عنصر اولیه "می‌خوام بخوابم" تخیل است

به گزارش خبرنگار مهر، گوران درباره دلیل انتخاب موضوع جنگ برای نمایش خود گفت: "هر چیزی را که نگاه می‌کنم غیر از جنگ نیست. در زندگی شخصی، اجتماعی و بین دو اجتماع مختلف جنگ یک ضرورت است. این آخرین کار من نیست که به این موضوع می‌پردازد، مهم برای من پرداختن به این موضوع از زاویه دید جدید است."

وی درباره دخیل کردن تماشاگران در نمایش "می‌خوام بخوابم" و میزان کنترل آن گفت: "اگر دست من بود همه چیز را رها می‌کردم. این برای نخستین‌بار است که در ایران اینگونه نمایش روی صحنه می‌رود. ما در تئاتر سبک‌ها و مدل‌های مختلفی داریم که در تئاتر کشور اجرا شده و دیده‌ایم. ولی من می‌خواستم نمایشی روی صحنه ببرم که در آن تماشاگر خود فاعل باشد. الان اجرای ما کنترل‌شده است و مجبوریم در چارچوب متن تماشاگر را کنترل کنیم."

پاکدل، ایفاگر نقش "مرگ" در "می‌خوام بخوابم"، در ادامه این نشست گفت: "برای خود من به عنوان بازیگر اینکه از همه طرف توسط تماشاگر دیده می‌شوم واقعاً سخت و در عین حال هیجان‌انگیز است. سختی کار برای من و همه بچه‌ها این است که اتفاقات و برخورد تماشاگران غیرقابل پیش‌بینی است. به همین خاطر باید به قدری با تسلط و تمرکز روی صحنه باشیم که تماشاگر زیاد نخواهد خارج از کنترل عمل کند. ضمن اینکه به تماشاگر اجازه دهیم راحت باشد."

وی در ادامه افزود: "تماشاگر ما خیلی محجوب است و اینکه همیشه عادت کرده در تاریکی به دیدن تئاتر بنشیند و حال ما آنها را در روشنایی کامل قرار داده‌ایم خود باعث شده آنها نیز در وضعیتی خاص قرار بگیرند. البته تماشاگر حق دارد در جایی به خاطر تلخی موضوع به شخصیت‌ها توهین کند، ولی حتی این کار را نیز نمی‌کند."

پاکدل درباره نقش خود و چگونگی پردازش آن یادآور شد: "مرگ برای همه مردم ملموس است و تا سراغمان نیاید آن را باور نمی‌کنیم. ولی وقتی کسی مخصوصاً اگر جوان بمیرد، آن روی مرگ را می‌بینیم و اینکه چقدر بیرحم است. سعی من این بود که در بخش اول مرگ ملموس را در نقابی بامزه و لذتبخش برای تماشاگر نشان دهم و در بخش نهایی نمایش چهره واقعی مرگ را نمایان کنم."

صادقی، بازیگر نقش "شکلات" در نمایش "می‌خوام بخوابم"، فعالیت در زمینه گویندگی و اجرای زنده رادیویی را یکی از دلایل بازی راحت خود دانست و افزود: "در این نمایش این احساس به من دست می‌داد که خوب است در کنار بازیگری مجری خوبی نیز باشم. اجرای رادیو به من یاد داد فروتن باشم و همه مردم را دوست بدارم و اگر در اجرای نمایش حتی توهینی به من بکند، به وی اجازه دهم تا خود را در فضای نمایش تخلیه کند."

وی درباره مرز بین بازی طنز و جدی خود و موقعیت‌سازی‌های مورد نیاز گفت: "همیشه اعتقاد داشتم و احساس کردم بازی طنز خیلی سخت‌تر از جدی است. در اجرای اول خود در جشنواره دیدم که نقش را خیلی کمدی کرده‌ام. در تمریناتی که بعد از آن با رضا گوران داشتیم به یک وضعیت اعتدالی در نقش رسیدیم و اینکه لحظات احساسی تماشاگر را تشخیص دهم."

حقگوی لسان که بازیگر نقش "ماسک" نمایش "می‌خوام بخوابم" است، درباره نقش خود و برخورد نزدیک با تماشاگران گفت: "ماسک شخصیتی ناراضی از سرمایه‌داری، جنگ و هر چیز دیگری است. هر شب که شیرینی نقش شکلات بیشتر می‌شود یا مرگ تلخ‌تر، ماسک نیز ناراضی‌تر عمل می‌کند. دلم می‌خواست خیلی چیزها  در نمایش بگویم. ولی خیلی خوب شد که گوران حین نوشتن نمایشنامه سوپاپ‌هایی را برای اطمینان از کنترل ما گذاشت."

