نگاهی به موقعیت مسلمانان مالزی

کشور مالزی در جنوب شرقی آسیا واقع شده و از دو قسمت کاملاً مجزا تشکیل می شود. بخش غربی آن به شبه جزیره مالزی معروف است و ادامه خاک آسیا به طرف جنوب است و بخش شرقی آن شامل ایالات ساراواک و صباح است و مالزی جزیره ای نام دارد.

مساحت کلی مالزی 330434 کیلومتر مربع است. از شمال با تایلند و از جنوب به جمهوری سنگاپور محدود می شود.

مالزی غربی به صورت نوار کوهستانی باریکی از برمه و تایلند به طرف جنوب امتداد یافته است. از نظر ناهمواری مالزی شبه جزیره ای کوهستانی است و از رشته کوههای کم ارتفاعی که بیشتر به موازات یکدیگر از شمال به جنوب امتداد یافته اند، تشکیل شده و در اطراف رشته کوه اصلی سواحل پست قرار دارد.

مالزی شرقی نیز سه منطقه دارد، دشت ساحلی مسطح، منطقه تپه ای و مملو از دره های عمیق، قسمت کوهستانی که خاک مالزی را از کالیمانتان جدا می کند.

حدود سه چهارم مالزی شرقی از جنگل های پر باران و همیشه سبز استوایی پوشیده شده است. جنگلها و نیزارهای مالزی شرقی از جنگل های پر باران و همیشه سبز استوایی پوشیده شده است. جنگل ها و نیزارهای مالزی مکان خوبی برای زیست انواع حیوانات وحشی است. آب های اطراف مالزی نیز رده های بیشماری از ماهیان، لاک پشت و غیره را در بر دارد.

مالزی آب و هوایی استوایی دارد و درجه حرارت متوسط در سراسر سال در تمام کشور بالاست.

جغرافیای انسانی

جمعیت مالزی در 1984 حدود 15 میلیون نفر بود. در مالزی نیز همچون کشورهای در حال توسعه توجه خاصی به کاهش میزان باروری شده است و فعالیت هایی از طریق مجمع ملی برنامه ریزی خانواده به عمل آمده است.

رشد جمعیت در مالزی شرقی به نسبت بالاست و تراکم جمعیت بیشتر در نواحی ساحلی و اطراف رودخانه هاست و اراضی تپه ای و مرتفع داخلی کشور جمعیت اندکی دارد. آمارهای مربوط به مالزی غربی تغییرات قابل توجهی در بهبود وضعیت بهداشتی و بهسازی را نشان می دهد و به همین دلیل رشد جمعیت شدیداً افزایش یافته است.

مردم بومی مالزی در واقع از حدود 6 هزار سال قبل در این منطقه ساکن شده اند. تحقیقات باستان شناسان شواهدی از تمدنهای عصر برنز و نیز فرهنگ های کهن در مالزی نشان می دهد.

هندی ها در قرن دوم پیش از میلاد به مالزی مهاجرت کرده اند. در قرن 15 میلادی با ورود اسلام به مالزی تحول جدیدی در تمام منطقه ایجاد شد. مرکزیت مالزی در جنوب شرقی آسیا از نظر جغرافیای باعث شده اقوام مختلفی به تدریج به مالزی مهاجرت کنند و تنوع خاصی به ترکیب جمعیتی آن بدهد.

نژاد مالایو که اکثریت جمعیت کشور را تشکیل می دهند، غالباً مسلمان هستند.

چینی ها حدود یک سوم جمعیت شبه جزیره را تشکیل می دهند و از استانهای جنوبی چین به مالزی مهاجرت کرده اند.گروه های هندی، پاکستانی و تامیلی نیز حدود 10 درصد جمعیت مالزی غربی را تشکیل می دهند.

جمعیت مالزی شرقی از نظر قومی به مراتب از مالزی غربی متنوع تر است.

حدود سه چهارم جمعیت مالزی شرقی روستایی است و محل سکونت آنها خانه های همگانی است. شکل  شهرهای مالزی شرقی نه مرتفع است و نه به سرعت به وجود آمده است.

زبان رسمی مالزی مالایو یا یاهاسامالیزیا است که در سیستم آموزشی و تمام مکاتبات کشور از آن استفاده می شود.

زبان انگلیسی که از زمان سلطه انگلیسی ها در مالزی رواج یافته است به عنوان زبان دوم در مدارس تدریس می شود. در گذشته زبان مالایو یا خط و الفبای عربی که به حروف جاوی شهرت داشت تحریر می شد، ولی در زمان استعمار به دنبال البفای لاتین تغییر یافت.

