جودو در دوران پساتعلیق/ رگه‌های امید در مبارزه جوانان با آتیه

خبرگزاری مهر - گروه ورزشی- محمد بیرامی: این دوره از مسابقات با حضور ۱۹۵ جودوکار از ۳۰ کشور به مدت سه روز به میزبانی قرقیزستان در شهر بیشکک برگزار شد و در پایان و در بخش مردان ژاپن، ازبکستان، کره جنوبی، قرقیزستان و تاجیکستان عناوین اول تا پنجم را به خود اختصاص دادند. تیم ملی ایران هم با عنوان پنجمی محمد بریمانلو در مکان دوازدهم ایستاد. عنوانی که نسبت به دوره گذشته یک پله صعود داشت. سال ۲۰۱۹ تیم ملی ایران با ترکیبی کامل در رقابتهای قهرمانی آسیا به میزبانی امارات در دبی حضور یافت و در نهایت با عنوان هفتمی بریمانلو در مکان سیزدهم ایستاد.

نکته مهم در خصوص جودو و رقابتهای آسیایی اینکه اغلب قدرتهای این رشته از جمله ژاپن، کره جنوبی، مغولستان، ازبکستان، قزاقستان و… در این مسابقات حضور دارند، از همین رو همیشه مسابقات سخت و سطح بالایی در قاره کهن شاهد هستیم که تنی چند از بهترین‌های دنیا در این رقابتها به روی تاتامی می‌روند. در همین دوره نیز تیم‌های برتر قاره با نفرات برتر خود به میدان آمده و مدال‌های خوبی را نیز کسب کردند.

در این بین تیم جوان ایران عملکرد فنی نسبتاً خوبی از خود به نمایش گذاشت. هر چند نفرات تیم از دست یابی به مدال بازماندند، ولی مبارزه پایاپای با رقبای آسیایی رگه‌هایی از امید را برای رسیدن به آینده‌ای روشن به تصویر کشید. نمونه آن نیز سعید کرجی جوان ۱۸ ساله‌ای که در وزن ۱۰۰+ کیلوگرم برابر «کیم مین جونگ» نفر ۱۶ رنکینگ جهان با نشان برنز جهان و نقره همین مسابقات چهار دقیقه جانانه مبارزه کرد و یا علی پرهیزگار که در پیکار با نماینده قزاقستان تا ثانیه‌های پایانی پیروز بود و روی بی تجربگی خود باخت و حذف شد.

جودو ایران از شهریور ۹۸ تا اسفندماه ۹۹ با حکم کمیته انضباطی فدراسیون جهانی تعلیق و از حضور در همه میادین رسمی و اردوهای مشترک بین المللی محروم شد. حکمی که لطمات زیادی به جودو ایران زد و نسلی که می‌توانست با ادامه همان روندی که در دوره جدید مدیریت فدراسیون آغاز کرده بود اکنون به یکی از تیم‌های خوب آسیا تبدیل شود. متأسفانه در شرایطی که اهالی این رشته می‌بایست کنار یکدیگر دست به دست هم برای برون رفت از شرایط فعلی گام بردارند، شاهد طرح مسائلی هستیم که مطرح کننده نیز به آن اعتقادی ندارد!

اینکه برخی ملی پوشان سابق سطح فنی مسابقات را پایین ارزیابی می‌کنند، نشان از کم اطلاعی از شرایط و شرکت کنندگان این دوره دارد. با نگاهی به نتایج چند دوره گذشته ایران در مسابقات آسیایی، به خوبی می‌توان به این نکته پی برد که اتفاق جدیدی رخ نداده و جودو ایران آن زمان که همه نفرات خود را در اختیار داشته شاید کمی بهتر از این نتیجه می‌گرفت.

از سوی دیگر از تیمی که تنها ۲۰ روز فرصت برگزاری اردوهای آماده سازی داشته چه انتظاری باید داشت؟ آیا میدان دادن به جوانانی که در مسابقات رده‌های سنی پایه امتحان خود را به خوبی پس داده‌اند و در آغاز ورود به رده سنی بالاتر و در عین جوانی کار اشتباهی بوده است؟ فدراسیون جودو بر اساس اعلام آرش میراسماعیلی تنها سه روز بعد از اخذ مجوز حضور در مسابقات آسیایی زمان برای ثبت نام داشت و بر همین اساس امکان برگزاری مسابقات انتخابی نبود و اعتماد به جوانان مدال آور آسیایی نوجوانان و جوانان بهترین تصمیم بود.

متأسفانه جودو سالهاست اسیر حاشیه‌های درونی است، آنها که فرصت فعالیت در فدراسیون را به دلیل انتخاب رئیس وقت از دست می‌دهند، دست به حاشیه سازی برای مسئولین جدید می‌کنند و این چندان نمی‌تواند عملکرد مناسبی برای افراد خوشنامی باشد که به اسم دلسوز جودو خود را معرفی می‌کنند. به نظر می‌زنند سهم خواهی در جودو به سنتی ناپسند تبدیل شده و این موضوع به هر سیستمی لطمه می‌زند و جودو این موضوع را با پوست و گوشت خود لمس کرده است.‌

فدراسیون جودو و شخص آرش میراسماعیلی می‌بایست با برداشتی مثبت از همه این انتقادات، مشورت را در دستور کار خود قرارداده و فضای کار را با نگاهی باز برای همه کسانی که می‌توانند به جودو کمک کنند، فراهم کنند. برگزاری مسابقات انتخابی و تشکیل تیم ملی و حتی انتخاب کادر فنی می‌بایست از فیلترهای مشخص و شفاف عبور کند. اگر قرار است جودو به روند موفقیت گذشته خود بازگردد باید با استفاده از خرد جمعی، تجربه پیشکسوتان و توانایی ملی پوشان پیشین کار را پیش برد، اگر غیر از این باشد همچنان باید شاهد حاشیه باشیم و بس!