دبير جشنواره بين المللي فيلم فجر در دوره هاي بيستم و بيست و يكم، ادامه داد: اين بحث، بحث ديروز و امروز نيست و مدتهاست كه مطرح بوده است.
عسگرپور گفت: وقتي مي خواهيد يك جشنواره معتبر "الف" برگزار كنيد، بايد اين جشنواره با ديگر جشنواره هاي "الف" هماوردي كند. ديگر نمي شود در اين جشنواره فيلمهاي كهنه و بيات نشان داد و بايد مقررات را رعايت كرد؛ مقرراتي كه مي گويد هيچ فيلمي نمي تواند در دو جشنواره "الف" به نمايش دريايد يا هيچ فيلمي كه در يك جشنواره به نمايش در آمده، نمي تواند در جشنواره "الف" ديگر به روي پرده برود.
اين كارگردان سينما افزود: اين قواعد باعث ايجاد رقابت مي شود و باعث مي شود جشنواره ها به دنبال فيلمهاي تازه باشند.
وي اضافه كرد: اما اين فيلمهاي تازه همواره با توجه به مسائل فرهنگي ما دچار مميزي مي شوند و از همين جاست كه مشكلات شروع مي شود. چرا كه بر اساس مقررات "فياپف"[فدراسيون جهاني جشنواره هاي سينمايي]، جشنواره ها حق كوتاه كردن فيلمها را ندارند مگر با اجازه كارگردان و به اين صورت برگزار كردن جشنواره "الف" در كشور ما منتفي است.
عسگر پور درباره بحث جداشدن بخشهاي ملي و بين المللي جشنواره از هم تصريح كرد: اين تغيير دادن صورت مسأله است، نه راه حل. كارشناساني كه اين مسأله را مطرح كرده اند، سالهاست در اين حوزه كار مي كنند و امروز وارد سيستم سينما نشده اند و از همه اين مباحث مطلع اند. به نظر مي رسد كه مطرح كردن مباحثي از اين دست بيشتر به خاطر جلب توجه است.
وي گفت: اين تغيير صورت مسأله، البته فقط براي بخش سينماي ايران مفيد است و آن را از يكسري مسائل حاشيه اي دور مي كند و هيچ كمكي به "الف" شدن بخش بين المللي نمي كند.
دبير پيشين جشنواره گفت: اين مشكل به اين سادگي حل شدني نيست. البته ما طرحي داشتيم براي برگزاري يك جشنواره بين المللي مخصوص فيلمهاي اول و دوم كه اين طرح عملي است و براي برگزاري آن با برخي از استانها مثل فارس هم صحبت كرديم كه قبول كردند و قرار بود جايزه نقدي بزرگي هم به آن اختصاص داده شود.
وي افزود: با اين طرح اين سطح توقع در برابر جشنواره كاهش پيدا مي كند و كسي توقع جشنواره "الف" از آن ندارد.
عسگرپور ايجاد محدوديت مخاطب را هم راهكار مناسبي براي رساندن جشنواره به سطح "الف" ندانست و گفت: در اين سالها عزمي وجود داشت كه از نتايج فرايند جشنواره همه راضي باشند، اهالي سينما، مردم و... به همين دليل مي بينيم يك دفعه سي فيلم وارد بخش مسابقه مي شود، اكرانها بسيار گسترده مي شود، جشنواره در شهرستانهاي مختلف برگزار مي شود و... مي خواهند همه راضي باشند ولي بلاي آن سال ديگر گريبانگير سينما مي شود با اين مخاطب در سال آينده چه مي كنيد؟ اين اتفاقات ظاهري دارد كه با ذات جشنواره اي سينما همخواني ندارد. در چنين شرايطي برگزار كردن محدود جشنواره هم منطقي نخواهد بود. هرچند كه در جشنواره هايي مثل كن نمايشها واقعا محدود است و اين طور نيست كه مردم عادي بروند صف بايستند و بليت بخرند و فيلمهاي جشنواره را ببينند. همه كساني كه حضور دارند به نوعي مرتبط با خانواده سينما هستند.
نظر شما