تهیه کنندگان باید از دیدگاه فرهنگی بررسی شوند

اسماعیل براری، راجع به اهمیت ایجاد فدراسیون تهیه کنندگان و توزیع کنندگان سینما ضمن بیان این مطلب به خبرنگار مهر گفت: "این کارها به حاشیه کشاندن سینماست. عده ای سینما را ابزاری برای به قدرت رسیدن می دانند، در حالی که برخی همه زندگی خود را وقف این کار کرده اند. برای آنهایی که با بودجه های کم و متوسط به حیات سینما کمک می کنند و تنها راه زندگی شان همین است، سینما یک اصل محسوب می شود."

وی خاطر نشان کرد: "بحث هایی که برای ایجاد تشکل جدید پیش آمده است، یک نوع وقت کشی برای رسیدن عده ای به مقاصد سیاسی، اقتصادی و ... محسوب می شود و به طور مستقیم دودش به چشم بچه های سینما می رود. همین مسایل باعث شده است که اتحادیه تهیه کنندگان به این مسایل پشت کند و به نظر می رسد بسیاری از اعضای این صنف نیز همین کار را انجام خواهند داد."

این کارگردان در پاسخ به اینکه فدراسیون می تواند راهی برای رفع اختلافات باشد، اظهار داشت: "اکنون بین تهیه کنندگان واقعی سینما هیچ اختلافی وجود ندارد. هر کسی که از ارشاد پروانه ساخت می گیرد، به عنوان تهیه کننده شناخته می شود. چه اینکه تمام زندگی خود را وقف سینما کرده باشد، یا از حوزه های دیگر درآمد به دست بیاورد. آن عده که به خاص کسب اعتبار یا پشتوانه های سیاسی وارد حرفه ای می شوند. دسته سوم نیز تهیه کنندگان تلویزیون هستند که تجربه یا مسئولیت پذیری تهیه کننده سینما را ندارد."

وی ادامه داد: "تهیه کننده واقعی باید از دیدگاه فرهنگی بررسی شود. فردی که از تعهد به این هنر برخوردار باشد. کسی که یک شبه با دریافت یک برگه دولتی عنوان تهیه کننده می گیرد، از پشتوانه فرهنگی برخوردار نیست. هویت فرهنگی با خون دل خوردن و ایفای نقش فهیمانه و زیرساخت های عمیق تری به دست می آید. تهیه کننده واقعی باید از دید فرهنگی زیر ذره بین قرار بگیرد."

براری با تاکید بر اینکه اهالی سینما به خوبی دلسوزان این هنر را می شناسند، یادآور شد: "من مطمئنم آنهایی که خود را ریگ کف جوی می دانند، از قدرت طلبی عده ای که از امکانات خاص استفاده می کنند، به خوبی اطلاع دارند. به همین خاطر قبول ندارم که تهیه کنندگان با هم دعوا دارند. مسئله بر سر به دست آوردن اعتبارات بیشتر توسط عده ای خاص است."

این فیلمساز در خصوص میزان تاثیردریافت مجوز تولید و اکران بر روند حرکتی سینمای ایران توضیح داد: "ممیزی به همه کشورهای جهان مربوط می شود. هر سیستم اداره کننده ای باید برای اهداف خود مجوز صادر کند. هدف و ماهیت فعالیت وزارت ارشاد نیز حفظ کیان فرهنگی کشور است نه تحت فشار قرار دادن عوامل تولید فیلم. کسی که موضوع را اشتباه فهمیده و در نتیجه بد عمل می کند، باید خود را اصلاح کند."

وی ادامه داد: "نبود ممیزی و صدور مجوزها به هم ریختگی شرایط را به همراه می آورد. اکنون که مسئله صدور مجوزها مطرح است و بررسی های لازم صورت می گیرد، این همه مشکل وجود دارد. در صورت نبود ممیزی که شرایط بسیار دشوارتر می شود. برای نمونه عنوان گرانترین فیلم تاریخ سینمای ایران دزدی است. البته این مسایل ربطی به اصل و اساس کار ندارد، مشکل در نحوه اجراست."

براری با بیان اینکه مسئله نحوه اعمال ممیزی ها اهمیت دارد، تاکید کرد: "واقعیت این است که ماهیت مجوزها ایراد ندارد، مشکل نوع برخورد و تعریفی است که در زمینه تعیین جایگاه اداری این گونه مجوزها ارایه می شود و مورد سوءاستفاده عده ای قرار می گیرد. همانطور که همه آثار رد شده، آثار ضعیفی محسوب نمی شوند. سوال اصلی این است که به چه دلیل از یک سطح مدیریتی به بالا دل همه خون است."

این سینماگر در خصوص اهمیت اعتراض صنفی در خصوص اکران نشدن یک فیلم گفت: "اعتراض کردن در مورد یک فیلم خوب است. من نیز حاضر به شرکت در چنین اقدامی هستم. به نظر من آسیب رساندن به یک فیلم، آسیب رساندن به تمامی سینماست. چون یک عضو همانند کل بدن است. اما مشکل در این است که گاهی این گونه اعتراض ها تبدیل به نوعی سیاست بازی می شود تا خیزش عمیق فرهنگی."

وی تاکید کرد: "فیلم سینمایی "کویر مرگ" هم مجوز اکران دارد. پای فیلمنامه این اثر امضای شهید آوینی قرار دارد. تاکنون در بیش از 15 جشنواره جهانی حضور یافته است، اما حتی در بروشورهای ساده فارابی یا چتر سینمایی کن از این فیلم خبری نیست. از طرحی که برای اکران فیلم های فرهنگی توسط خود من ارایه شده بود نیز اجرا درستی به عمل نیامده است و شیوه برنامه ریزی برای اکران این نوع آثار در اصل به آتش کشیدن فیلم است."