ادیان و مذاهب

دین رسمی مالزی اسلام است و اکثریت مردم این کشور پیرو آن هستند.

اسلام همیشه عنوان عنصر کلیدی در هویت فرهنگی مالزی را دارا بوده و پایدارترین و غیر قابل نفوذ ترین خصیصه قومی را به وجود آورده است.

سابقه ورود اسلام به منطقه جنوب شرقی آسیا به قرن هفتم میلادی باز می گردد. اسلام در طول پانصد سال گذشته قسمت مهم فرهنگ مالایو را تشکیل می داده است. ولی به هرحال با سنت های پیش از اسلام و نیز اعتقادات سنتی شامل مفاهیم سیاسی هندو گره خورده است.

آیین بودا: بیشترین پیروان آیین بودا، افراد چینی الاصل مالزی هستند.

آیین هندو: پیروان کنونی این مذهب در مالزی به طور عمده اخلاف مهاجران هندی قرن نوزدهم و سالهای قبل و بعد از جنگ جهانی دوم می باشند.

مسیحیت: براساس آمارهای رسمی 1987، حدود 7 درسد جمعیت مالزی (یک میلیون نفر) مسیحی هستند.

تنوع و تعدد ادیان و مذاهب در جامعه چند نژادی مالزی از مسائل مهمی است که حیات سیاسی این کشور را تحت تأثیر قرار می دهد.

تفکر اسلامی نقش به سزایی در اوضاع سیاسی جامعه دارد. یکی از گروههای فعال مسلمان در مالزی جنبش دعوت است که می کوشد وحدت مسلمانان را افزایش دهد.

طبق قانون اساسی مالزی، اسلام دین رسمی کشور است ولی افراد در انتخاب دین و انجام مراسم دینی آزاد هستند و حتی پیروان سایر ادیان اجازه تبلیغات اعتقادات مذهبی خود را دارند.

پادشاه، نخست وزیر و حاکمان ایالات مالزی باید مسلمان باشند ولی اعضای کابینه می توانند از میان پیروان سایر ادیان نیز انتخاب شوند. پادشاه مالزی به تناوب از میان حاکمان ایالات انتخاب می شود.

روابط میان پیروان ادیان مختلف در مالزی، وضعیت به نسبت متعارفی دارد.

تعالیم اسلام در مالزی با فرهنگ بومی این منطقه آمیخته شده و شکل خاصی به خود گرفته است. به گونه ای که عناصری از این فرهنگ را می توان در مراسم مختلف مسلمانان مالزی (مثلاً جشن عروسی) مشاهده کرد.

نماز جماعت در مساجد مختلف برگزار می شود. شورای ملی امور اسلامی متشکل از نمایندگان ایالات و نمایندگان پادشاه که معمولاً تحت ریاست نخست وزیر می باشد، هماهنگی امور مذهبی را در زمینه های مختلف برعهده دارد که کمیته فتوی یکی از ارگانهای وابسته به آن است.

اوضاع اجتماعی، فرهنگی و آموزشی

فرهنگ اصلی کشور مالزی مختص ساکنان اولیه آن یعنی افراد قوم مالایو است. مالایوها مردمی مهربان، و آرام هستند که به زندگی در دهکده ها و اشتغال به کشاورزی و ماهیگیری بیشتر علاقه دارند تا زندگی شهری.

از قرن 19 به بعد با ورود گروههای مهاجر، به ویژه چینی ها و هندی ها، رفته رفته چهره فرهنگی کشورهای منطقه از جمله مالزی را از حالت یکسان خارج ساخته و به سوی تنوع و تعدد سوق داده است.

پیوند تاریخی فرهنگی میان مذهب اسلام و نژاد مالایو هویت اصلی فرهنگ مالایو را تشکیل می دهد. مسلمانان مالزی همواره در مسائل بین المللی مربوط به جهان اسلام مثل قضیه فلسطین و افغانستان مواضع مثبتی اتخاذ نموده اند.

یکی از مشخصه های جامعه مالزیایی تفاوتی است که میان ساکنان شهرها و روستاییان مشاهده می شود. همچنین در جوامع شهری نخبگان غرب گرا موقعیت برجسته ای دارند و در روستاها نیز افراد برجسته و زمین داران ثروتمند از چنین منزلتی برخوردارند.

