شهاب‌الدین حسین‌پور کارگردان تئاتر درباره وضعیت اجرای نمایش «زندگی گالیله» به خبرنگار مهر گفت: نمایش «زندگی گالیله» قرار بود بعد از سه سال در نوبت اجرا ماندن در تاریخ خرداد و تیر ۱۳۹۹ در سالن اصلی مجموعه تئاترشهر روی صحنه برود. از ابتدای آذرماه تمرینات نمایش را به شکل جدی در پلاتوی خصوصی و با هزینه شخصی آغاز کردیم که به دلیل بحران کرونا کار در نیمه اول اسفند تعطیل شد. ما برنامه‌ای ۵ ماهه برای آماده سازی نمایش در نظر گرفته بودیم که با تعطیلی اجباری که پیش آمد تنها ۴۵ درصد از نمایش آماده شده بود.
وی ادامه داد: با از سرگیری فعالیت‌های تئاتری، برای اجرای این اثر نمایشی مذاکراتی را با قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی، سعید اسدی رئیس تئاترشهر و حتی سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتم و امیدوار بودم شرایطی فراهم شود تا این نمایش روی صحنه برود چون بیش از ۱۰۰ نفر درگیر روی صحنه رفتن این نمایش بودند. در نهایت با توجه به تعداد زیاد بازیگران که نزدیک به ۵۰ نفر هستند و هزینه‌هایی که این اثر دارد؛ برای اجرا شرایطی را پیشنهاد دادیم اما نتوانستیم به توافق برسیم از همین رو از اجرای نمایش در این مقطع زمانی انصراف دادم و با توجه به مذاکراتی که با قادر آشنا و سعید اسدی داشتم دوستان متعهد شدند که نمایش «زندگی گالیله» در پاییز ۱۴۰۰ روی صحنه برود.
حسین‌پور درباره شرایطی که برای اجرای این نمایش داشته است، توضیح داد: اولین شرطی که مطرح شد تامین هزینه ۵۰ درصد از ظرفیت سالن بود که قرار نیست به دلیل رعایت پروتکل‌های بهداشتی بلیت فروشی شود چون من باید پاسخگوی زحمات و دستمزد بازیگران و عوامل نمایش باشم که این پیشنهاد با توجه به شرایط اقتصادی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد، مقدور نبود. مساله مهم دیگر حفظ سلامتی گروه بود که از مسائل مالی مهم‌تر است. چون شادابی و سلامتی گروه و اینکه از لحاظ روحی نیز آزرده خاطر نباشند از اهمیت مهمی برخوردار است از همین رو با این حجم بازیگر ما باید فضای تمرین بزرگ‌تری از پلاتوهای تئاتر شهر در اختیار می‌داشتیم؛ فضایی مانند پلاتوی طبقه هفتم تالار وحدت چون در این نمایش چندین بازیگر کودک و نوجوان و هنرمندان پیشکسوت بازی می‌کنند بنابراین نیازمند فضای تمرین مناسب و بهداشتی با ابعاد و وسعت زیاد برای حفظ فاصله اجتماعی در تمرین هستیم.
وی افزود: از آنجا که تالار وحدت زیرمجموعه اداره کل هنرهای نمایشی نیست ما رایزنی‌هایی نیز با بنیاد رودکی برای در اختیار گرفتن پلاتو این مجموعه انجام دادیم اما در نهایت تنها ۱۰ جلسه پلاتو در اختیار ما قرار می‌گرفت که البته این لطف دوستان را می‌رساند اما برای ما کافی نبود. از همین جهت من نمی‌توانستم سلامت گروهم را به خطر بیندازم و از طرف دیگر امنیت شغلی نداشته هنرمندانم را بیش از این تهدید کنم پس ترجیح دادم از اجرا انصراف بدهم.
کارگردان «بیوه‌های غمگین سالار جنگ» درباره تغییرات احتمالی در گروه بازیگران نمایش گفت: به هر حال تا سال آینده هرکدام از بازیگران و عوامل نمایش ممکن است به کارهای دیگری متعهد شوند بنابراین نمی‌توان انتظار داشت که در اجرای بعدی همه گروه را در اختیار داشته باشم و من هم نمی‌خواهم کسی را در تنگنا قرار دهم بنابراین در اجرای جدید با تغییرات احتمالی روبرو خواهیم بود که این امر به منزله آغاز یک پروسه تازه در نمایش و شروع تمرینات از صفر خواهد بود.
این کارگردان تئاتر یادآور شد: امیدوارم دولت فکری به حال بیکاری هنرمندان تئاتر بکند به عنوان نمونه در همین نمایش «زندگی گالیله» عوامل و بازیگران گروه هزینه زیادی در طول این چند ماه متقبل شدند و لازم است خسارتی که به آنها وارد شده جبران شود تا بتوانند دوباره فعالیتشان را از سر بگیرند. تمامی هنرمندان هنرهای نمایشی شرایط مشابهی دارند و آسیب دیده هستند چون نه حقوق بیکاری دارند و نه بیمه مناسبی. حتی اگر در این شرایط نمایش را هم به صحنه می‌بردیم چه تضمینی وجود داشت که تماشاگران در این وضعیت دلهره‌آور به تماشای اثر بنشینند.
وی در پایان صحبت‌هایش متذکر شد: به هر حال این ریسک وجود دارد که ۵۰ درصد از ظرفیت سالن‌ها هم که اجازه بلیت فروشی دارند پر نشود که فکر می‌کنم تا پایان سال هم همین وضعیت بحرانی را داشته باشیم بنابراین دولت باید چاره جدی بیندیشد. مگر می‌شود هزاران هنرمند تئاتر در کشور یک سال تمام بدون کار و درآمد باشند با این شرایط چطور باید از پس هزینه‌های جاری خود بربیایند. اگر فکری برای این بحران اندیشیده نشود ریشه‌های نازک تئاتر که هنوز در خاک ریشه دارند از بین می‌رود و دیگر راه نجاتی وجود نخواهد داشت.
نظر شما