به گزارش خبرگزاری مهر، ارگانیسم از اکسیژن برای تبدیل چربیها و قندها به انرژی لازم برای تمام فرایندهای حیاتی و برای حفظ سطح دمای متعادل بدن خود استفاده می کند.
میزان مورد نیاز اکسیژن در ارگانیسمهای مختلف متفاوت است. باوجود این در تمام موقعیتها ارگانیسم باید میزان تقاضای اکسیژن خود را در حد متعادل نگه دارد و این کار را با تنظیم کننده های پاسخ بافتی و گیرنده های پروتئینی "پروپیل هیدروکسیلاز" (PHD) انجام می دهد.
به تازگی گروهی از دانشمندان دانشگاه کاتولیک "لووین" بلژیک که نتایج تحقیقات خود را در مجله "نیچر ژنتیک" منتشر کرده اند، نقش یکی از این پروپیل هیدروکسیلازها با عنوان PHD-1 را در موشهایی که با تغییر ژنتیکی توانایی بیان این مولکول را نداشتند مورد بررسی قرار دادند.
در این تحقیقات، دانشمندان بلژیکی کشف کردند که با مسدود کردن ورود اکسیژن به بافت ماهیچه ای این نوع از موشها، سلولهای این بافت نمی میرند.
در حقیقت بنظر می رسد در موشی که PHD1 بیان نمی شود سلولهای این بافت با ایجاد تغییر در فرایندهای متابولیکی دوباره برنامه ریزی می شوند و می توانند عملکردهای حیاتی سلولی را در شرایط اکسیژن کم نیز انجام دهند.
نظر شما