موسی بیدج - شاعر، در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن بیان این مطلب افزود: کتاب و شعری که پس از خواندن آن احساس خوبی به من منتقل شود برایم ارزشمند است. ممکن است این کتاب از نظر کس دیگری ارزشمند نباشد و او نظر دیگری در مورد آن داشته باشد.
وی ادامه داد: اگر به عنوان مثال نوجوانی کتاب مثنوی را برای خواندن انتخاب کند شما نمی توانید به او بگوئید که این کتاب را انتخاب نکن چون شعرهایی دارد که برای سن و سال تو مناسب نیست. این مخاطب است که تشخیص می دهد کتاب مثنوی را انتخاب کند یا آن را کنار بگذارد.
این شاعر در ادامه تصریح کرد: من ممکن است با تمام یا بخشی از مثنوی موافق یا مخالف باشم اما نمی توانم نظر و دیدگاه خودم را به عنوان یک نظر قطعی بر دیگران نیز تحمیل کنم و بگویم مثنوی کتاب ارزشمندی نیست. نظر من در مورد این کتاب تنها برای خودم محترم است.
وی افزود: نمی توان با پیش داوری قبلی به سراغ کتابی رفت و یا نمی توان حکم کلی داد که آثار و اشعاری که در آنها از واژه شراب نام برده شده همه بد هستند.
موسی بیدج یادآور شد: شعر کالای روح آدمی است و اگر روح آدمی آن را بپسندد شعر برای او ارزشمند است؛ در غیر این صورت وضعیت دیگری دارد. اصلا ممکن است در حالات روحی مختلف انسان به سراغ شعر برود و در این صورت زمان و مکان هم در این مساله تاثیرگذار است. روح آدمی در هر زمان و مکان شانی دارد و ارزشمند بودن ادبیات و شعر با توجه به این شرایط تغییر می کند.
وی خاطرنشان کرد: ممکن است کتابی برای یک فرد ارزشمند باشد و برای شخص دیگری چنین حالتی نداشته باشد. پس نمی توان نظرات خود را به دیگران تحمیل کرد. نظر من تنها برای خودم محترم است اما نباید آن را به دیگران تحمیل کنم. به این ترتیب نظرات هر فرد در مورد یک کتاب قابل تعمیم نیست.
نظر شما