خبرگزاری مهر، گروه استانها: بارها قلم به دست گرفتیم تا مصائب بی آبی در استانی مرزی را به رشته تحریر درآوریم. بارها از حاکمیت ۲۰ ساله خشکسالی در خراسان جنوبی گفتیم و بارها مشکلات ناشی از خساست آسمان را فریاد زدیم. از سیل مهاجرت و تخلیه ۱۷۰۰ آبادی به دلیل بی آبی گفتیم و مرگ تدریجی صدها قنات و چشمه را مشق کردیم.
بارها از فقر روستاهای تشنه مرزی روایت کردیم و اوج محرومیت روستاییان در نقاط مختلف استان را به تصویر کشیدیم. روستاییانی که دست خشک روزگار تمام دارایی شأن را به یغما برد و راه کسب درآمدشان را سد کرد.
اما باز هم می‌خواهیم بنویسم و حکایت روستاییانی اغلب مرزی را روایت کنیم که اوقات زیادی را برای تانکر آبرسانی به انتظار می‌نشینند. می‌خواهیم از زنان و مردانی بگوییم که تاکنون صورت شأن را با سیلی سرخ نگه داشته اما دیگر یارای مقابله با سختی‌ها را ندارند.
می‌خواهیم از رنج شش هزار نفر از جمعیت شهرستان مرزی سربیشه به دلیل کمبود آب سخن بگوییم. روستاهایی که قنات شأن آخرین بارقه‌های امید را به مردمانشان هدیه می‌دهند و در فرداهایی نه چندان دور به سکوتی سرد و سنگین گرفتار می‌شوند.
برای بیان مشکلات این دسته از روستاییان به چند نقطه از شهرستان سربیشه سفر می‌کنیم تا روایت هایمان رنگ و بوی واقعیت را گم نکند.
اولین دیدار
به روستای درویش آباد در ۳۰ کیلومتری سربیشه آمدیم. جایی که اهالی اش از چند سال گذشته آب شرب مورد نیاز را از تانکر تأمین می‌کنند. کم شدن آب قنات روستا عرصه را بر اهالی تنگ کرده و امید کشاورزان را به یغما برده است.
با هر وزش باد، گرد و خاک عظیمی در کوچه‌های روستا بلند می‌شود. آفتابش سوزنده و تحمل گرمایش دشوار است. گویی قنات روستا از چندین دهه قبل به یادگار مانده و کمترین بازسازی بر روی آن انجام نشده است.
زنان روستا بر مسیر آب نشسته و هر کس به کاری مشغول است. یکی ظرف می‌شوید، دیگری لباس و آن یکی هم در سکوتی سنگین به آب خیره شده است گویی ذهنش را با خاطراتی دیرین پر کرده تا تلخی‌های پیش رو را به چشم نبیند.
به خوبی می‌توان حرف‌های ناگفته شأن را از چشمان خسته شأن فهمید. اگرچه اولین دیدار است اما گرمای صمیمیت شأن احساس سرد غریبی را می‌زداید.
ساعتی در جمع اهالی
همین که چشمشان به دفتر و قلمم می‌افتد، عقده دل می‌گشایند. خانمی کوتاه قد و سیاه چهره گلایه‌ها را آغاز می‌کند: آب نداریم، آب خوردن ما همین تانکر است، هر چه مصرف می‌کنیم از همین تانکر است.
محمد، که گویی حدود ۴۰ سال سن دارد، ادامه می‌دهد: از چندین سال گذشته کار هر روزمان این است که اهالی دبه به دست منتظر آب باشند.
وی با بیان اینکه ۵۰ خانوار روستا از قنات استفاده می‌کنند، می‌افزاید: همچنین آب قنات برای مصرف بیش از هزار رأس دام مورد استفاده قرار می‌گیرد.
خانم دیگری که تازه به جمع پیوسته است، بی درنگ صدایش را بالاتر می‌برد و می‌گوید: اکثر اوقات در صف آب هستیم، نه به خانه می‌رسیم نه به بچه و نه به زندگی ….
چادر سفید رنگش را مرتب می‌کند و می‌گوید: نمی‌توانیم ظرف و لباس بشوییم و در شرایط دشواری هستیم.
حکایتی دیگر از بی آبی بیژائم
پنج کیلومتر آن سوتر به روستای بیژائم هم سری می زنیم، مشکل آب شرب در این روستا وجود دارد و مردمانش نارضایتی‌های زیادی دارند.
گرمای هوا مردمانش را به پستوی خانه‌ها کشانده و کمتر کسی در کوچه به چشم می‌خورد.
