به گزارش خبرنگار مهر، عصر دیروز در نشست رونمایی از کتاب «هستی و زمان» هایدگر که با حضور مترجم کتاب، به همت جامعه فرهنگی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، در تالار شیخ انصاری این دانشکده برگزار شد، دکتر بیژن عبدالکریمی به سخنرانی پیرامون «کتاب وجود و زمان و تفکر آینده» پرداخت.
استاد فلسفه دانشگاه آزاد در آغاز سخن گفت: هایدگر متفکر در معنای متداول کلمه نیست. او متفکری طراز اول در تاریخ تفکر غربی و در ردیف ارسطو، افلاطون، کانت و هگل است. کتاب «وجود و زمان» او اگر نگوییم مهمترین، لااقل یکی از مهمترین آثار قرن بیستم است که برخی آن را در ردیف آثار چون «رساله منطقی- فلسفی» و «پژوهشهای فلسفی»ویتگنشتاین از بزرگترین کتابهای سده بیستم خوانده‌اند.
نویسنده «هایدگر و استعلاء» که در نوشته‌های اخیر خود بر اهمیت تفکر معنوی تأکید کرده و بر تفسیر معنوی از هایدگر اصرار می‌ورزد، در ادامه به بیان ویژگی اندیشۀ هایدگر در برابر سایر اندیشمندان غربی پرداخت و گفت: این ویژگی این است که اکثر متفکران غربی در دل سنت متافیزیک غربی می‌اندیشند و در درون این سنت و با مفاهیمی که از آن در اختیارشان بوده صحبت می‌کنند، اما هایدگر صرف نظر از اینکه تلاشش را مقرون به موفقیت بدانیم یا خیر، می‌کوشد به این سنت، بحرانها و بن بستها و راه‌برون شوی از آن بیاندیشد.
وی تأکید کرد: اگرچه هایدگر تحت تاثیر آگوستین، برنتانو، اکهارت، شلایرماخر، نیچه، هوسرل، دیلتای و بسیاری دیگر از اندیشمندان غربی است، اما سودای عبور از سنت متافیزیک غربی را دارد و این امر او را یگانه و ممتاز می‌کند. به همین دلیل هایدگر می‌کوشد به مفاهیم و مقولاتی دست پیدا کند که غیر از آن مفاهیم و مقولاتی است که در دل سنت متافیزیک غربی شکل گرفته‌اند.
دکتر عبدالکریمی دلیل دشواری و غرابت زبان هایدگر را همین امر خواند و گفت: هایدگر به هیچ وجه لفاظی نمی‌کند و دشواری زبان او به دلیل ظهور سنت اندیشگی جدید است و ترجمه هایدگر نیز به همین دلیل کار دشواری است. هایدگر صرفاً یک نظام فلسفی در کنار سایر نظام های فلسفی بنا نمی‌کند، بلکه کل نظام سنت فلسفی غرب را به نحو انضمامی مورد نقد و سنجش قرار می‌دهد.
وی گفت: کاری که هایدگر می‌کند این است که نشان دهد که تمدن غربی و سنت متافیزیک غربی تنها یک امکان است و بشر راههای دیگر را فراموش کرده است و این خطری است که هایدگر در مقاله «پرسش از تکنولوژی» آن را زیان‌بارتر از خطر انفجار سلاحهای هسته ای می‌داند.
وی در پایان به مضمون کتاب «هستی و زمان» اشاره کرد و گفت: این کتاب در واقع تلاشی برای تخریب سوبژکتیویسم متافیزیکی به معنای کلی و تخریب سوبژکتیویسم دکارتی در معنای خاص و فهم غیر سوبژکتیویستی از جهان، انسان و نسبت او با جهان است. هایدگر می‌خواهد در کنار دو تفسیر تئولوژیک سنتی و سکولار و عرفی جدید، تفسیری جدید از جهان ارائه کند. این تفسیر ضمن آنکه تئولوژیک و سنتی نیست، تفسیری معنوی از جهان است که به آن نیازمندیم.
نظر شما