به گزارش خبرنگار اقتصادي مهر، با توجه به طرح هاي جديد در حال اجرا و طرح هاي توسعه و بهينه سازي پيش بيني مي شود كه تا پايان سال 1390 ميزان توليد سيمان در كشور به 52 ميليون و 620 هزار تن افزايش يابد ، يعني بطور متوسط سالانه در حدود دو ميليون و600 هزار تن به ظرفيت توليد سيمان كشوراضافه خواهد شد.
همچنين اگر رشد مصرف سيمان در كشور را طبق رشد سالهاي 81-80 حدود 8 تا 11 درصد نظر بگيريم در اين صورت با رشد هشت درصد در سال ، ميزان مصرف كشور در هشت سال آينده به بيش از55 ميليون تن و بار شد مصرف سالانه 11 درصد به حدود 70 ميليون و 900 هزار تن خواهد رسيد كه در اين صورت مصرف نسبت به توليد در حدود حداقل پنج درصد و حداكثر 30 درصد خواهد بود.
براساس آخرين آمارها ايران در سال گذشته 28 ميليون تن سيمان توليد كرد كه حدود 6/1 درصد توليد جهاني سيمان را در اختيار داشت. در اين سال كل توليد جهاني حدود 700/1 ميليون تن بود.
كاهش به نصف ميزان ارزبري هر تن ظرفيت سازي جديد سيمان ، افزايش ساخت ماشين آلات و تجهيزات خطوط توليد درحدود 80 درصد، افزايش هزينه هاي ريالي طرح هاي سيمان به سه برابربه علت گرايش به ساخت ماشين آلآت و تجهيزات در داخل كشورو تفاوت دودرصدي سرمايه گذاري مورد نيازبراي اجراي طرح هاي سيمان با متوسط عملكرد در 12 سال گذشته علي رغم نرخ چشمگيرتورم را مي توان از اقدامات انجام شده در زمينه سرمايه گذاري براي احداث واحدهاي جديد سيمان برشمرد.
اين گزارش حاكيست: بطور كلي سهم جهاني سيمان مبادله شده در سطح جهاني نسبت به توليد جهاني كمتراز10 درصد مي باشد و ان نشاندهنده اين است كه اصولا سيمان كالاي تجاري عمده محسوب نمي شود و بيشتردر كشورهاي توليد كننده مصرف مي شود.
و اين در حالي است كه به علت مشكلات ناشي از حمل و نقل سيمان و فناوري ايستاي اين صنعت توسط كشورهاي توليد كننده مصرف مي شود.
صرف نظرازهزينه هاي بالاي كرايه حمل و نقل داخلي، صنايع سيمان به علت دارا بودن افزايش ظرفيت توليد، قابل دسترس بودن به بازارهاي جهاني ، وجود سابقه در تجارت جهاني ، پايين بودن هزينه هاي نيروي انساني ، سوخت، انرژي و تاثيرآن در بهاي تمام شده توليد، توليد محصول با كيفيت مطلوب در حد استانداردهاي بين المللي، پايين بودن ارزبري واحد توليد نسبت به كالاهاي صنعتي ديگر، بوجود آمدن شرايط خصوصي سازي، مي توانداز كالاهاي صادراتي صنعتي باشد.
نظر شما