تشریح دستاورد علمی ساخت نای و نایچه مصنوعی به کمک مهندسی بافت

به گزارش خبرنگار مهر، جلال الدین غنوی روز گذشته در نشست خبری از تولید نخستین نایچه مصنوعی به کمک مهندسی بافت در مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی و مهندسی بافت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی خبر داد.

وی با تشریح ساخته این نایچه مصنوعی گفت: نایچه مصنوعی برای نخستین بار در دنیا ساخته شده و در حال حاضر مرحله تحقیقات حیوانی آن با موفقیت به پایان رسیده است و به زودی مراحل آزمایشات انسانی آن آغاز می شود و امیدواریم در دهه فجر سال آینده بتوانیم نمونه انسانی پیوند شده را در معرض دید محققان قرار دهیم.

معاون پژوهشی مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی و مهندسی بافت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در خصوص کاربرد این نایچه مصنوعی برای بیمارانی گفت: افرادی که در حادثه ها و تروماها دچار آسیب شده و مجبور به استفاده از لوله تنفسی پلاستیکی شده اند و نای آنها دچار آسیب شده است، جانبازان شیمیایی 8 سال جنگ تحمیلی و افرادی که نای آنها دچار مشکل شده است و راه تنفسی آنها مسدود شده است، افرادی هستند که باید مورد پیوند این نایچه مصنوعی قرار گیرند. 

غنوی اضافه کرد: تراشه کاداو (نای گرفته شده از جسد) را برای مراحل اولیه کار دریافت کردیم و پس از، از میان بردن سلولهای داخلی آن، ساختار بدون سلول آن را در دو مرحله از غضروفهای خود نای فرد گیرنده گرفتیم و به دو روش رشد دادیم و آن در درون پرده چادرینه و پرده صفاقی پیچیده و در درون شکم بیمار و با استفاده از این پرده که خود عضوی است که نقش خونرسانی و تغذیه این عضو پیوندی را بر عهده داشت، قرار دادیم.

وی گفت: پس از عمل تکه برداری و اطمینان از تکامل و رشد مجموعه ماتریکس و یا داربست سلولی مورد نظر، سلولهای غضروفی تکثیر یافته و شکل نای به خود گرفت داربست از میان می رود. در واقع این آزمایش ما را به این سوی کشاند که سلول زنده در تقابل با یک ساختار غیر زنده به سمتی سوق پیدا می کند که محقق می خواهد.

محقق ساخت نای و نایچه مصنوعی در ایران یادآور شد: در حال حاضر ما توانسته ایم داربست یا همان ماتریکس را به کمک مهندسی بافت به همان شکل یک ساختار نای که از یک فرد مرده دریافت کرده ایم بسازیم و سلولهای غضروفی را در آن ساختار تکثیر دهیم و بتوانیم نای و نایچه مصنوعی را به کمک سلولهای خود فرد بیمار بسازیم.

وی افزود: 6 ماه زمان به طول می انجامد که یک نای به طول 10 سانتیمتر تشکیل شود . البته برای برخی بیماران 5 سانتیمتر کاربرد دارد و بخش دیگری به کمک جراح پیوند زده می شود. سلولهای مورد نیاز برای رشد را می تواند از پرده آمینیوتیک، مغز، قرنیه و هر بافت دیگری که بتوان از آن کلاژن گرفت، دریافت کرد. نوع حفره های داربست تعیین کننده تراکم و شکل غضروفی است که می توان از آن استفاده کرد.

معاون پژوهشی مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی و مهندسی بافت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی خاطرنشان کرد: از 6 گوسفند پیوند شده به کمک نای مصنوعی ، 4 گوسفند ادامه حیات داده اند و 2 گوسفند از دست رفته اند. میزان موفقیت در حدود 60 درصد بوده است. 
 
به گزارش مهر، نخستین نای و نایچه مصنوعی به کمک مهندسی بافت از سوی محققان ایرانی در مرکز آموزشی و درمانی تحقیقاتی دکتر مسیح دانشوری و پژوهشکده سل و بیماریهای ریوی و مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی و مهندسی بافت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طراحی و ساخته شده است.