به گزارش خبرنگار مهر، مدتی است علی ضیا با فصل جدید «فرمول یک» به شبکه یک سیما بازگشته است و گفتگوهایی اجتماعی با مردم عادی ترتیب داده است. رضا صائمی منتقد سینما و تلویزیون همزمان با شروع فصل جدید این برنامه درباره ویژگی‌های آن نوشته است.
این یادداشت را در زیر می‌خوانید:
«فرمول نوع دوستی
فصل سوم برنامه فرمول یک، تغییر و تمهیدات تازه خود را در فرم و محتوی با تحولات جامعه و حس و حال زمانه مماس کرده و مبتنی بر جامعه شناسی و روانشناسی مخاطب به ویژه با لحاظ کردن شرایط و مولفه‌های کرونایی تلاش کرده تا در کنار آگاهی و سرگرمی به مقوله «اراده» و «امید» و تبیین و تقویت آن بپردازد. نه البته با حرف‌های قشنگ و شاعرانه زدن که با ارجاع به نمونه‌های عینی که از تباهی و افسردگی عبور کرده‌اند و نفسشان از جای زخم خورده و رنج چشیده برمی‌آید. مثلاً یک زوج میانسالی که روزگاری معتاد بودند و حالا نه تنها خود را از این دام نجات داده‌اند که تلاش می‌کنند به دیگران کمک کنند تا خود را از این تباهی نجات ندهند. یا کسانی که به نحوی خاص یکی بیمار و یکی پرستار با کرونا نفس به نفس جنگیده و تلاش کرده تا به دیگران در عبور سلامت از این بیماری کمک کنند. در واقع فرمول یک در سری جدید خود مبتنی بر ایده «امید اجتماعی» سعی می‌کند آن را با ارجاع به مصادیق عینی از یک ایده ایدئالیستی به دیده رئالیستی بدل کند. این ساختار مبتنی بر رویکرد کلان برنامه جهت انتخاب چهره مردمی سال است.
انتخاب یک قهرمان ملی از بین آدم‌های معمولی که کاری کارستان کرده‌اند. آنهایی که فعالیت‌های انسان دوستانه در جامعه انجام می‌دهند و بر طبل همدلی می‌کوبند و بر کالبد امید روح می‌دمند. آدم‌هایی که با فعالیت‌های خیرخواهانه به ترویج نیکی در جامعه کمک می‌کنند. برنامه‌ای که تماشای آن می‌تواند حال مخاطب را خوب کند.
فرمول یک مثل فصل‌های قبلی یک برنامه تاک شویی و گفتگو محور است اما این گفتگوها جهت‌یابی روشنی داشته و بر محور فعالیت‌های خیرخواهانه و انسان دوستانه صورت بندی می‌شود. ساختار فرمی این گفتگوها متناوب و غیرخطی است و لابه لای آن شاهد پخش آیتم‌های متنوع هستیم که هم مخاطب را از تماشای گفتگو خسته نمی‌کند هم سرعت و ریتم تندی به آن می‌بخشد که به جذابیت بیشتر برنامه کمک کرده است.
از جمله تمهیدات خلاقانه آن می‌توان به بخش فرمول کمدی اشاره کرده که با حضور امیر کربلایی‌زاده و اجرای استندت آپ کمدی، خنده و نشاط را به برنامه تزریق کرده و در عین حال به نوعی نقد طنازانه اجتماعی هم دست می‌زند. این بخش به شدت مورد توجه قرار گرفته که ردپای آن را می‌توان در بازنشر این آیتم در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی ردیابی کرد. ضمن اینکه کربلایی زاده از حضور دانش آموختگان استندآپ کمدی نیز بهره می‌برد که می‌تواند کارکرد استعدادیابی هم داشته باشد. در کنار این فضای شاد و مفرح باید به دو آیتم پخش موسیقی با حضور خوانندگان پاپ اشاره کرد و آیتم ترانه خیابانی که از جمله بخش‌های خلاقانه فصل جدید است و البته آن کلیپ شاعرانه پایانی که کمک می‌کند در کنار این شادی، حس آرامش هم در اتمسفر برنامه شکل گرفته و به مخاطب منتقل شود. در واقع سه مولفه امید، نشاط و آرامش در آیتم‌های متعدد آن در هم تنیده شده تا تجربه نوعی حس رهایی و تنش زدایی برای مخاطب رخ داده و در پایان برنامه، حالش خوب شود. گرچه برنامه به شکل تولیدی پخش می‌شود اما پویایی و نشاط برنامه زنده در آن قابل لمس است که بخشی از آن را باید در سویه محتوایی و رویکرد آن پی گرفت و بخشی را هم در سویه فرمی و آیتم‌هایی که هم بازنمایی مسائل روز جامعه و دغدغه‌های عمومی مردم است و هم از حیث بصری واجد زیبایی شناسی و جذابیت‌های گرافیکی است.
علی ضیا نیز لحن طنز را در بخش پلاتوها پررنگ کرده و در واقع به طنز کلامی و انتقادی مسائل روز جامعه می‌پردازد. مثلاً در یکی از برنامه‌ها که به موضوع آموزش آنلاین می‌پرداخت گفت: «یکی از پدیده‌هایی که در دوران کرونا با آن آشنا شدیم، آموزش آنلاین است. اگر دیدید یک نفر از طرفی برای شمال رفتن و از طرف دیگر برای حضور در جلسه ژنو آماده می‌شود، بدانید که نباید سمت او بروید؛ چراکه آموزش آنلاین دارد!»
بازگشت برنامه فرمول یک بعد از هشت ماه یک بازگشت موفقیت‌آمیز است که مهمترین ویژگی‌های آن را باید در فرم و ساختار مینیمالی و کوتاه آیتم‌ها و تنوع آنها و رویکرد محتوایی آن به سمت نیازهای روحی و اجتماعی جامعه دانست. جامعه‌ای که امروز به گفتگو و همدلی و نوع دوستی بیشتری نیاز دارد و فرمول یک تلاش می‌کند این فرمول را به مخاطب خود بیاموزد.
تبدیل فرمول یک از یک برنامه عصرگاهی به برنامه شبانگاهی و محدود شدن پخش آن به سه روز در هفته از یک سو تعداد مخاطب را با توجه به زمان پخش بالا می‌برد و از سوی دیگر با کم شدن برنامه به سه روز، کیفیت آن بهتر شده و از مخاطب پذیری بیشتری برخوردار شده است.»
نظر شما