به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، زخم پا، جراحتی باز در پا است و اغلب به عنوان پینه ناشی از فشار و ساییدگی ایجاد می‌شوند ممکن است ناشی از آسیب یا ضربه به پا نیز باشد. معمولاً در قسمت کف پا ایجاد می‌شوند، زیرا قسمتی از پا است که با زمین تماس دارد. زخم پا در نتیجه باز شدن پوست و بافت پا ایجاد شده و منجر به ایجاد زخم باز می‌شود که در صورت عدم درمان به موقع ممکن است عفونی شود.
چگونه علائم زخم دیابت در پا را تشخیص دهیم؟
مهمترین دلایلی که مبتلایان به دیابت زخم پا دارند عبارتند از:
ضربه یا آسیب به پا
کفش نامناسب
جریان خون نامناسب در پا
افزایش فشار در پا
آسیب عصبی که یعنی شما قادر به حس کردن پا به طور درستی نیستید.
برای اینکه بدانید در جستجوی چه چیزی باشید، در اینجا علائم زخم پای دیابتی گفته می‌شوند. توجه داشته باشید که همه افراد متفاوت هستند و بسته به شدت زخم پای دیابتی ممکن است علائم شما تغییر کند.
التهاب یا قرمزی غیرطبیعی
در مراحل اولیه زخم پا، ممکن است متوجه تحریک یا التهاب پوست در اطراف زخم شوید. همچنین ممکن است احساس گرما در نزدیکی ناحیه آسیب دیده داشته باشید که می‌تواند به دلیل نوروپاتی / آسیب عصب محیطی باشد.
خارج شدن مایع در جوراب یا کفش
ممکن است ترشحاتی را مشاهده کنید که از زخم خارج می‌شود و کفش و جوراب شما را لکه دار می‌کند. همه انواع زخم‌های باز با نوعی تخلیه مایع همراه هستند که ترکیبی از چرک، خون و مایعات دیگر است و می‌تواند نشانه عفونت باشد، اما همیشه اینگونه نیست. اگر متوجه ترشحات زخم در پای خود شدید، فوراً با پزشک تماس بگیرید. این ترشحات ممکن است همراه با بوی تندی باشند.
تغییر رنگ
یکی از شایع‌ترین علائم زخم پای دیابتی، بافت سیاه یا قهوه‌ای رنگ به نام اسکار / پوست زخم است که اغلب به دلیل عدم جریان خون در پاها در اطراف زخم ظاهر می‌شود. زخم‌هایی که تا مراحلی پیش رفته اند که توسط اسکار پوشانده شده اند، می‌توانند منجر به مشکلات شدیدی شوند. پوست باز روی زخم مسیر در دسترس و آسانی را برای باکتری‌ها به منظور ورود به بدن فراهم می‌کند، که ممکن است باعث عفونت پوستی به نام سلولیت یا سپسیس کشنده (واکنش شدید بدن به عفونت) شود.
تاول، میخچه و پینه
هرچند این موارد در افراد مبتلا به دیابت رایج است، اما اگر بعد از یک دوره طولانی بهبود نیافته باشند، اغلب با ایجاد زخم پای دیابتی مرتبط هستند.
تب و لرز بدن
مانند بسیاری از عفونت‌ها، زخم پا در حال پیشروی ممکن است باعث تب و لرز شود. این علامت مبارزه بدن با عفونت می‌باشد. تب شرایط را برای زنده ماندن باکتری‌ها دشوارتر کرده و سیستم ایمنی را فعال می‌کند. تب شدید نشان دهنده گسترده‌تر شدن عفونت می‌باشد.
درد مستمر در هنگام راه رفتن
ممکن است هنگام راه رفتن دائماً در پاها درد حس کنید و یا هنگام بلند کردن پاها احساس درد کنید.
بیماری قارچی انگشتان پا
این عفونت قارچی باعث خشکی و شکنندگی پوست می‌شود و باید سریعاً درمان شود. وگرنه ممکن است در برابر عوارض جدی مانند زخم پا آسیب پذیرتر شوید.
قانقاریای کلی یا جزئی
خطر قانقاریا، نوعی مرگ بافتی، در افراد مبتلا به دیابت بیشتر می‌باشد. علائم قانقاریا شامل التهاب، تاول، درد ناگهانی و شدید، پوست نازک و براق و تغییر رنگ پوست است. بسته به نوع قانقاریا، رنگ پوست ممکن است آبی، قرمز، بنفش، مشکی یا برنزه باشد.
