به گزارش خبرنگار مهر در سنندج، استان کردستان دارای آئین های به ویژه در زمینه پخت انواع نان و غذاهای مخصوص در ماه مبارک رمضان است.
پخت انواع غذاهایی که مختص به ماه مبارک رمضان است در حال حاضر رو به فراموشی سپرده شده و دیگر حتی نامی از آنها هم باقی نمانده است اما برخی از آنها همچنان در روستاهای کردستان اجرا می شود.
تهیه و پخت نوعی نان مخصوص در شب بیست و هفتم ماه مبارک یکی از سنت های قدیمی کردهاست که به صورت اختصاصی در استان کردستان رواج داشته است.
این نوع نان مخصوص که در زبان کردی به آن "کولیره" می گویند با تلاش بانوان در خانه و به وسیله تنور پخت می شود.
برای پخت کولیره آرد، مغز گردو و مقداری روغن را با هم مخلوط کرده، سپس آن را به وسیله تنور درست می کنند که در بعضی از مناطق به آن "کولیره مژگه" نیز اطلاق می شود.
روز 26 ماه مبارک و بعد از نماز ظهر کدبانوی خانه کار پخت این نوع نان را مهیا می سازد.در ابتدا مقداری مغز گردو را آماده کرده و سپس خمیر آن را نیز مهیا می کنند و با شلعه ور شدن آتش تنور کار پخت کولیره های 27 رمضان آغاز می شود.
این نوع نان در تعداد زیاد و توسط اکثر خانواده های متوسط و طبقه بالای کردستان در اکثر شهرستان ها و دیگر مناطق پخت و از آن استفاده می شده است.
کولیره های 27 ماه مبارک رمضان بعد از پخت توسط کدبانوی خانه به وسیله یکی از فرزندان بزرگ خانواده در بین افراد نیازمند و مستمند جامعه توزیع شده و روز 26 ماه مبارک رمضان افطاری تقریبا تمامی خانواده های استان کردستان به وسیله کولیره مژگه و ماست تازه بود.
بعد از افطاری و خواندن نماز عشاء خانواده هایی که از نظر وضعیت مالی در شرایط بهتری قرار داشتند با پخت بیشتر این نوع نان مخصوص و خریدن مقدار زیادی ماست تمامی افراد حاضر در مسجد محله را هم مهمان می کردند.
بر اساس روایت های اهل تسنن شب های 25، 27 و 29 رمضان هم جز شب های قدر نامگذاری شده بنابراین کلیه قشرهای جامعه این شب ها را در مسجد گذارنده و مشغول راز و نیاز با خدای خود می شوند و تا زمان سحری در مسجد مانده و بعد از آن راهی خانه جهت صرف سحری می شوند.
افرادی که شب در مسجد هستند بعد از اقامه نماز عشاء و به جای آوردن نماز تراویح توسط یکی از افراد محله به خوردن کولیره و ماست دعوت می شوند. افراد حاضر در مسجد بعد از صرف کولیره و ماست به ادامه راز و نیاز با خداوند متعال می پرداختند.
اما کار دیگری که در زمان پخت این نوع نان مخصوص اتفاق می افتاد پخت تعدادی کولیره در اندازه های کوچکتر بود. پخت این کولیره های کوچک که تعداد آنها گاهی به 20 عدد می رسید به علت اعتقاد داشتن مردم به خیر و برکت ماه مبارک رمضان بود.
بدین صورت که این کولیره های کوچک را در دسته های 5 و 6 تایی به وسیله یک نخ به هم وصل کرده و آنها را در داخل انبار آرد، برنج و دیگر محصولات خود قرار می دادند و معتقد بودند انجام این کار باعث ماندن خیر و برکت ماه مبارک رمضان در سفره خانواده های آنان خواهد شد.
و این گونه بود که این نان های کوچک در داخل انبارهای آنها تا سال بعد مانده و در سال جدید بعد از پخت کولیره های تازه آنها را نیز عوض می کردند.
امروز وقتی با افراد مسن در مورد کولیره های ماه مبارک رمضان حرف می زنی با آب و تاب خاصی در مورد آنها صحبت می کنند و گاه پیش می آید که در روستایی اهل ذوقی اقدام به پختن و توزیع آن کند.
نظر شما