به گزارش خبرنگار مهر، "زندگی مخفی..." فیلمی است که با بهره گیری از سوژه ای به شدت دراماتیک، به جهت زاویه نگاه و پرداختی خاص بدل به فیلمی متفاوت از تنهایی انسان و گره های عاطفی بشری می شود.
فیلم شرح حالی است از زندگی یکنواخت دختری جوان به نام آنا (سارا پولی) که مشکل شنوایی دارد و در یک کارخانه به کار مشغول است. همچنین شخصیت پردازی او به عنوان یک مهاجر یوگسلاو که در ایرلند به زندگی و کار مشغول است، نقشی تعیین کننده در روند به ظاهر تخت ماجرای زندگی اش دارد.
فیلم "زندگی مخفی ..." هر چند از حضور یک فیلمساز زن بهره برده ولی این وجه موجب نشده که نگاهی احساسات زده بر موقعیت قهرمان زن محوری فیلم حاکم شود. به این جهت سکون و سردی درون و بیرون آنا بر کلیت فیلم نفوذ کرده و لحن کلی کار را شکل می دهد؛ به گونه ای که اگر گرمایی هم هست در عمق موقعیت و زیرپوست فیلم موج می زند.
اولین سکانسی که به ناشنوایی آنا اشاره تلویحی می کند، به خوبی گویای این غیرمستقیم بودن و نوعی فاصله گرفتن از نگاه متعارف به کاراکتر و مسئله اش است. با نواختن زنگ شروع کار در کارخانه، همه کارگردان با روپوشهای سفید به سراغ گوشی های مخصوص می روند که باید هنگام کار آنها را از اصوات گوشخراش حفظ کند اما آنا بدون آن که گوشی را بردارد بر سر کارش می رود.
کمی بعد وقتی بلندگوی کارخانه آنا را احضار می کند و یکی از کارگردان او را متوجه این موضوع می کند، او با قرار دادن گوشی سمعک در گوشش دو نکته را موکد می کند. اول اینکه از آغاز ورود به کارخانه گوشی را درآورده و دیگر اینکه هر گاه نخواهد چیزی را بشنود با این راهکار از پیرامون خود فاصله می گیرد.
این وجه در میانه فیلم هنگامی که آنا درد دلهایش را به بیماری که از او پرستاری می کند، توضیح می دهد، به گونه تصویری هم موکد می شود و در عین حال تنهایی آنا را واجد نوعی خودخواستگی و انتخابگری هم می کند. این نکته از نگاه احساسات زده به آنا جلوگیری کرده و در واقع دنیای شخصی و انتخاب او را در معرض دید مخاطب قرار می دهد.
شخصیت پردازی آنا به عنوان یک خارجی مهاجر هم در تدارک این تنهایی خودخواسته نقشی تعیین کننده دارد؛ به خصوص وقتی او بنا بر هیچ جرمی، مجبور می شود یک ماه مرخصی برود تا کسانی که حضور او را در کارخانه نمی خواهند، آرام بگیرند. به این ترتیب فاصله گرفتن آنا از جمع وجهی از بازخورد افراد اجتماع را پیدا می کند که به ویژه در مکان بعدی که برای کار انتخاب می کند، برجسته می شود.
آنا به گونه ای کاملا تصادفی (که خدشه ای هم به منطق داستانی وارد نمی کند) پرستاری کارگر یک سکوی نفتی (جوزف) را به عهده می گیرد که طی حادثه ای دچار نابینایی کوتاه مدت شده است. تأکیدی که فیلمساز به تک افتادگی این سکوی نفتی از کار افتاده و آدمهای تنهای درون آن می کند، بیش از هر چیز بر وجه نمادین این موقعیت و مکان تأکید می کند.
نماهای متعددی که از زوایای مختلف سکوی نفتی را در میان آبهای خروشان، به تصویر می کشد و آدمهایی که هر کدام به گونه ای تنهایی خود را یدک می کشند، بخشی از پرداخت تصویری هستند که در جهت تم اصلی و تنهایی انسان حرکت می کنند.
در بخش میانی که محوریت با حضور آنا به عنوان پرستار جوزف (تیم رابینز) است، ناشنوایی او در تعامل با نابینایی مرد قرار می گیرد. آنچه در ادامه اتفاق می افتد کمرنگ شدن تدریجی کاستی های هر یک در همراهی است و در نهایت شکستن دیوار تنهایی که هر کدام از انسانهای نمونه وار این مکان را در پیله خود فرو برده است. در این بخش به نوعی مسئله جوزف هم در حد مسئله آنا مهم جلوه می کند و مسئله او که دیدن آناست و انتخابی که می تواند پس از بینایی داشته باشد، مورد توجه قرار می گیرد.
نکته دیگر تأثیر حضور آنا به عنوان یک زن در سکوی نفتی است که همه ساکنانش را مردانی تنها و واخورده و آسیب دیده تشکیل می دهد. از این وجه هم حضور فیلمساز زن باعث نشده که این حضور، وجوهی خاص و دراماتیک را پررنگ کند؛ به این ترتیب حضور آنا بیش از آن که جنسیت زنانه او را برجسته کند، وجه پناهگاه و شنونده بودن او را که می تواند یادآور مادر و جلوه های دیگر زن / مادر باشد، مورد توجه قرار می دهد.
همان طور که اشاره شد "زندگی مخفی کلمات" این ویژگی مهم را دارد که از موقعیت محوری خود که ذاتا استعداد ملودرام زدگی را دارد، فاصله گرفته و با نگاهی نامعمول بدل به اثری نامتعارف از زندگی زنی درونگرا شود؛ زنی که با شخصیت پردازی خاص این وجه را در لایه های درونی خود رسوب داده و قهرمان خاص یک فیلم خاص لقب می گیرد.
فیلم سینمایی "زندگی مخفی کلمات" به کارگردانی ایزابل کویست با بازی سارا پولی، تیم رابینز و جولی کریستی جمعه دوم فروردین از شبکه چهار سیما پخش شد.
نظر شما