خبرگزاری مهر؛ گروه استانها: شهر دزفول در خوزستان پیشینه چند هزار ساله‌ای دارد که آن را به یکی از طولانی‌ترین شهرهای ایران تبدیل کرده و جاذبه‌های تاریخی و طبیعی آن زیاد است؛ دژ زیبا و طبیعی محمد علی خان و همین‌طور جاده عجیب و سبزی که به آن منتهی می‌شود، از جمله دیدنی‌ترین نقاط شهر دزفول است. این دژ را با نام دژ علی مردان خان هم می‌شناسند که یکی از قدیمی‌ترین و البته باشکوه‌ترین نقاط شهر دزفول به حساب می‌آید.
دژ علی مردان خان یک دژ کاملاً طبیعی است که دیواره‌های آن دیواره‌های طبیعی کوه هستند. ارتفاع آن‌ها ۱۵۵۰ متر تخمین زده شده است. این دژ شانه‌به‌شانه با کوه هفت تنان در منطقه خوزستان قرار گرفت؛ این منطقه آب و هوایی گرم و طبیعتی نه چندان سبز دارد.
دژ سردشت یا دژ محمد علی خان یا دژ علی مردان خان دقیقاً در سال ۱۲۳۲ مکانی برای مبارزات فردی به نام «محمد علی خان اول» و همین‌طور «محمود صالح چهار لنگ بختیاری» بود. این دو نفر بر علیه ظلم‌های فردی به نام «خانلر میرزا احتشام الدوله» حاکم وقت لرستان و همین‌طور خوزستان و پسرش “ابراهیم میرزا ” که هر دو از حاکمان منسوب به دوره قاجار بودند، قیام کردند.
مورخان بر این باورند این دژ را به همین دلیل به نام محمد علی خان نام‌گذاری کردند. ضمن اینکه در کتاب‌های تاریخی این دژ را به نام‌های دز، دز استوار، مندزون یا دژ محمد علی خان هم نام نهاده‌اند.
اهمیت دژ محمد علی خان
دژ علی مردان خان در سردشت خوزستان واقع شده و از شمال شهر سردشت تنها ۲۵ کیلومتر فاصله دارد. ضمن اینکه به‌موازات کوه هفت تنان در رشته‌کوه زاگرس واقع شده و در ۶۵ کیلومتری شمال شرق دزفول است. مسافران می‌توانند از «دزفول» تا «سالند» که مرکز بخش سردشت است با یک فاصله ۴۵ کیلومتری طی کنند.
یک آبشار دوقلو در دامنه دژ قرار گرفته است، آبشاری که در سمت راست قرار دارد جریان آب کمتری داشته و دقیقاً در پشت یک درخت مورد پنهان شده اما آبشاری که در سمت چپ قرار دارد کاملاً مشخص و واضح است.
رنگ این دژ خاکی بوده و در برخی از نقاط سیاه و تیره می‌شود که همین موضوع سبب شده این بنا ابهت ویژه‌ای در نگاه بیننده داشته باشد. پوشش گیاهی که در اطراف دژ قرار گرفته به‌واسطه وجود آب و آبشار، جلوه‌ای طبیعی و بسیار زیبا را به منطقه داده است.
کمپی که درست در مقابل این آبشار دوقلو قرار گرفته یکی از ایده‌آل‌ترین گزینه‌ها برای اقامت محسوب می‌شود در این قسمت از محیط اطراف دژ چند اتاق مسقف سنگی و کوچک تعبیه شده که عشایر برای گذراندن اوقات استراحت خود از آن‌ها استفاده می‌کنند.
این اتاقک‌ها در شرایط آب‌وهوایی مناسبی هستند و مسافران با رعایت نکات ایمنی می‌توانند از آن‌ها به عنوان پناهگاه هم استفاده کنند. چون سقف آن‌ها نمی‌تواند به طور کامل از ریزش قطرات آب و باران جلوگیری کند.
دشت‌های این منطقه مملو از گل زردرنگ خاکشیر هستند که یکی از بدیع‌ترین و خوش جلوه ترین جاذبه‌های این منطقه در فصل بهار محسوب می‌شود. تماشا کردن این دژ در آب‌وهوای مه‌آلود هم یک تجربه ترسناک و البته منحصر به فرد است که در روزهای آفتابی برای شما میسر نخواهد بود.
نظر شما