به گزارش خبرگزاری مهر، مهرداد رایانی مخصوص عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد در برنامه گفتگوی فرهنگی رادیو گفت‌وگو درباره مصائب تاریخ نگاری تئاتر گفت: متأسفانه کتاب مفصلی مربوط به تاریخ تئاتر نداریم و این ضعف در حوزه تئاتر مشاهده می‌شود و جای آن بسیار خالی است.
وی افزود: در یک دوره‌ای جناب فنائیان این کار را انجام دادند و در تالار مولوی همراه تیمی این کار را آغاز کردند، اما به دلایل نامشخص به فرجام نرسید. از سویی جمشید ملک پور اقدام به کار ارزنده‌ای کردند، که اکنون چاپ جلد چهارم آن نیز در دست است و عموماً بر مفهوم ادبیات نمایشی کار می‌کنند به این دلیل که معمولاً نمایش نامه‌ها در دسترس هستند و تحلیل کردن آنها راحت تر است، اما اتفاق خوبی که افتاده این است که در شهرستان‌ها این اتفاق افتاده است.
این مدرس تئاتر در ادامه گفت: در زمینه تاریخ به بخش دولتی نمی‌توان امیدوار بود و حتی به نظرم باعث آسیب می‌شود و هرچه مستقل‌تر باشد، بهتر است. به دلیل اینکه تلاش می‌کند در هنگام نگارش و تدوین با در نظر گرفتن یک میدان وسیع ورود پیدا کند، برای تاریخ نگاری یک بخش، حوزه روایی داریم که احتمالاً بر اسناد و حافظه خود مبتنی است. در بخش دوم، تاریخ نگار به تحلیل آن می‌پردازد. به این معنا که از وجوه تحلیل است که به نتیجه می‌رسد. حتی در دانشگاه بورس تحصیلی در مورد تاریخ نگاری تئاتر وجود ندارد و دلیل اینکه هنوز به آن احساس نیاز نشده است، اگر این نیاز ایجاد شود، قدر مسلم بدان اهمیت بیشتری داده می‌شود و مزایایی مانند بورس، رایانه و غیره به آن تعلق می‌گیرد. بنابراین؛ تا احساس نیاز شکل نگیرد بی شک شکل نخواهد گرفت و اگر هم شکل بگیرد مقطعی خواهد بود.
رایانی مخصوص گفت: جریانی که در تئاتر وجود دارد به همین شکل می‌باشد و چرخه در حال تکرار است به این دلیل که ایجاد نیاز در این راستا صورت نگرفته و نظر من بر این است که هر چه می‌توانیم باید روایت‌های انفرادی را در عرصه تئاتر افزایش دهیم تا به منابعی تبدیل شوند که تاریخ نگاران از آن بهره گیرند و به نظر می‌رسد که هنوز دیر نشده است. بنابراین؛ می‌توان گفت که برای آزادسازی منابع باید معرفت جمعی حاصل شود و این موضوع مستلزم زمان است.
وی گفت: باید بتوانیم تمامی بحث‌های ارائه شده را در دسترس قرار دهیم و این مهمترین رکن عصر مدرنیسم است تا بتوانیم آورده‌های خود را همگانی کنیم. همگانی کردن، چند مزیت دارد اول آنکه می‌توان افراد را به لحاظ نیازها پاسخگو بود. دوم، به آورده‌های آنان کمک کنیم. سوم، می‌توان با هم افزایی به آن مقوله مورد نظر کمک کرد و از همه مهمتر به تاریخ نگاران کمک شود. برای شکل گیری تاریخ تئاتر در ایران مهمترین امر دیجیتال کردن تمامی منابع موجود است.
نظر شما