خبرگزاری مهر - گروه استانها: در یک روز پاییزی، بعد از عبور از گردنه‌های پر پیچ و خم و جاده‌های باریک و بعضاً خراب در حدود ۱۰۰ کیلومتری نیشابور پا به یکی از روستاهای این شهرستان در بخش سرولایت با نام «کوه سخت» قدم می‌گذاریم.
این روستا که در طبیعتی بکر و زیبا واقع شده، بر اساس آمار ارائه شده در سال ۱۳۸۵، دارای حدود ۲۰۰ خانوار با جمعیتی ۷۵۰ نفره بوده که در سال ۱۳۹۰ جمعیت آن به ۶۲۲ نفر و در قالب ۱۹۷ خانوار کاهش یافته است. این کاهش جمعیت را اهالی روستای کوه‌سخت تأیید کرده و دلیل آن را مهاجرت جوانان روستایی به دلیل بیکاری بیان کردند.
نمای برخی از ساختمان‌های زیبا و سر به فلک کشیده در کنار خانه‌های سنگی و گلی این روستا، نشان از واقعیت تلخ تبدیل برخی روستاها به مناطق ییلاق نشین برخی از سرمایه داران به جای تولید دارد که فقط در تابستان و ایام خاصی از سال در آن ساکن هستند و در بقیه ایام سال در خانه‌های آنها قفل است و استفاده دیگری ندارد.
بعد از عبور از کوچه‌های روستا که به نام شهدای روستا مزین شده، بانوانی به چشم می‌خورند که در حال بردن گوسفندانشان به گله هستند. شغل مردم این منطقه به دلیل نبود کارخانجات و چاه‌های عمیق آب، کشاورزی از طریق چشمه‌های جاری، دامداری و قالی بافی است.
عباسعلی حیدری، یکی از اهالی این روستا که در بازگشت از فعالیت بر روی زمین زراعی است، در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: به دلیل نبود درآمد مناسب برای گذران زندگی و تهیه معاش خانواده گاهی اوقات مجبورم در کوره‌های آجرپزی در اطراف نیشابور کارگری کنم.
کمبود سوخت در منطقه کوهستانی «کوه‌سخت»
وقتی از او درباره مشکلات روستا پرسیدم، گفت: کمبود سوخت در این سرمای منطقه کوهستانی یکی از مشکلات این روزهای روستاست که برخی از مسئولان بی توجه هستند.
به او لوله‌های گاز درب خانه‌ها را نشان داده و پرسیدم اینجا که گازکشی شده و نباید مشکل سوخت داشته باشید. وی با ناراحتی پاسخ داد: حدود دو سال قبل با توجه به وعده‌های رنگارنگ مسئولان، این لوله‌های گاز نصب شدند، ولی هر سال دریغ از پارسال و بعد از گذشت چندین سال چشم انتظاری برای زمستان امسال نیز امید نداریم گاز به این روستا برسد، حتی نمی‌دانیم تا پایان عمر ما این گاز به کوه‌سخت می‌رسد یا نه.
به وعده مسئولان دولتی چشم امید نداریم چرا که بارها در سال‌های گذشته وعده رسیدن گاز به روستاها را دادند ولی هیچ وقت محقق نشده است
علی اکبر حیدری یکی دیگر از اهالی این روستا درباره بی توجهی مسئولان به گازکشی روستاها و مشکلات سوخت به خبرنگار مهر اظهار کرد: برای رسیدن گاز به این روستا باید از شاهراه اصلی تا به این نقطه، ۲۲ روستا گازرسانی شوند ولی به وعده مسئولان دولتی چشم امید نداریم.
وی بیان کرد: مسئولان بارها در سال‌های گذشته وعده رسیدن گاز به روستاها را دادند ولی هیچ وقت به سرانجام نرسیده و با این بخاری نفتی همچنان در حال گذران زندگی هستیم.
وی ادامه می‌دهد: برای تهیه سوخت نفت در حال حاضر مشکلی ندارم و برای من پیرمرد تنها، سوختی که داده‌اند کافی است.
همچنین یکی از بانوان این روستا در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: ماه مهر فقط دو بشکه نفت به پدرم که کارت سوخت داشت، دادند.
وی با اظهار بی اطلاعی از سهمیه ۶۶۰ لیتری افزود: برای ثبت نام کارت سوخت در ابتدا ۱۰ هزار تومان می‌گرفتند زمانی که من رفتم، ۳۰ هزار تومان گرفتند و در زمان تحویل کارت ۱۰ هزار تومان؛ ولی هیچ وقت کارت سوختی برام نیامد، نمی دانم این پول‌ها به جیب کی می‌رود؟
این بانوی روستایی اضافه کرد: دو بشکه سوخت برای خانواده‌هایی که آبگرمکن و چند فرزند و دو بخاری دارند، در این سرمای منطقه کوهستانی به هیچ کجا نمی‌رسد.
مشکل سوخت نداریم!
برای بررسی بیشتر مشکلات مردم به سراغ فرماندار نیشابور رفتیم؛ علیرضا قامتی، معاون استاندار و فرماندار شهرستان نیشابور در گفتگو با خبرنگار مهر با اظهار اینکه هیچ مشکل سوختی در منطقه نداریم و سهمیه ۶۶۰ لیتری ماهیانه مردم در کارتشان شارژ شده و می‌توانند دریافت کنند، گفت: اگر مردم سهمیه ماه گذشته را دریافت نکرده‌اند، می‌توانند دریافت کنند.
وی درباره طولانی شدن پروژه گازرسانی به ۲۲ روستای منطقه سرولایت نیشابور با تاکید بر اینکه تعهد شرکت پیمانکار تا پایان سال جاری است و امیدواریم تا پایان سال مردم این روستاها از نعمت گاز بهره مند شوند، گفت: تغییرات و نوسانات ارزی و گرانی اجناس باعث طولانی شدن پروژه شده است.
فرماندار نیشابور با تاکید بر اینکه تاکنون ۹۶ درصد روستاهای نیشابور گازرسانی شده است، اضافه کرد: تا پایان سال ان‌شاالله با بهره برداری از پروژه‌های جدید گازرسانی به روستاها ۹۹ درصد روستاهای شهرستان نیشابور از نعمت گاز بهره مند خواهند شد.
تاکید فرماندار نیشابور مبنی بر شارژ ۶۶۰ لیتری سوخت سفید در کارت‌های خانوار در حالی مطرح شد که هیچ یک از اهالی روستای کوه سخت که با آنها مصاحبه داشتیم، از این سهمیه اطلاع نداشتند و از کمبود سوخت در منطقه نالان بودند.
نکته‌ای که در اینجا مطرح می‌شود، این است که آیا مشکل در توزیع سوخت است یا در جای دیگری؟ هر کجا هست، نیازمند ورود ناظران و رسیدگی به مشکلات مردمی است؛ مردم سوخت می‌خواهند تا زمستان را به آن پشت سر بگذارند.
نظر شما