مسجد پاکستان؛ تلفیقی از سنت و مدرنیته

پس از اینکه پاکستان در سال 1947 از هند جدا شد، پایتخت سیاسی خود را از کراچی به اسلام آباد تغییر داد، پاکستان در این دوران سعی داشت تا با تغییر و تحولات در مرکز شهر به توسعه موقعیت استراتژیکی آن بیفزاید. از این رو ساخت یک مرکز دینی پیشرفته را به منظور آموزش قرآن و علوم دینی در راستای انسجام و همبستگی مسلمانان ضروری دید.

از این رو سال 1969 به درخواست ملک فیصل پادشاه وقت عربستان، مسابقه ای بین المللی برگزار شد که طی آن از همه مهندسان دعوت شد تا طرح خود را در زمینه ساخت مسجد ارائه کنند.

مهندسانی از 17 کشور در این مسابقه شرکت کردند که در این میان طرح دیوید دالوکی مهندس ترکی برنده شد و با ارائه طرح خود، ساخت مسجد تا سال 1986 به پایان رسید، به گونه ای که اینک مسجد ملک فیصل پاکستان بزرگترین مسجد این کشور محسوب می شود .

این مسجد دارای ویژگی خاصی است که آن را از سایر مساجد پاکستان و حتی جهان اسلام جدا می کند. سبک ساخت این مسجد به شکل خیمه های قدیمی عربی ساخته شده و هیچ قبه و گلدسته ای ندارد. این مسجد با این نو آوری شاهکاری مهندسی است که در نوع خود بی نظیر است. 

مساحت آن 5 هزار متر مربع است که گنجایش 80 هزار نفر را دارد. نمازخانه مردان گنجایش 10 هزار نفر، نمازخانه زنان 1 هزار و 500 نفر و حیات مسجد گنجایش بیش از 60 هزار نفر را دارد.

سقف این مسجد مربع شکل است که طول هر ضلع آن 61 متر می رسد. ضلعهای سقف در کنار هم خیمه ای را تشکیل می دهند که هر ضلع آن از 3 مثلث تشکیل شده است که به سمت قبله عمود هستند. نقطه تلاقی آنها 40 متر از سطح نمازخانه ارتفاع دارند. 

این مسجد دارای 4 مناره است که بیش از 70 متر ارتفاع دارند. دیوارهای مسجد با تابلوهای بسیار زیبا تزئین شده اند . این مسجد با شیشه های رنگی، چراغها و لوسترهای بسیار پر نور پوشیده شده است که هنگام روشن شدن هاله ای از زیبایی را نمایان می کنند.