" رقصي چنين ... " تراژدي محكوميت انسان در شرايط غير قابل تغيير است

به گزارش خبرنگار هنري "مهر " محمد رضايي راد كارگردان نمايش "رقصي چنين ... " با ذكر اين مطلب در نشست پرسش پاسخ  نمايش پيرامون شكل گيري اين اثر  گفت : وقتي نمايش چندين حكايت از يك حكايت رحمان نوشته عليرضا نادري را مي خواندم به موقعيت فردي كه پا روي مين مي گذارد برخورد كردم نمايش را نيمه رها كردم چون نمايشنامه خودم از همان لحظه شكل گرفت .  موقعيت سكون يك انسان در موقعيتي ثابت در حالي كه فضاي پيرامون او در حال تغيي است برايم دغدغه شده بود . سعي كردم ويژگي هاي چنين وضعيتي را در نمايش رقصي چنين جاي بدهم . 
اين نشست كه به همت انجمن منتقدان و نويسندگان خانه تئاتر با حضورعلي اكبر عبدالعلي زاده به همراه محبوبه زماني اعضاي انجمن به عنوان گردانندگان جلسه  و پروانه باغي از اعضاي خانه تئاتر  به عنوان كارشناس طراحي صحنه برگزار شد .
رضايي راد درمورد دلايل انتخاب  دو دنياي واقعي و خيالي متفاوت در نمايش گفت : ايستادگي يك انسان در اين شرايط طي ساليان سال  امري بسيار خيالي ست . اين اتفاق تنها در دنياي ذهني يك نمايشنامه نويس اتفاق مي افتد . نويسنده اي كه در بخش هاي بازجويي با او آشنا مي شويم . بخشي كه دنياي واقعي نمايش را تشكيل مي دهد .
وي در مورد نوع ميزانسن صحنه هاي بازجويي گفت : در نظر داشتم در اين صحنه ها تنها بخش هايي از اعضاي بدن بازيگران را  قابل رويت كنم ولي با پيشنهاد ايجاد زاويه ديد مواجه شدم. رحيم نوروزي (بازيگر نقش اول نمايش ) پيشنهاد داد اين صحنه ها را از زاويه بالا به تماشاگر نشان دهيم .  تصميم گرفتم اين فكر را عملي كنم و با كمك نرمين نظمي طراح صحنه به اين نحوه اجرا رسيديم .
اين كارگردان در مورد دليل حذف نياز هاي روزمره انساني از شخصيت رزمنده گفت : با اين اقدام سعي در تحكيم فضاي خيالي داستان داشتم . تنها در مواردي به فراخور نياز هاي داستاني اين رفتار ها را مثل غذا خوردن ، حمام رفتن و... برايش در نظر گرفتم . 
رحيم نوروزي بازيگر نقش رزمنده ديگر ميهمان جلسه پيرامون اين شخصيت گفت : رزمنده اين نمايش كسي ست كه تلاش مي كند از موقعيتي بغرنج بگريزد ولي وقتي موفق نمي شود در اين شرايط باقي مي ماند و به يك مجسمه زنده بدل مي شود . همه چيز براي او بي اهميت مي شود به غير از ايستادن بروي مين و زنده ماندن .
نرمين نظمي طراح صحنه نمايش نيز در توضيح نحوه طراحي صحنه گفت : عناصري مثل تار هاي سيمي ، شيشه هاي رنگي ، زمين خاكي و ... تماما در جهت ايجاد فضاي سيال ذهن بكار گرفته شده است ، البته با توجه به  امكانات محدود جشنواره اي و نياز هاي ضروري نمايش .
در ادامه نشست تماشاگران سئوالات خود را مطرح كردند .   نشست مذكور پس از اجراي دوم نمايش ساعت 7.45 در سالن كوچك تالار مولوي انجام شد .