برنامه ای بدون محافظه کاری که به دل نشست

به گزارش خبرنگارمهر، آخرین برنامه "جام چهاردهم" شب گذشته با حضورامیرقلعه نویی سرمربی تیم ملی، عادل فردوسی پورمجری ، بیژن ذوالفقارنسب و امیرحاج رضایی به عنوان کارشناس درحالی برگزارشد که خوشبختانه برخلاف همیشه مشکل کمبود زمان مطرح نبود و حاضران در جلسه به زیر و بم ناکامی فوتبال کشورمان پرداختند.

تا پیش از این کمتر اتفاق افتاده بود که مربی تیم ناکام رو در روی کارشناسان بنشیند و پاسخگوی سوالات آنها باشد که البته بیشتر مورد مواخذه قرار گرفت و استیضاح شد.

جام چهاردهم به خاطرحرف هایی که داشت، حرف نداشت. البته این را یک اظهار نظر نسبی قلمداد کنیم چرا که اگر از این دست برنامه ها پیش از این در شبکه های تلویزیونی ما به نمایش در می آمد، این برنامه فقط یک برنامه معمولی تلقی می شد اما از آنجا که سیما همواره رفتارهای محافظه کارانه در پیش گرفته و نمی گذارد تنور این گونه برنامه ها داغ شود، "جام چهاردهم" شکلی دیدنی و شنیدنی به خود گرفت.

پیش تر، وقتی قراربود علل ناکامی تیم ملی را بررسی کنند از هر دو طرف مناظره برای حضور در این برنامه دعوت به عمل نمی آوردند و یا اجازه حضور توامان به آنها نمی دادند. به عنوان مثال وقتی تیم ملی در جام جهانی 2006 شکست خورد، از اردشیر لارودی و محمد مایلی کهن به عنوان کارشناس برای حضور در این برنامه دعوت به عمل آوردند اما از برانکو و دایی خبری نبود و کفه ترازو به سوی منتقدین سنگینی می کرد.

"جام چهاردهم" با دعوت از ذوالفقارنسب و حاج رضایی ، دو چهره موجه و پخته فوتبال و گریز به سخنان اصحاب رسانه ها، راه هرگونه گریزی را بر سرمربی تیم ملی بست. البته دراین راه زیاده روی هایی هم شد.

جمله آخر ذوالفقارنسب درخصوص اینکه ای کاش این فوتبال هرچه زودتر صاحب یک مدیر شود تا با عناوین کذایی "خرد جمعی" برای تیم ملی سرمربی انتخاب نکنیم حکایت از آن دارد که امیر قلعه نویی هم زاییده تفکرات اشتباه دست اندرکاران فوتبال است.

آنهایی که او را انتخاب کردند درحال حاضر باید پاسخگو باشند  حال آنکه از گوشه و کنار فقط صدای انتقادشان را می شنویم. بیژن ذوالفقارنسب به عنوان یکی از همان کسانی بود که درآن جلسه کذایی خرد جمعی شرکت داشت و اگر به راستی این جلسه کذایی بود چرا به نشانه اعتراض آنجا را ترک نکرد؟ با این حال هرگز کسی در آن مناظره به این نکته اشاره نکرد فدراسیونی که رئیس ندارد و طی ماه های گذشته همواره تلاش کرده تا ازتعلیق برهد، قرارنیست موفق عمل کند.

قلعه نویی دراین برنامه بارها و بارها به دفاع از عملکرد خود پرداخت اما هرگز نتوانست پاسخ مناسبی به این سوال فردوسی پوربدهد که اگرشما مقصرید پس چرا استعفا نمی کنید؟

براستی سرمربی تیم ملی چرااستعفا نمی کند. شاید بدین خاطر است که او با تیم ملی قرارداد یک ساله دارد و اگر استعفا کند باید از حق و حقوق خود بگذرد. قلعه نویی درحالی که فیلم بازی ایران - کره در اثنای اجرای برنامه به نمایش در می آمد مدام از برتری تیم ملی برحریف دم می زد اما خطراتی که قلعه نویی از آنها به عنوان خطر یاد می کرد، به معنای واقعی خطر نبودند و این از سطح پایین توقعات این مربی خبر می داد.

درپایان ذکر این نکته ضروری است که ای کاش برنامه "جام چهاردهم" عاملی شود تا دست اندرکاران ورزش بیدار شوند و نه خودشیفتگی یا نارسیسیسمی بر آنها مستولی شود که شاید مسئولان حال حاضر تیم ملی دچار آن هستند.

پخش برنامه های بی پرده ای چون این، البته با محترم شمردن ادبیات ورزشی می تواند ماهیت آنان که عنان کار ورزش را در اخیتار دارند  را برای مخاطبان مشخص کند. اگر هدف ما موفقیت در ورزش است نخست باید با مردم که تیم ملی متعلق به آنهاست صادق باشیم. موضوعی که در "جام چهاردهم" شاهد آن بودیم.