یک استاد تاریخ در گفتگو با خبرنگار مهر در رشت در این زمینه اظهار داشت: برپایی جشنها و آیینهای ویژه روز سیزدهم نوروز ریشه باستانی، تاریخی دارد و نقطه اوج ایام نوروزی است.
دکتر محمد بورقانی خاطرنشان کرد: در این روز خانواده‌ها در دامن دشتها و بوستانها به شکل عینی به کودکان خود درس "انس با طبیعت" را می‌آموزند تا همه با هم این ثروت ارزشمند را قدر نهند و ارج گذارند.
بورقانی افزود: مردم ایران در دوره‌های مختلف تاریخی، نوروز را جشن آفرینش و آغاز هستی و زایش می‌دانستند و پایان آن را روز ۱۳فروردین می‌پنداشتند.
وی اظهار داشت: مردم روز سیزدهم را سرآغاز زندگی بهشتی پندار می‌کردند و برای جلوگیری از فروپاشی جهان و پایداری آن جشن برپا می کردند.
بورقانی یادآور شد: مردم سیزدهم هر ماه را " تیر روز" نامیده و آن روز طلب باران از ایزد آب یا" آناهیتا" عنوان می‌کردند.
وی افزود: مردم در روز سیزدهم فروردین سبزه‌هایی را که در ابتدای نوروز کاشته بودند به دل طبیعت باز می‌گردانند و از این رو در سیزدهم فروردین طبیعت را احترام می‌گذاشتند.
این استاد تاریخ ادامه داد: روز سیزدهم فروردین همچنین برای ایرانیان روز پیروزی الهه آب بر دیو خشکسالی بود و به همین جهت برای این پیروزی کارناوالهای شادی راه انداخته و به پایکوبی و سرور و جشن منی پرداختند که هنوز این آیین در هندوستان وجود دارد.
بورقانی متذکر شد: سیزده بدر یک جشن رزتشتی بوده و از عصر زرتشت در نوروز ایرانیان به عنوان یک جشن بزرگ قلمداد می‌شده و همه خود را موظف می کردند که آن روز را در دامن سبز و پاک طبیعت بگذرانند.
وی گفت: امروزه در سیزدهمین روز فروردین ، دشتها و بوستانهای شهری ، کوه و دشت، ییلاقات و اماکن تفریحی که به نوعی باسبزی سبزه،روشنایی آب و آبی آسمان پیوندی دارد مملو از مردمانی است که آمده‌اند تا سیزده نوروز خود را با این زیبایی‌ها بگذرانند.
این استاد تاریخ خاطر نشان کرد: سیزدهم فروردین ماه روز انس با طبیعت، آیینی سنتی در پیوند با طبیعت و زیباییهای بهار است و از دیرباز مردم ایران این روز را خارج از خانه و در دامن سبز و پاک طبیعت سپری می‌کنند.
بورقانی یادآورشد: کارشناسان و صاحبنظران تاکنون به صراحت و قاطعیت ذکری از نحس بودن عدد سیزده نوروز به بیان نیاورده و بالعکس قریب به اتفاق آنان روز سیزده نوروز را بسیار مسعود و فرخنده دانسته‌اند.
نظر شما