جليل شهناز :ناآگاهان موسيقي مذهبي را منسوخ مي كنند

 "جليل شهناز" در گفت و گو با خبرنگار هنري "مهر"،ضمن بيان اين مطلب در مورد استفاده از سازهاي الكترونيك در نوحه خواني گفت: همانطور كه از راديو و تلويزيون هم به صورت مداوم پخش مي شود،نواهاي مذهبي با سازهايي چون " ساكسيفون"،"ابوا" و سازهاي الكترونيك نواخته مي شوند. متاسفانه بايد بگويم كه اصلا اين روش صحيح  و اصيل نيست.
استاد" شهناز" در ادامه در مورد فراموش شدن موسيقي مذهبي اصيل و تعزيه خواني در ايران گفت: نمي توانيم بگوييم كه اين موسيقي از بين رفته است،موسيقي نيز مانند ديگر هنرها با زمان پيش مي رودو به واسطه زمان و قرار گرفتن در كنار ديگر موسيقي ها،حضور آن كمرنگ تر شده است. 
هر چند در گذشته افرادي كه دراين رشته فعاليت داشتند،خبره اين كار بودند، اما در حال حاضراگرهم كسي بخواهد موسيقي مذهبي كار كند،بيشتر به جنبه تئوريك آن مي پردازد،چون در غير اين صورت  بايد با همه رديف هاي موسيقي ايراني آشنايي داشته باشد و سبك و اصول خاصي را دنبال كند. اگرهم كسي بخواهد سبك خاصي را دنبال كند،فراگيري ،اكتساب و تلمذ به تنهايي كافي نيست،بلكه بايدعلاوه برعلاقه و استعدادكه شروط اصلي اند،موهبت هم باشد.
وي ادامه داد: تعزيه درواقع گلچيني از رديف هاي موسيقي ايراني است.آهنگ هايي كه از قديم الايام بوده است و سينه به سينه منتقل شده است.از قديم هم  رديف ها و دستگاه هايي كه حزن آورتربوده اند،براي تعزيه درنظر گرفته مي شده اند.اما بيشتر آنها جداي از موسيقي، وجه تسميه ندارند و درقالب چند مكتب ارائه شده اند. مكاتبي چون "اصفهان"،"تهران" و "تبريز" كه در"اصفهان" بيشتر آواز و تعزيه بوده است و اساتيد تعزيه هم بيشتر در" اصفهان " تخصص داشته اند. اما در بعضي از گوشه ها، كاربرد خاص تعزيه را مي شود مشاهده كرد. گوشه هايي مانند "رجز"،"پهلوي" و "مخلوق" كه به طور خاص به اين رشته اختصاص دارند و نشان از جايگاه خاص موسيقي مذهبي در موسيقي رديف و دستگاهي ما دارد.