گزارش یک زندگی

خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و ادب: سیاسی جلد نخست کتاب را به همسر و فرزندانش به خاطر تحمل چندین ساله چند هزار جلد کتاب و مجله تقدیم کرده و در آن رویدادها و کارهای انجام گرفته تا اواخر دهه 1330 شمسی را نگاشته است.

نویسنده در مقدمه آورده است : مطالب این کتاب، فراهم آمده یادداشتهایی است که در جریان یک زندگی نسبتا دراز در فاصله یک روز، یک هفته و گاهی بیشتر به روی کاغذ آمده و هیچگاه در نظر نبوده است که روزی به چاپخانه بروند و بدین صورت درآیند. تا اینکه چندی پیش بعضی از بستگان نزدیک به وجود آنها آگاهی یافتند. نخست توصیه کردند و سپس اصرار ورزیدند که این یادداشتها باید چاپ شود و در معرض استفاده خوانندگان قرار گیرد. برای امتناع من چندین دلیل هم آوردند از جمله اینکه، مردم خردمند و هنرپیشه ای که رنج می برند از اینکه دو عمر ندارند تا به یکی تجربه بیاموزند و با دگری تجربه را به کار بندند پس زندگی شما را عمر اول خود پنداشته، تجربه آموخته شده را در زندگی خودشان به کار می برند. گفتم : "ولی من خود را خردمند و هنرپیشه نمی دانم تا تجربه هایم ارزش داشته باشند..." گفتند : "این نوعی شکسته نفسی است و به تعبیر دیگر نوعی و البته خواهید بخشید، خودستایی است. گذشته از این، داوری این امر با شما نیست..."

جلد نخست زندگینامه علی اکبر سیاسی در 14 بخش "از مکتب خانه تا مدرسه"، "سفر اول به اروپا"، "در ایران پیش از بازگشت به اروپا"، "تاسیس انجمن ایران جوان و بازگشت به اروپا"، "بازگشت از سفر دوم اروپا تا نخستین گام در سیاست"، "نخستین گام در سیاست"، "مشارکت در تدوین و تصویب منشور سازمان ملل متحد"، "دانشگاه تهران، دشواریها و گامهای برداشته شده"، "دانشگاه تهران، سخت گیریها و دشمنیها"، "دانشگاه تهران، سوءقصد به شاه"، "دانشگاه تهران، رویدادهای گوناگون"، "دانشگاه تهران، کوششهایی برای برکنار کردن من از ریاست دانشگاه"، "عضویت در دولتها، اقدامات انجام شده و رویدادهای مختلف"، "کار اصلی و اساسی من: معرفی و تدریس روانشناسی علمی در ایران" را در معرض دید خوانندگان قرار داده است.

سیاسی در بخشی از کتاب نوشته است : دکتر مصدق که نخست وزیر شد، خیال می کرد با حسن وجهه ای که میان مردم به خصوص طبقه باسواد و تحصیل کرده دارد می تواند دانشگاه را نیز برای اجرای مقاصد خود بسیج کند ولی من آب پاکی روی دست او ریختم و صریحا به او گفتم سالهاست که این حوزه علمی را از سیاست دور نگاه داشته ام و از ایشان تقاضا دارم موافقت کنند این رویه و سیاست را دنبال کنم. او چیزی نگفت ولی حدس زدم خواهد کوشید مرا از ریاست دانشگاه برکنار کند و این موسسه را به یکی از اعوان خود دکتر عبدالعلی معظمی، دکتر سید علی شایگان، دکتر کریم سنجابی و... بسپارد.