حضور این بازیگر در مجموعه تلویزیونی "مثل آباد" و همکاری تلویزیونی اش با رضا ژیان به واسطه تجربه های تئاتری پیشین باعث شد بیش از پیش توانایی خود در عرصه نقش پردازی را بروز دهد و در مدت زمانی کوتاه پیش از این بازی های درخشان، به سینما راه یافت. حضور وی در سینما نیز به اندازه ای موفقیت آمیز بود که پس از حضور در چند فیلم، نظر داریوش مهرجویی برای بازی در فیلم "اجاره نشین ها" را به خود جلب کرد.
نمایی از فیلم "جاده آسمان"
این در حالی بود که تولید فیلم های کمدی طی 5 سال گذشته رشد قابل توجهی پیدا کرده است و در تمامی دوره های اکران فیلم در طول یک سال، تماشاگران با حداقل یک یا دو اثر در این اثر در همین ژانر مواجه می شوند. البته سینمای ایران برای اینکه بتواند جذابیت بیشتری برای مخاطب داشته باشد، ناچار به استفاده از چهره های جدید در ژانرهای مختلف است.
از اواخر سال 85 این بازیگر فعالیتی دوباره را آغاز کرد و با پیشنهادهای مختلف از سوی کارگردانان عرصه سینما و تلویزیون مواجه شد؛ به نحوی که در حال حاضر با انبوهی از آثار ساخته شده، در حال تولید و یا در انتظار اکران مواجه است. این موضوع به اندازه ای قابل توجه است که شاید کمتر بازیگری را بتوان نام برد که طی مدت زمانی حدود 2 سال با این تعداد پیشنهاد و در نتیجه حضور حرفه ای مواجه شده باشد.
عبدی در حال حاضر یکی از نقش های مجموعه تلویزیونی "در چشم باد" مسعود جعفری جوزانی را بازی می کند و در فیلم های "ملک سلیمان" شهریار بحرانی، "جاده آسمان" کامبیز کاشفی، "دلشکسته" علی روئین تن، "همخانه" مهرداد فرید، "مظفرالدین شاه" محمدرضا ورزی و "ستاره سهیل" امیر قویدل ایفای نقش کرده است. این آثار در یکی از مراحل فیلمبرداری، تدوین یا آماده سازی فنی قرار دارند.
همچنین این بازیگر با حضور در "اخراجی ها " مسعود ده نمکی نوروز امسال به سینماها آمد. "تسویه حساب" تهمینه میلانی و "گوشواره" وحید موسائیان در انتظار نمایش عمومی به سر می برند. در حال حاضر نیز فیلم سینمایی "قاعده بازی" احمدرضا معتمدی با حضور عبدی بر پرده سینماها قرار دارد و از مدتی قبل پخش مجموعه تلویزیونی "گل یا پوچ" نیز آغاز شده است.
اکبر عبدی طی فعالیت خود در چند سال اخیر نشان داده است که از نقش های ساده و به نظر کلیشه ای می تواند شخصیتی فعال بسازد. هر چند وی زمانی توانسته است هنر بازیگری اش را به مفهوم واقعی کلمه به رخ بکشد که اصولا" شخصیت مورد نظر امکان کنکاش و تجربه را به وی داده است؛ اما مگر چند نقش متفاوت و عمیق در سینما و تلویزیون ایران نوشته می شود که یک بازیگر بتواند از آنها نقشی ماندگار در فعالیت های هنری خود بسازد.
مسئله اصلی اینجاست که به اعتراف بیشتر کارگردان ها و تهیه کنندگان آثار تلویزیونی و سینمای کشورمان، سطح کیفی فیلمنامه ها در ایران پایین است. با این توصیف بسیار طبیعی است شخصیت هایی که نوشته می شوند از عمق چندانی برخوردار نباشند و همین مسئله بازیگر را به طور طبیعی دچار افت در نقش پردازی می کند. این موضوع در مورد این بازیگر توانمند نیز صدق می کند.
بازی عبدی در فیلم سینمایی "قاعده بازی" هیچ نشانی از آن هنرمندی ندارد که توانست فیلم "بازیگر" محسن مخملباف را تبدیل به یکی از آثار ماندگار سینمای ایران کند یا در "ناصرالدین شاه آکتور سینما" مخملباف یک شخصیت فرعی را تبدیل به نقطه قوت و برجسته اثر تبدیل نماید. در سریال "گل یا پوچ" نیز همین مسئله به خوبی دیده می شود. به خصوص که این اثر تلویزیونی یک طنز سیاسی محسوب می شود و در راستای آثار قبلی این بازیگر قرار ندارد.
یکی از نکاتی که باعث می شود بازی این هنرمند در نقش های مختلف با وجود تفاوت در خصوصیات شخصیت و حتی فضای اثر تاحدودی تکراری به نظر برسد و به تجربه های متعدد این نقش پرداز مربوط می شود. یعنی وی از این شانس برخوردار بوده است که در آثار مختلف از تاریخی گرفته تا رئالیستی و حتی نقش زن پوش - "آدم برفی" داود میرباقری - را ارایه دهد و دیگر مجالی برای ارایه شخصیتی تازه ندارد.
به عبارت دیگر، این بازیگر با توجه به اینکه گستره قابل توجهی از نقش های متفاوت را در طول دوران نقش پردازی خود داشته است، باید در همکاری با آثار جدید وسواس بسیار زیادی به خرج دهد تا شرایط به گونه ای نباشد که مجبور به کپی کردن از روی دست خود شود. چون در عرصه کمدی به راستی کمتر بازیگر ایرانی را می توان یافت که تا این اندازه خلاقیت و توانایی ایفای نقش داشته باشد.
نظر شما