دو امری که در درمان غفلت موثر است

خبرگزاری مهر - گروه دین و آئین: محمد علی انصاری، مفسر قرآن کریم و استاد حوزه و دانشگاه به تفسیر آیاتی از قرآن کریم و بیانات امیر حکمت و بلاغت امیرمومنان علی (ع) و شرح دعاهای صحیفه سجادیه پرداخته است که به صورت روزانه و موضوعی، در ماه مبارک رمضان تقدیم مخاطبان خواهد شد. در روز شانزدهم ماه مبارک رمضان محمدعلی انصاری مفسر قرآن به بیان اطاعت از خداوند و ذکر الهی به عنوان درمان دردهای انسان، در شرح و تفسیر خطبه ۲۲۳ نهج‌البلاغه پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

از این خواب غفلتی که در وجود توست است نمی‌خواهی چشمت را باز کنی؟

تا حالا پذیرفتیم که درد چیست، درد، درد فطرت و غفلت است و جای آن در قلب ماست و در قلب ما فرورفته است. امور قلبی یعنی چه؟ یعنی اموری که فرو رفته در قلب انسان.

امیرالمومنین در نهج‌البلاغه می‌فرمایند «پیامبر طبیبی است که مطب ندارد که مردم بیایند به سراغش بلکه او می‌رود بیمار را پیدا می کند».

دو امر درد غفلت و فطرت را بر می‌دارد. انسان باید مطیع خداوند باشد و به ذکر الهی مأنوس.

هیچ چاره‌ای نیست اگر بخواهی از این بیمار دلی به درآیی و از غفلت جدا شوی؛ لازمه‌اش این است که مطیع خدا باشی، اطاعت یعنی چه؟ یعنی به گوش گرفتن، اطاعت دو جا به کار برده می‌شود، در قبال اوامر و نواهی. اگر انسان امری را پذیرفت یا اگر نهی ای را کنار گذارد، مطیع می‌شود.

فرصت‌های مهیایی در زندگی که گام به گام، انسان را به خداوند نزدیک می‌کنند، اوامر الهی هستند که خداوند مردم را بدان‌ها امر می‌کند. اگر خداوند به عدالت، قسط، نماز، عفو و گذشت و اغماض، امور اخلاقی، امور اقتصادی و… امر کرده، فرصتی است برای تقرب انسان به خداوند سبحان و اوج گرفتن. اوامر الهی پلکان تقرب و تعالی انسان هستند.

و در مقابل خداوند از هر تهدیدی که موجب تباهی انسان در این زندگی است، و فرصت‌ها را از انسان می‌گیرد، از ظلم و ویرانگری، فجور، زنا، ربا، دروغ و… نهی کرده و می‌خواهد که انسان را از پلکان نزول و سقوط دور کند.

مطیع کیست، مطیع کسی است که راه کارهای کمال را پی می‌گیرد و رو به بالا می‌رود و از مراتب زوال، وجود خودش را حفظ می‌کند و مطیع خدا می‌شود، درمانی بالاتر از این برای انسان وجود ندارد.

حضرت امیر (ع) فرمودند: مطیع خدا باش تا بالا بروی و از همه دردها نجات پیدا کنی و درمان تمام دردهای انسان طاعات الهی است.

چون جایگاه بیماری‌ها در قلب است، لذا باید قلب و جان پشتوانه طاعات باشد و پشتوانه طاعات این است که به ذکر خدا انس داشته باشی. این ذکر، ذکر زبانی نیست بلکه ذکر قلبی است، قلبت باید به یاد و ذکر خدا مأنوس باشد، انسی قریب و پیوسته.

این ذکر الهی باید دم به دم در قلب شاداب و سرزنده نگاه داشته شود تا هیچگاه غفلت در وجودت ننشیند.