آموزش ابتدایی و متوسطه در مالزی رایگان است.

مالزی دارای 7 دانشگاه و تعداد زیادی کالج های آموزشی است.

مهمترین جشن های مالزی عبارتند از: روز ملی، روز تولد پادشاه، عید فطر، عید قربان، میلاد پیامبر اکرم (ص)، سال نو چینی، روز وساک، جشن چراغ ها، تایپوسام، کریسمس، جشن های دایاک و جشن های کادزان.

رسانه های گروهی

به اکثر زبان های موجود در مالزی روزنامه یا مجله چاپ می شود که عمده آنها را نشریات انگلیسی زبان و مالزیایی زبان تشکیل می دهند.

آژانس ملی خبری مالزی (برناما) در 1967 تأسیس شده است. وظیفه این مؤسسه ارائه خدمات خبری (خبر، عکس، بررسی و نشریه) به نشریات و سایر رسانه های گروهی است که در خارج از کشور نیز دفاتری دارد.

همچنین مؤسسات انتشاراتی زیادی در مالزی فعالیت دارند.

سازمان اصلی رادیوی مالزی تحت کنترل دولت است و رادیو تلویزیون مالزی نام دارد.

هر چند که تلویزیون مالزی در 1963 تأسیس شد ولی در 1975 با تأسیس ایستگاه ماهواره زمینی مالزی ایالت صباح، امکان پخش برنامه های رادیو و تلویزیون در ایالات صباح و ساواراک نیز فراهم شد.

در جامعه چند نژادی مالزی، دولت در جهت کاهش مخاطرات سیاسی داخلی و حفظ وحدت و امنیت ملی نظارت و کنترل مؤثری را بر وسایل ارتباط جمعی اعمال می کند تا احتمال بروز هر گونه تنش و ناآرامی را از میان برود.

اوضاع اقتصادی

مالزی یکی از غنی ترین کشورها از نظر منابع طبیعی در آسیای جنوب شرقی و یکی از بزرگترین صادر کنندگان قلع، کائوچوی طبیعی و چوب های تخت استوایی و از اولین تولید کنندگان روغن نخل در جهان و در عین حال صاحب منابع عظیم نفت و گاز طبیعی است.

در دهه 1980 پیشرفت فعالیت اقتصادی رشد کمتری داشت.

مردم مالزی که اساساً کشاورز هستند در روستاها زندگی می کنند ولی از سال 1970 جمعیت شهری در حال افزایش بوده است.

بخش های مختلف اقتصادی مالزی عبارتند از: کشاورزی ـ کائوچو ـ روغن نخل ـ محصولات زراعی معیشتی ـ کاکائو ـ دامپروری ـ ماهیگیری ـ معدن ـ قلع ـ نفت و گاز ـ فعالیتهای ساختمانی ـ صنایع.

واحد پول مالزی رینگیت (Ringgit) است که به آن دلار مالزی نیز می گویند .

کل در آمدهای دولت از در آمدهای مالیاتی، مالیات مستقیم بر شرکت ها، افراد، نفت و نیز مالیات غیر مستقیم از نفت، مالیات فروش کالا، واردات، جریمه های مالیاتی و مالیات کالاهای داخلی به دست می آید.

حمل و نقل و ارتباطات در شبه جزیره مالزی بسیار عالی است. خط آهن اصلی مالزی در ساحل غربی امتداد یافته است. حمل و نقل شهری در مالزی توسط اتوبوسها معمولی، مینی بوس، تاکسی و سه چرخه های پایی انجام می گیرد.

بنادر مالزی به عنوان  بنادر فدرال طبقه بندی شده و تحت نظارت و صلاحیت وزارت حمل و نقل فدرال هستند.

بانک ها و شرکت های بیمه زیادی در مالزی فعالیت می کنند.

حکومت فدراسیون مالزی پادشاهی مشروطه انتخابی است. پادشاه مالزی توسط شورای پادشاهان (متشکل از سلاطین 9 ایالت مالزی) انتخاب می شود. پادشاه برای یک دوره پنج ساله انتخاب می شود. پادشاه مالزی رییس کشور است و طبق قانون اساسی نخست وزیر را با تصویب پارلمان منصوب می کند.

مرکز فدراسیون مالزی شهر کوالالامپور است که مساحت آن بیش از 100 میل مربع است. شهرهای مهم این کشور که بیش از صد هزار جمعیت دارند عبارتند از: پنانگ، ایپوکلانگ و جوهور بارو.