زمین و زمان به خود بالید

گرفت دست قدر، رایت شفق بر دوش
 
زمین به حکم قضا آب زندگى نوشید 
 
بر آسمان سعادت ز مشرق هستى
 
سپیده داد نوید تولد خورشید 
 
به باغ، بلبل شوریده رفت بر منبر
 
چو از نسیم صبا بوى عشق یار شنید 
 
زخویش رفته، نواخوان عشق بود و سرود
 
به بانگ زیر و بم، اسرار خطبه توحید 
 
فتاد غلغله در باغ و شورشى انگیخت
 
که خیل غنچه شکفت و به روى او خندید 
 
هوا زعطر گلاب محمدى مشحون
 
زمین به عترت و آل رسول بست امید 
 
رسول سدره‏نشین شد، على به صدر نشست
 
پى تکامل دینش خداى کعبه گزید 
 
گرفت پرچم اسلام را على در دست
 
از این گزیده زمین و زمان به خود بالید 
 
به یمن فیض ولایت شراب خم الست
 
به عشق آل على از غدیر خم جوشید 

دکتر یحیى حدادى ابیانه