اهالی تئاتر به نویسندگان داخلی اعتقاد دارند

به گزارش خبرنگار مهر، با توجه به اینکه مجموعه تئاتر شهر به عنوان مهمترین و معتبرترین سالن نمایش در کشور از حدود یک ماه پیش به دلیل بازسازی و تعمیرات تعطیل شده است، در حال حاضر نمایشگران تهرانی آثار خود را در تالارهای وحدت، هنر (ویژه کودکان و نوجوانان)، خانه نمایش، مولوی، فردوسی (ویژه نمایش های عروسکی) و تالار نمایشی فرهنگسرای نیاوران بر صحنه می برند.

بیشتر این سالن های نمایش از اواخر هفته گذشته و روزهای نخست این هفته دوره جدید اجرایی خود را پی می گیرند. با این شرایط علاقمندان به تئاتر می توانند آثار تازه ای را به تماشا بنشینند. البته تئاترشهر نیز از اواخر ماه جاری با اتمام بازسازی تالارهای اصلی و چهارسو دوباره به عرصه اجرای نمایش در کشور باز می گردد. مروری به این نمایش ها توجه کارگردان های به متن هایی که انتخاب کرده اند را روشن می کند.

نمایش "اذان صبح" که در تالار وحدت اجرا می شود، بر اساس متنی از مهدی توسلی بر صحنه قرار دارد. نمایش های "یاجوج و ماجوج" به نویسندگی رضا فیاضی و "مش مش قلی خان" بر اساس متنی از ناصر آویژه در گونه نمایش های کودک به تازگی اجرای خود را در تالار هنر آغاز کرده اند.

نمایش "بازیگر و زنش" بر اساس متنی از علی نصیریان در خانه نمایش از چند روز قبل اجرای خود را آغاز کرده است. "اتاق شماره 6" بر اساس متنی از آنتوان چخوف که بر اساس روایتی از خسرو حکیم رابط و ناصر حسینی مهر شکل گرفته است در هفته جاری اجرای صحنه ای را در تالار مولوی آغاز خواهند کرد.

"خانواده تت" بر اساس نمایشنامه ای از اشتوان ارکنی در تالار نمایش فرهنگسرای نیاوران، اپرای عروسکی "مکبث" به نویسندگی ویلیام شکسپیر در تالار فردوسی و نمایش "درس" بر اساس یکی از نوشته های اوژن یونسکو در تالار مولوی مرحله اجرا را تجربه می کنند.

با این توضیح از میان 8 نمایشی که طی این چند روز بر صحنه قرار دارند یا اجرا خواهند شد 5 نمایش به وسیله نمایشنامه نویسان ایرانی نوشته شده است که اگر دو نمایش آینده تئاتر شهر را به آن اضافه کنیم 7 نمایش از 10 اثر صحنه ای خواهد شد. با این توضیح بین 60 تا 70 درصد اجراهای نمایش ها در کشور با توجه به متن های ایرانی اجرا می شوند.

از میان نمایش هایی که به صورت رپرتوار ژانر کودکان و نوجوانان در فرهنگسراها به اجرا در می آیند نیز همه آثار توسط نویسندگان داخلی ارایه شده اند. آثار عرصه دفاع مقدس نیز که جای خود دارد. با توجه به وابستگی کامل فرهنگی و تاریخی به کشور فقط توسط نمایشنامه نویسان داخلی ارایه می شوند. این آثار گونه آثار نیز در تالارهای نمایشی حوزه هنری به اجرا درمی آیند.

استفاده گسترده از آثار نمایشنامه نویسان داخلی یکی از فاکتورهای نشاندهنده بلوغ فکری نمایشگران داخلی را می رساند. یعنی نویسندگان ایرانی به اندازه ای از توانایی دست یافته اند که کارگردان های داخلی ترجیح می دهند، آثار آنها را بر صحنه ببرند. البته در میان نام افرادی که از نوشته های آنها استفاده می شود، نامی از نمایشنامه نویسان با تجربه همچون عبدالحی شماسی، دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی، بهرام بیضایی، محمد چرمشیر، نغمه ثمینی، اکبر رادی، چیستا یثربی و دیگر نویسندگان صاحب اثر دیده نمی شود.

البته این موضوع را نیز می توان به این موضوع ربط داد که بیشتر نمایشگران داخلی به مرحله ای رسیده اند که فعالیت های خود را در قالب گروه های نمایشی تعریف می کنند و همین موضوع باعث می شود از آثار اعضای گروه شان استفاده کنند. هرچند این پرسش به وجود می آید که اعضای گروه های نمایشی کشور تا چه اندازه با آثار دیگر نویسندگان عرصه هنرهای نمایشی آشنایی دارند و آثارشان را مطالعه می کنند تا امکان استفاده از آنها را به دست بیاورند.

نکته مهم دیگر اینکه کم توجهی تئاترهای ایرانی به آثار نمایشنامه نویسان شناخته شده قدیمی یا معاصر شرایطی را به وجود می آورد که عرصه نمایش از گستره قابل توجهی از آثار با کیفیت جهانی دور بماند و همین موضوع تئاتر کشور را حداقل از تنوع لازم در جلب نظر سلیقه های مختلف مخاطبان را با مشکل مواجه می کند. از سوی دیگر، توجه به آثار نمایشی جهانی به مخاطبان ایرانی امکان مقایسه می دهد.

اکنون نمایش کودک و نوجوان در کشور ما با مشکل جدی نمایشنامه خوب مواجه است. اگر نمایشگران این عرصه به سمت استفاده از متون نمایشی دیگر نویسندگان جهان گرایش پیدا کنند، این مشکل تاحدود زیادی حل می شود. از سوی دیگر، افزایش کیفیت نمایش های ایرانی جلب نظر مخاطبان را در پی خواهد داشت و در نتیجه این بخش با رشد قابل توجه کمی و کیفی مواجه خواهد شد.