عوارض عدم درمان زخم پای دیابتی
زخم پای دیابتی معمولاً با صدمه به پا، مانند پا گذاشتن روی ناخن یا ایجاد تاول با استفاده از کفش نامناسب، شروع می‌شود. در افرادی که دیابت ندارند، این نوع زخم معمولاً خود به خود بهبود می‌یابد، اما واقعیت برای مبتلایان به اختلال متابولیک پیچیده‌تر است و باید با روش‌های مناسب سریعاً درمان شوند روش‌هایی نظیر درمان زخم پای دیابتی با لیزر از جمله روش‌هایی هستند که علاوه بر جلوگیری از پیش رفت زخم بهبود آن را نیز تسریع میبخشد.
زخم پای دیابتی عوارض شدید و بعضاً جبران ناپذیری خواهد داشت. هنگامی که زخم پا ایجاد می‌شود، می‌تواند باعث التهاب، خارش و احساس سوزش شود. اما اگر درمان نشود، می‌تواند عمیق‌تر و بدتر شود و عوارض شدیدی ایجاد کند. از جمله آنها عبارتند از:
عفونت‌های پوستی
زخم‌های دیابتی در روی پا مستعد ابتلاء به عفونت‌های پوستی هستند و در نتیجه التهاب اطراف محل زخم، ترشحات بدبو، تب و لرز ایجاد می‌شود. اگر عفونت زخم به استخوان سرایت کند، احتمال قطع پای دیابتی افزایش می‌یابد.
تشکیل آبسه
زخم پای دیابتی عفونی ممکن است منجر به تشکیل آبسه شود که تجمع دردناک چرکی در زیر سطح پوست است.
سپسیس
اگر عفونت به اندازه کافی عمیق باشد، ممکن است وارد جریان خون شود و باعث سپسیس / مسمومیت شود. زمانی که سیستم ایمنی بدن نسبت به عفونت بیش از حد واکنش نشان می‌دهد و شروع به آسیب زدن به بافت‌ها و اندام‌ها می‌کند، وضعیتی کشنده ای ایجاد می‌شود. علائم شامل گیجی، لکه دار یا کبود شدن پوست و مشکل در تنفس می‌باشد.
تغییر حالت پا
دیابت کنترل نشده به مدت طولانی به همراه عفونت پای دیابتی می‌تواند باعث ضعیف شدن عضلات و استخوان‌های پا و در نتیجه تغییر شکل پا شود. حتی ممکن است باعث ایجاد بیماری شارکوی پا شوند که عارضه‌ای جدی در مفاصل، استخوان‌ها و بافت نرم مچ یا پا است. استخوان‌ها شکننده می‌شوند و در پاسخ به فشارهای جزئی، حتی راه رفتن، شروع به دررفتگی یا شکستن می‌کنند. اگر در مراحل اولیه به آنها رسیدگی نشود، مفاصل پا ممکن است متلاشی شوند. بیماری شارکوی پا حدوداً در یک درصد افراد مبتلا به نوروپاتی در دیابت رخ می‌دهد.
قانقاریا
قانقاریا بافت مرده‌ای است که در نتیجه عفونت باکتریایی یا عدم جریان خون ایجاد می‌شود. این بیماری با تغییر رنگ پوست، چرک یا ترشح غیر معمولی در ناحیه زخمی و از دست دادن حس در قسمت آسیب دیده بدن مشخص می‌شود. اگر زخم دیابتی در پا به موقع درمان نشود، بافت‌های پوستی اطراف زخم می‌توانند به دلیل توزیع ناکافی خون و اکسیژن بمیرند. این امر می‌تواند منجر به تشکیل بافتی سیاه رنگ به نام ایسکمی شود که یکی از اولین علائم قانقاریا می‌باشد.
قطع پا
بسیاری از افراد مبتلا به دیابت، مبتلا به بیماری عروق محیطی نیز هستند. این بیماری باعث کاهش جریان خون در پاها و نوروپاتی، وضعیتی که معمولاً درد دست‌ها و پاها را بی‌حس می‌کند، می‌شود. بیماری شریان محیطی و نوروپاتی با هم، ابتلاء به زخم‌ها و عفونت‌ها را آسان‌تر می‌کند. عفونت‌های شدیدی که با درمان از بین نمی‌روند، خطر انتشار در جریان خون را دارند. برای پیشگیری از این اتفاق، ممکن است پای آسیب دیده نیاز به قطع شدن داشته باشد.
این مطلب، یک خبر آگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد.
نظر شما