به گزارش خبرگزاری مهر، 80 سال قبل "اوتو واربورگ" فیزیولوژیست آلمانی کشف کرد که سلولهای سرطانزا انرژی مورد نیاز خود را به روشی متفاوت از سلولهای بزرگسال نرمال تولید می کنند.
این کشف بعدها به وسیله دانشمندان دیگر تائید شد، اما تاکنون جزئیات راه متابولیکی و روش این سوخت و ساز که با عنوان "اثر واربروگ" شناخته می شود ناشناخته باقی مانده بود.
به طوری که دانشمندان مدرسه پزشکی هاروارد که نتایج تحقیقات خود را در مجله "نیچر" منتشر کرده اند، کشف کردند که "اثر واربورگ" زیر نظر شکل M2 آنزیم PKM2 که در متابولیسم و سوخت ساز قند دخالت دارد، انجام می شود.
در این خصوص این دانشمندان اظهار داشتند: "از طریق اثر واربورگ، سلولهای سرطانزا با مصرف گلوکز با سرعتی بسیار بیشتر از سرعت سلولهای نرمال، انرژی تولید می کنند و از طرف دیگر سلولهای سرطانزا از کمترین میزان گلوکز برای تولید انرژی خود استفاده می کنند. این مسئله به سلولها امکان عمل کردن را به روشی شبیه به سلولهای جنینی می دهد و موجب می شود که این سلولها همانند سلولهای جنینی به سرعت رشد کنند."
این دانشمندان با کمک یک تکنیک جدید آزمایشی کشف کردند که PKM2 تنها به طور طبیعی در سلولهای جنینی حاضر است و سپس این فرضیه را مطرح کردند که بافتهای سرطانی از بیان شکل بزرگسال M1 این آنزیم و شکل جنینی M2 آن انرژی خود را تولید می کنند.
در ادامه تحقیقات، این پژوهشگران بیان آنزیم PKM2 را در خطوط سلولی تومورهای انسانی خاموش کرده و مشاهده کردند که این تغییر می تواند منجر به افزایش مصرف اکسیژن شود که این پدیده با عنوان "وارونگی اثر واربورگ" شناخته می شود.
این دانشمندان اظهار داشتند: "ما در موشها نشان دادیم سلولهایی که تنها شکل جنینی M2 این آنزیم را بیان می کنند، گلوکز را به همان روشی متابولیزه می کنند که "واربورگ" شرح داده است و بنابراین توانایی شکل دادن تومور را دارند، این درحالی است که بیان شکل بزرگسال M1 آنزیم PKM2 نمی تواند در تولید انرژی سلولهای سرطانی موثر باشند."
نظر شما