خبرگزاری مهر؛ گروه بین الملل: رلی الفرا الحروب در رأی الیوم نوشت: برای مقابله با این انتفاضه دولت راستگرای اسرائیل نمی‌تواند به جاسازی و منزوی کردن فلسطینی‌ها در مناطق مخصوص به خودشان در سرزمین‌های اشغالی دست بزند زیرا این اقدام در سطح بین المللی پذیرفته نیست. موشک‌های مقاومت نیز گزینه مهاجرت دادن اجباری آنها به سرزمین‌های تحت نظارت حکومت خودگردان یا اردن را منتفی کردند.
در هر صورت مین ساختار جمعیتی فلسطین در اراضی سال ۴۸ منفجر شد و نحوه برخورد دولت آتی اسرائیل و نیز جامعه بین المللی با این قضیه و میزان قدرت مقاومت فلسطین در توسعه ائتلافهای منطقه‌ای و هماهنگی با رهبران داخلی فلسطینی سرنوشت آن را تعیین می‌کند.
مین بعدی سلاح مقاومت است. از آنجا که جنگ یازده روزه نشان داد نمی‌توان از گزینه جنگ برای مقابله با سلاح مقاومت فلسطین استفاده کرد، از این رو گزینه مهار حماس و جریان‌های مقاومت پیش روی راست اسرائیل باقی می‌ماند که به یکی از دو روش برگزاری انتخابات یا بازگشت به مذاکرات امکان پذیر است. گزینه انتخابات از آنجا که ممکن است به پیروزی جریان‌های مقاومت و تشکیل دولت از سوی آنها منجر شود، تضمین کننده خلع سلاح یا خنثی ساختن سلاح مقاومت نیست.
گزینه بعدی بازگشت به میز مذاکره و شریک کردن حماس در این مذاکرات و رسیدن به راه حلی توافقی است اما در سایه ادامه حضور جناح راستگرا در دولت اسرائیل دستیابی به چنین راه حل توافقی دور از انتظار است. از این رو احتمالاً جایگزین آن درگیر کردن مقاومت در راه حلی است که این جنبش را به حکومت خودگردانی شبیه حکومت عباس یا به بخشی از حکومت خودگردان موجود تبدیل می‌کند. این امر باعث می‌شود سلاح این جنبش بدون استفاده از زور مهار شود چرا که سرگرم تسهیل امور زندگی روزانه فلسطینی‌ها شده و غرق در گردابی می‌شود که قبلاً فتح در آن غرق شد. این همان گزینه‌ای است که دولت راستگرای اسرائیل خواهان آن است.
مین سوم فروپاشی نقشه‌های نتانیاهو و راست افراطی است که طی دو دهه اخیر برای آن تلاش کردند؛ یعنی نقشه‌های آنها برای یهودی‌سازی، مهاجرت دادن یا اسکان دادن، وطن جایگزین برای فلسطینی‌ها و در آخر معامله قرن و عادی سازی روابط با کشورهای عربی و توافقنامه‌های صلح در مقابل صلح.
مین بعدی نابودی اسطوره سیاسی و نظامی نتانیاهو و اعلام پایان دولت ائتلافی او است. براساس واقعیت‌های تاریخی مردم چنانچه احساس شکست یا عدم رضایت از دولت خود را داشته باشند، شخصیت‌های تندروتر را انتخاب می‌کنند. در صورت تشکیل چنین دولتی در اسرائیل این دولت احتمالاً به گزینه‌های افراطی تر مانند جنگ همه جانبه روی آورد؛ اما وقوع چنین سناریویی در سایه وجود دولت بایدن دشوار است.
مین پنجم از میان رفتن مشروعیت متحد نتانیاهو یعنی محمود عباس است. او وقتی با حماس و جریان‌های مقاومت دشمنی کرد، مشروعیت خود را در میان فلسطینی‌ها از دست داد و اگر اکنون موضع خود را تغییر دهد، حزب راست اسرائیل را نیز از دست خواهد داد.
خروج مردم در کرانه باختری و درگیر شدنشان با ارتش اشغالگر بدون دستور عباس به این معنا است که او قدرت خود در کنترل جوانان فلسطینی را در کرانه باختری از دست داده است. به ویژه این که اگر رویارویی جدیدی رخ دهد، در این صورت هر دولت راستگرایی که در اسرائیل روی کار آید مطمئناً به تغییر او و روی کار آوردن شخصی پذیرفته تر فکر می‌کند. فردی که همان نقش او را ایفا کند.
نظر شما