گزارشی از 50 سال فعالیت فرهنگی و ادبی منوچهر احترامی

به گزارش خبرگزاری مهر، وی در مدارس مروی و دارالفنون دوران تحصیل را طی کرد و از دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. طنزنویسی را به طور جدی با توفیق آغاز کرد و با مطبوعات دیگر طنز و نیز رادیو و تلویزیون هم همکاری داشت. وی بیشتر بدون امضا و کمتر با امضاهای مستعار نظیر: «م. پسرخاله»، «الف - اینکاره» و... طنز می‌نوشت.

احترامی در نگارش طنز در قالب ها و سبک های گوناگون نظم و نثر، تواناست و در شعر (کلاسیک، شعر نو، شعر سپید، شعر عامیانه و...) و نثر (نثر کلاسیک، داستان کوتاه و ...) صاحب اثر است.

آثار او پس از انقلاب نیز در نشریات گوناگون طنز چاپ شده است که از آن جمله آنها می توان نشریات رفتگر، درنگ و گل‌آقا را نام برد. او همچنین در زمینه طنز، تحقیقاتی داشته که در نشریات و در سالنامه‌های گل آقا چاپ شده است.

از احترامی در زمینه ادبیات کودکان نیز آثار متعددی با امضای «پورنگ» انتشار یافته است که از جمله پر تیراژترین کتاب های کودکان پس از انقلاب به شمار می آیند و مورد استقبال کودکان (و بزرگترها) قرار گرفته اند که از آن میان کتاب های "حسنی نگو یه دسته گل" و "حسنی ما یه بره داشت" را می‌توان نام برد که به علت زبان ساده و روان، بسیاری از کودکان و بزرگترها بخش هایی از آن را در حافظه دارند.

قلم احترامی در عرصه طنز، نشانگر تسلط او به ادبیات فارسی و توان و قدرت او در به کارگیری درست و بجا و همراه با وسواس سبک ها و قالب های گوناگون شعر و نثر ادبیات فارسی است. امتزاج و آمیختگی این تسلط به ادبیات با نگاه ظریف، عمیق و هنرمندانه، زمینه ساز خلق آثاری شده است که از جمله برترین آثار طنز مکتوب پس از انقلاب به شمار می آیند.

احترامی معتقد است: طنز امروز میراث‌خوار طنز مطبوعاتی است که آن هم سابقه زیادی ندارد. این طنز شاید از دهخدا شروع شده و تا بعد از انقلاب اول مشروطه و استبداد صغیر از طنز خبری نیست. درواقع تا سال 1317 طنز جایی در کشور ما نداشت. البته از سال 1312 تک شماره‌های مجله‌ ای که طنزهایی در آن منتشر می‌شد. گاهی هم در انجمن‌ها کسانی شعرهای طنزی می‌خواندند و چاپ می‌شد.

وی معتقد است، بسیاری از طنزنویسان ایرانی به این دلیل که در جامعه اعزاز و اکرامی از طنز نمی‌شود، به کارهای جدی روی آورده‌اند. او می گوید: تمام نویسندگان جدی دنیا نیز همین قاعده را رعایت می‌کنند؛ یعنی در کار جدی‌شان طنز وجود دارد و طنز و جدی‌شان در هم بافته شده، ولی اثرشان را به عنوان کار طنز ارایه نمی‌دهند.