پژوهش؛ حلقه مفقوده فعالیتهای دینی

زمانی که  در میان مسئولان فرهنگی عدم نیاز به پژوهش در مقوله فرهنگ احساس شود ، بی تردید همگان راه  به خطا می‌روند .

حتی اقشار مختلف مردم نیز باید بدانند مسائل فرهنگی را می بایست با استفاده از پژوهش حل کرد، هرگونه اظهارنظر و سیاستگذاری در حوزه فرهنگ ، بدون توجه به پژوهش ، موجب به خطا رفتن و عدم توفیق مناسب است .

با گسترش مراکز علمی و پژوهشی شاهد رشد و ارتقاء کیفی و کمی پژوهشهای دینی کشور بوده ایم .

متأسفانه با وجود اهمیت ویژه پژوهشهای میدانی، در این زمینه موفقیت چندانی نداشته ایم، در حالی که نیازسنجی  در بخش مسائل دینی و معنوی متکی بر پژوهشهای میدانی است.

در بخش پژوهشهای میدانی امروز نیرو و ابزار لازم در کشور وجود دارد و محققان و اندیشوران بسیاری نیز در این خصوص ترتیب و فعال شده اند که باید با برنامه ریزیهای دقیق و صحیح، این قشر را در مسیر صحیح هدایت و به خوبی مورد بهره مندی قرار گیرد .

حمایت معنوی مدیریت کلان  جامعه از تولید علم و نهضت آزاداندیشی بسیار کارساز و مؤثر است که باید در تمامی سطوح مدیران جامعه تسری یابد.

به دلیل عدم اطلاع رسانی کافی از پژوهشهای دینی، در موارد بسیاری شاهد برخی پژوهشهای تکراری و ضعیف، با صرف هزینه و نیروی بسیار هستیم .

پژوهشهای دینی به مباحث اعتقادی مرتبط است و نمی توان از این پژوهشها انتظار کاربردی شدن به معنای پژوهشهای فنی را داشت اما اگر این پژوهشها زمینه پاسخگویی به نیازهای روحی و فکری افراد باشند، کاربردی برای پژوهشهای دینی محسوب می شوند .

در پژوهشهای دینی گاه فعالیتهایی انجام می شود که نه تنها مفید نخواهند بود بلکه به حال جامعه مضر هم هستند و علاوه بر این برخی از پژوهشها به صورت تکراری انجام می شوند و این تکرار در ارائه موضوعات، خود ضعفهایی را به این عرصه وارد می کند .

از دیگر مشکلات این حوزه این است که در پژوهشهای دینی تکروی های بسیاری وجود دارد، در بسیاری از موارد دیده می شود در انجام فعالیتهای پژوهشی افراد از تحقیقات هم بهره می گیرند اما این بهره گیری نه به عنوان همفکری که حتی گاه بدون ذکر منبع اتفاق می افتد .

پژوهشهایی که در حوزه دین انجام می شوند باید با در نظر گرفتن شرایط روز دنیا و با توجه به نیاز جامعه باشند، از این رو ارائه تحقیقها و پژوهشهایی که خیر دنیا و آخرت را در پی ندارند چندان مفید نخواهند بود .