تامین اجتماعی حقی همگانی اما فراموش شده

هر فرد یا گروهی از افراد جامعه که قادر به پرداخت حق بیمه باشد، مشمول پوشش بیمه اجتماعی قرار می گیرد ولی بر اساس تاکید قانون باید زمینه بهره مندی تمامی جامعه از خدمات بیمه اجتماعی فراهم شود و در واقع هیچ کس نباید خارج از پوشش تامین اجتماعی بماند ؛ اصل و تاکیدی که هیچ گاه اقدامی برای عملی شدن آن نشده است.

بنا به عرف رایج در اغلب کشورها، اقشار مزد بگیر و حقوق بگیر جامعه کارگران و کارکنان دولت به طور اجباری زیر پوشش بیمه اجتماعی هستند و در قبال حق بیمه ای که بابت این پوشش پرداخت می کنند، خود و افراد خانواده شان از خدمات بیمه اجتماعی استفاده می نمایند.

خدمات بیمه اجتماعی همه مخاطرات زندگی را از پیش از تولد تا پس از مرگ دربرمی گیرد که بیماری ها، حوادث، بیکاری، سالمندی، از کارافتادگی و فوت از مهمترین این مخاطرات است ، خدماتی که بی شک برخورداری از آن برای همگان ضروری است.

در حالی پوشش بیمه اجتماعی برای تمامی آحاد جامعه به صورت مکرر مطرح می شود که یکی از نمایندگان مجلس معتقد است، در حدود 40 درصد جمعیت کشور فاقد پوشش بیمه اجتماعی هستند.

موسی الرضا ثروتی عنوان کرده است : فقط 60 درصد جمعیت کشور از خدمات بیمه اجتماعی برخوردار هستند و مابقی، از این خدمات که حق قانونی آنان محسوب می شود، محروم می باشند.

گرچه آمار نقل شده تا حدودی سئوال بر انگیز است، اما قدر مسلم تعداد بالایی از جمعیت کشور فاقد پوشش بیمه تامین اجتماعی بوده و این امر به طور حتم نشان از بی توجهی به اصل قانون اساسی خواهد بود.

بر اساس فرمایشات حضرت امام خمینی (ره)، اگر تمامی آنچه که در قانون اساسی تاکید شده اجرایی شود بسیاری از مشکلات مردم حل خواهد شد، اما متاسفانه جدیتی در اجرای برخی اصل های قانون اساسی مشاهده نمی شود.

آنچه مسلم است بهره مندی از خدمات بیمه تامین اجتماعی حق قانونی مردم است و محروم ماندن اقشار جامعه از این مزیت بدون شک یکی از موارد تضییع حقوق برشمرده خواهد شد.