دکتر کامران فردوسی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه پیش نویس قانون ایمنی زیستی با شتاب و بدون کار کارشناسی بیشتر انجام شده است، افزود: بر اساس این قانون، هر پژوهشگری که محصول تراریخته ای را تولید می کند باید از سازمان حفاظت محیط زیست مجوز دریافت کند. از سوی دیگر پژوهشگر باید مسئول تمامی خسارت های احتمالی ناشی از این محصول تراریخته در آینده باشد.
وی اظهار داشت: همین امر پژوهشگر را به استرس وا می دارد و به عدم تحقیق و پژوهش دراین زمینه منجر می شود.
عضو هیئت مدیره انجمن ژنتیک گفت: این در حالی است که زمانی که مجوزی دریافت می شود به منزله اعتماد و محصول است.
فردوسی با تأکید بر اینکه این پیش نویس چارچوب قانونی خاصی ندارد افزود: مشخص نیست این پیش نویس بر اساس کدام قانون بین المللی در این زمینه تدوین شده به همین دلیل شبه برانگیز است.
وی گفت: در حالیکه همه برای پیشرفت ایران تلاش می کنیم اما تمامی افراد متخصص در این زمینه را درگیر تدوین پیش نویس نکرده اند و کمکی نخواسته اند.
فردوسی با اشاره به موضوع برچسب زدن بر روی محصولات تراریخته که در پیش نویس قانون ایمنی زیستی آمده است گفت: برچسب زنی باید مانند سایر به صورت کلی باشد به طوریکه تنها مشخص کند یک محصول تراریخته است اما در پیش نویس قانون ایمنی زیستی بر چسب زدن با ارائه جزئیات تأکید دارد که منطقی نیست.
وی در توضیح غیرقابل قبول نبودن اینگونه برچسب زنی افزود: ارائه جزئیات در مورد یک محصول تراریخته ضرورتی ندارد همانند اینکه یک پزشک جزییات عمل جراحی و استفاده از وسایل جراحی را برای بیمار توضیح نمی دهد.
نظر شما