علی اصغر شیرزادی در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن بیان این مطلب افزود: جبهه بستری برای دلاورپروری و مکانی برای تجلی غیرت و مردانگی بود اما وقتی قرار است که مضامین جنگ و دفاع مقدس به درون ادبیات داستانی راه یابد، می بایست موانع سلیقه ای و عقیده ای را از میان برداشت.
این نویسنده ادامه داد: با توجه به اینکه رمان و داستان عرصه دموکراسی است، وقتی در داستان به مقوله جنگ برخورد می کنیم، گاه شاهد شکل گیری داستان هایی از نویسندگانی چون بکایی، احمدزاده و قیصری هستیم که همه جوانب را باز و روشن مدنظر قرار داده اند.
وی خاطرنشان کرد: دوستانی که اهل انصاف، درایت و نگاه خادمانه به هستی، حیات و تاریخ انسانی هستند می پذیرند که در چنین عرصه مقدسی نمی توان سلیقه، عقیده، تمنا و ایدئولوژی را بر سایر عناصر داستانی رجحان و برتری داد.
نویسنده "طبل آتش" با اشاره به اسطوره پردازی بیش از حد در بعضی از داستان های دفاع مقدسی گفت: گاه در بعضی از این داستانها آن قدر اسطوره پردازی می شود که ما فکر می کنیم با یک فرا انسان مواجه هستیم. این مشکلی است که طی دهه هفتاد پیش آمده یعنی هنگامی که تعداد زیادی رمان نوشته و با حمایت یکی دو نهاد به بازار کتاب عرضه شد. از نظر من در این میان دو رمان "میهمان مهتاب" اثر فرهاد حسن زاده و "دوشنبه های آبی ماه" نوشته محمدرضا کاتب را می توان داستان های خوبی دانست.
شیرزادی در پایان گفت: هر خرده فرهنگی هرگاه بخواهد دست به اسطوره پردازی می زند و در زمان ما هم این موضوع بسته به نیاز مردم است. از نظر من در رمان نباید برنامه ریزی شده به اسطوره سازی دست زد. به گفته "یونگ" نمادها در ذهن ما هستند و ما در جهان نمادها زندگی می کنیم. در نظر داشته باشیم که اسطوره پردازی بیش از حد باعث رکود داستان می شود.
نظر شما