برای جویای مشکلات آبی روستا، به سراغ برخی از اهالی می‌رویم. یکی از روستاییان در گفت و گو با خبرنگار مهر می‌گوید: بیژائم بیش از ۷۲ خانوار جمعیت دارد.
رضا خسروی با بیان اینکه از سال ۷۰ قرار شده روستا را آبرسانی کنند، می‌افزاید: از ۲۰ گذشته هنوز وعده آبرسانی عملیاتی نشده است.
فاطمه از بانوان روستایی هم با بیان اینکه در حال حاضر تانکر آب شرب در وسط روستا قرار داشته و برخی از اهالی به آن دسترسی ندارند، می‌گوید: چهار نفر که آب برمی دارند، تانکر تخلیه می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: از مسئولان خواستاریم در اجرای پروژه‌های آبرسانی تلاش بیشتری داشته باشند در غیر این صورت شاهد افزایش مهاجرت جوانان خواهیم بود.
روایتی از بی آبی مرزنشینان
به ۱۷ کیلومتر آن طرف تر از سربیشه آمدیم. روستایی که آب شرب اهالی با تانکر آبرسانی تأمین می‌شود. علاوه بر این ۷۰ روستای دیگر شهرستان از روستاهای نوار مرزی تا مرکز سربیشه با تانکر سیار آبرسانی می‌شوند.
یکی از اهای روستای همت آباد هم در گفت و گو با مهر می‌گوید: بیش از ۶۰ خانوار در روستای عشایر نشین همت آباد ساکن هستند.
وی می‌گوید: هفته‌ای یک بار تانکر آب شرب روستا را آب می‌کنند و در کمتر از یک ساعت آب تمام می‌شود.
زهرا، بانوی ۶۰ ساله روستایی ادامه می‌دهد: ظرف‌های آب سنگین بوده و کسی را ندارم که ظرف‌هایم را آب کند و همیشه از نعمت آب شرب محروم می‌شوم.
محمد احمدی از جوانان روستا هم در گفت و گو با مهر می‌گوید: آب نیست جوان‌ها به شهر می‌روند.
وی با بیان اینکه آب باشد ساخت و ساز هم انجام می‌شود، می‌گوید: تاکنون جوانان زیادی برای اشتغال و کسب درآمد به شهر رفته و با ادامه شرایط کنونی، شاهد مهاجرت بیشتری خواهیم بود.
حکایت ساعت‌ها تلاش برای تأمین آب
یکی دیگر از روستاییان در گفت و گو با مهر می‌گوید: ۲۴ ساعت کارمان تأمین آب شرب بوده و ظرف‌های آب بر روی دوشمان قرار دارد.
رمضان خسروی با بیان اینکه از این روستا تا مرز ۱۰ کیلومتر بیشتر فاصله نیست، می‌افزاید: خواستار توجه بیشتری از سوی مسئولان هستیم.
وی می‌گوید: برای حل مشکل آب در این روستاها، چند سالی می‌شود کار ساخت مجتمع‌های آبرسانی در دستور کار مسئولان قرار گرفته که باید در روند احداث آنها تسریع شود
آبرسانی سیار به ۷۰ روستای سربیشه
مدیر امور آب و فاضلاب سربیشه در گفت و گو با مهر بیان کرد: در حال حاضر ۷۰ روستای شهرستان سربیشه به وسیله تانکر سیار آبرسانی می‌شوند که از این تعداد ۳۰ روستا بالای ۲۰ خانوار هستند.
اسدالله سمیعی با اشاره به عملیات اجرایی چهار مجتمع آبرسانی خوشاب، جیک و زیدر، درویش آباد و چنشت بیان کرد: اتمام این مجتمع‌ها نیازمند ۵۰ میلیارد تومان اعتبار است.
بنا به گفته وی با تکمیل این مجتمع‌ها ۳۲ روستای شهرستان سربیشه از مزایای آب شرب سالم بهره مند می‌شوند.
مدیر امور آب و فاضلاب سربیشه با اشاره به مجتمع درویش آباد بیان کرد: این پروژه برای آبرسانی به ۱۰ روستا در سال ۹۶ کلنگ‌زنی شده است.
سمیعی با بیان اینکه این مجتمع از پیشرفت ۳۰ درصدی برخوردار است، گفت: همچنین تاکنون در راستای احداث این پروژه پنج میلیارد تومان هزینه شده و اتمام آن نیازمند ۱۵ میلیارد تومان اعتبار است.
به نظر می‌رسد آب به عنوان مهم‌ترین مسئله شرق کشور باید جزو اولویت‌های مسئولان باشد پیش از اینکه موج دوباره مهاجرت‌ها آغاز شود.
نظر شما