تهدید تراشی بیرونی اسرائیل برای ممانعت از فروپاشی درونی

به گزارش خبرگزاری مهر، در این برآورد که از سوی نهادها و متخصصان جاسوسی این رژیم تهیه شده و روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارونوت بخش هایی از آن را منتشر کرد، آمده است: موقعیت استراتژیک اسرائیل در سال گذشته بهبود یافته، اما توانائیهایی نظامی دشمنانش همچنان باقی است.

در ادامه این گزارش آمده است: در سال گذشته تهدیدات موشک قسام بدتر شده، یک آتش بس بالقوه به حماس کمک خواهد کرد، سوریه همچنان قوی تر می شود، اما انتظار نمی رود که جنگی را علیه اسرائیل آغاز کند.

در بخش دیگری از این گزارش ادعا شده است: ایران هم احتمالاً تا سال 2009 بمب اتمی تولید خواهد کرد و برآورد اطلاعاتی آمریکا که به منزله تنها گذاشتن اسرائیل است تکلیف را برای تل آویو روشن می سازد.

یکی از تهیه کنندگان این گزارش که پس از گزارش سازمان های اطلاعاتی آمریکا منتشر می شود به این روزنامه می گوید: روشن است که هیچ کس برای ما کاری نخواهد کرد و اگر ایران به اهداف خود در حوزه هسته ای دست یابد، اسرائیل فقط می تواند بر توانایی های خود اتکا داشته باشد.

هفته گذشته در پی اعتصاب معلمان در سرزمین های اشغالی جمله ای شنیده شد که عمق تفکر واقع بینی و در همان حین سیاست فرافکنی سریع در آن مشاهده می شد.

در پی این اعتصاب مسئولین رژیم صهیونیستی اعلام کردند که تهدید و خطر ناشی از اعتصاب این معلمان از تهدیدات جمهوری اسلامی ایران برای این رژیم خطرناک تر است.

چنین اظهار نظری از دو بعد اساسی قابل بررسی است؛ نخست اینکه اسرائیل در حوزه داخلی خود علیرغم ادعاهایی که صورت می گیرد با تهدیدات جدی رو به رو است و دیگر اینکه تهدیدی مانند ایران که مشق شب رسانه ها و مقام های اسرائیلی است، بیش از آنکه به واقعیت نزدیک باشد بیشتر به اغراق نزدیک است که سخنان چندی پیش زیپی لیونی وزیر خارجه این رژیم تا حدودی پرده از این واقعیت برداشت.

لیونی در اظها نظری عجیب اظهار عقیده کرد که ایهود اولمرت نخست وزیر این رژیم در خصوص تهدید هسته ای ایران اغراق می کند و در صدد ارعاب ساکنان سرزمین های اشغالی است.

به هر حال چنین اظهار نظرها و برآوردها هر اساسی داشته باشد باز هم نشات گرفته از تهدیدی بزرگ است که اسرائیل از بدو پیدایش خود از ناحیه درون با آن رو به رو بوده است و آن شکافهای اجتماعی در داخل این رژیم است که بزرگترین تهدید آتی برای بقای این رژیم می باشد.
 
شکافهای اجتماعی در سرزمین های اشغالی

رژیم اسرائیل یک تناقض است و به همین دلیل تجربه شکل گیری این رژیم را نمی توان به آسانی با هیچ یک از کشورهای منطقه مقایسه کرد، تل آویو دارای مشکلات زیادی در ماهیت جعلی خود است. اسرائیل سرزمینی اشغال شده و بر اساس مهاجرت شکل گرفته و مردمان آن از 102 کشور مختلف آمده اند که به زبان های مختلف تکلم می کنند.
 
براساس این تناقض شکاف قومی، فرهنگی، اقتصادی، ایدئولوژیک و سیاسی عمیق در ساختار اسرائیل وجود دارد.

شکاف میان یهودیان غربی تبار موسوم به اشکنازی و سابقه دار در اشغال و بنیانگذار اسرائیل و یهودیان شرقی تبار موسوم به سفاردی که از کشورهای آسیایی و آفریقایی به ویژه کشورهای عربی آمده اند، و همچنین یهودیان اتیوپیایی که از آنها به فلاش مورا یاد می شود، یکی از شکافهای عمده در اسرائیل است.

سفاردی های عمدتاً کشاورز و پایین ترین قشر مردم را تشکیل می دهنند و برعکس بنیانگذاران اشکنازی، فاقد آن حس قوی برای تبلیغ ایدئولوژی و تجربه اجتماعی بودند اما دراین بین گروهی دیگر است که شهروندان درجه دوم این رژیم به حساب می آیند و آن همکیشان آفریقایی است.

این گروه با همکیشان اروپایی خود از نظر فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، به طور قابل ملاحظه ای متفاوت بودند. موج اولیه مهاجران اروپایی به طور کامل شامل یهودیان تحصیل کرده، شهرنشین و از نظر مذهبی لائیک بودند.

در مقابل، مهاجران شرقی به ویژه آفریقایی به طور کلی فقیرتر، با تحصیلات کمتر، مهارت کمتر و از نظر اجتماعی محافظه کارتر بودند.

تفاوت های بسیار و بنیادین ساکنان این رژیم امروزه سبب گردیده است تا با بروز کوچکترین تقاضا و مطالبه اجتماعی از سوی آن موجی از بحران را سبب شود.

این بحران ها به ویژه در سال های اخیر سبب گردیده است که سران تل آویو درصدد بر آیند تا هر ازچندگاهی با ارائه گزارشهایی این حس را در یهودیان داخل زنده نگهدارند که تهدیدی که این گروه در جنگ جهانی دوم با آن رو به رو بوده اند همچنان در کمین و در پشت مرزهای ساختگی وجود دارد و باید به این وضعیت جنگ و صلح ادامه داد.