در ادامه نشست نقد و بررسی "می‌خوام بخوابم" در خبرگزاری مهر، کارگردان با تشبیه یک گروه تئاتری به تیم فوتبال، گفت: "روح‌الله در نمایش ما مثل هافبک دفاعی است." بازیگر نقش ماسک هم گفت: "هر شب از خودم می‌پرسم چرا آخر اجرا تماشاگران در مورد کار از من سئوال نمی‌کنند. بعد می‌بینم چون ماسک یک شخصیت ناراضی است، کسی دوست ندارد با او صحبت کند و این نشان می‌دهد نقش خود را نسبتاً خوب ایفا می‌کنم که باعث می‌شود تماشاگر این تأثیر را از نقش بگیرد."

گوران درباره چگونگی پردازش نقش‌هایی که هیچکدام حقیقی نیستند، افزود: "عنصر اولیه ما در این نمایش تخیل است، هنرمند باید تخیل داشته باشد. من عاشق نمادگرایی هستم و دوست دارم در کارهایم از نماد استفاده کنم. ما برای پردازش نقش‌ها روزهای سختی را سپری و فشرده تمرین کردیم. ما با بچه‌ها تلاش کردیم تماشاگر را به تخیل واداریم، چون اتفاقات ذهنی بلافاصله در عضلات نمود می‌یابد. ما نمی‌خواستیم تعریف خاص بدهیم، بلکه می‌خواستیم هر کس برداشت خود را از نمایش داشته باشد."

بنفشه نجاتی دیگر بازیگر نمایش نقش خود را دارای سه بخش درونی، تحلیل کارگردان و قرار گرفتن در موقعیت عنوان کرد و افزود: "اوایل که وارد گروه شده بودم به گمان اینکه "می‌خوام بخوابم" هم مثل کارهای قبلی‌ام است، هر چه تلاش می‌کردم به بن‌بست می‌خورد. پس از صحبت با رضا گوران به این نتیجه رسیدم که بازیگری این نمایش مدرن و خیلی ساده است و کافی است پیشینه ذهنی خود را روی صحنه بازی کنم."

وی در مورد تجربه مستقیم برخورد با تماشاگر در این نمایش یادآور شد: "بار اول که کار را اجرا کردیم شوکه شدم، تماشاگر به من نگاه می‌کرد و من تنها کاری که کردم این بود که خود را نبازم و تا حدی نیز موفق شدم. ولی در اجراهای بعدی تمام ترسم ریخت."

صادقی درباره شیوه کار تجربی یا کارگاهی در نمایش "می‌خوام بخوابم" گفت: "من همیشه در 10 سالی که به عنوان بازیگر تئاتر روی صحنه می‌رفتم، دنبال نیمه گمشده خودم بودم و بعد از این کار احساس کردم آن را یافته‌ام. به جرأت می‌توانم بگویم گوران فردی تجربه‌گراست و کاری که انجام داد خیلی‌ها جرأت تجربه کردن آن را نداشتند."

مهدی پاکدل افزود: "من تجربه کار تجربی را با نمایش "سیاها" به کارگردانی حامد محمدطاهری داشتم که حدود دو سال تمرین آن به طول انجامید. اما در آن تجربه زندگی من مختل شده و حتی نقش من بر زندگی اجتماعی‌ام نیز تأثیر گذاشته بود. ولی در این کار و تجربه من فقط درگیر تئاتر هستم و زندگی روزانه و اجتماعی خود را به راحتی انجام می‌دهم."

در ادامه کارگردان "می‌خوام بخوابم" درباره کارهای بعدی گروه خاطرنشان کرد: "نخستین هدف من برای کار بعدی حفظ گروه است. به نظر من وقتی یک تیم ورزشی قهرمان می‌شود، باید نفرات خود را حفظ کند. من می‌خواهم تجربیات تازه‌تری با گروه داشته باشیم. کار بعدی ما نمایش "یرما" است که اگر حرفی تازه برای گفتن در آن نداشته باشیم، آن را اجرا نمی‌کنیم. اعضا گروه ماههاست یک ریال هم از من نگرفته‌اند و من اینجا از تک تک آنها تشکر می‌کنم که بی‌چشمداشت با من همکاری کردند."

در پایان نشست نقد و بررسی نمایش "می‌خوام بخوابم" در خبرگزاری مهر، بازیگران نمایش از وضعیت قراردادها و نبود حمایت کافی از اهالی تئاتر ابراز گلایه و نارضایتی کردند.