به گزارش خبرنگار مهر، محمد جلیل عندلیبی نوازنده سنتور درنشست نقد و بررسی موسیقی عرفانی که در محل خبرگزاری مهر برگزار شد ضمن بیان این مطلب گفت : متاسفانه این روزها شاهد هستیم که هر گروهی با عنوان موسیقی عرفانی بدون کار کارشناسی دقیق ، راحت و بدون دردسر مجوز اجرا می گیرد و در نهایت با استفاده از سازهای نمادینی مانند دف و یا تنبور به نام موسیقی عرفانی هر نوع موسیقی مبتذلی را به خورد مردم می دهند و در نتیجه زمینه را برای انجام انواع و اقسام سوء استفاده ها فراهم می آورند که به نظر من وجود چنین ترفندی برای هنر موسیقی خطرناک و مخرب است.
این آهنگساز در تعریف موسیقی عرفانی گفت : آن نوع موسیقی که انسان را به تفکر و تعمق وا دارد و حس و حال خوبی در مخاطب ایجاد کند ، موسیقی عرفانی نام دارد -البته این نوع موسیقی در اغلب موارد با آن نوع فرهنگی که در محافل و مجالس ذکر گویی دراویش است اشتباه گرفته می شود- ولی به هر حال این نوع موسیقی می تواند در گونه های مختلف موسیقی ایرانی معنا پیدا کند به همین دلیل من موسیقی ملی را هم نوعی از موسیقی عرفانی می دانم.
سرپرست گروه موسیقی مولانا در ادامه به ریتم در موسیقی عرفانی اشاره کرد و گفت : تمرکز و تعمق برای درک موسیقی عرفانی یکی از مهمترین اصولی است که در این نوع از موسیقی باید رعایت کرد به همین دلیل به گمانم داشتن ریتم ادواری و تغییرناپذیر از خصوصیات مهم موسیقی عرفانی است.
وی همچنین شعر را یکی از ارکان مهم در موسیقی عرفانی دانست و خاطرنشان کرد : شعر یکی از مهمترین ارکان شکل گیری عرفان در موسیقی است که در کنار سازهایی چون نی، دف و البته انتخاب اشعاری با مضامینی عاشقانه و عارفانه از اشعار شاعرانی چون مولانا ،عطار، نظامی و سعدی رنگ و بوی زیبا تری به خود می گیرد.
عندلیبی در پایان به اجرای اثری از محمدرضا شجریان و رضوی سروستانی در زمان مسئولیت داریوش صفوت در حفظ و اشاعه سابق به عنوان یکی از بهترین نمونه های موسیقی عرفانی دربرنامه جشن شیراز دانست که در دستگاه بیات ترک اجرا شده بود یاد کرد.
نظر شما