به گزارش خبرگزاری مهر، فکر اولیه ساخت این بتن به مسابقات ساخت بتن سبک ACI آمریکا بر می گردد که محققان شرکت وندیداد مستقر در مرکز رشد دانشگاه تهران در دوران دانشجویی با شرکت در این مسابقه موفق به کسب رتبه سوم جهانی در زمینه ساخت بتن سبک شده بودند.
پس از این مسابقه خلا موجود در صنعت بتن کشور باعث شد که این تحقیقات ادامه یافته و به تولید بتن فوق سبک با مقاومت بالا منجر شود. در حال حاضر چون برای سبک کردن بتن از سنگ دانه ها استفاده می شود و این سنگ دانه ها به خودی خود مقاوم نیستند، موجب کاهش استحکام و مقاومت بتن می شوند از این رو نمی توان استفاده سازه ای از آن کرد. محققان این شرکت با انجام آزمایشات فراوان به این نتیجه رسیدند که با تغییر در واکنش های شیمیایی هیدراتاسیونهای سیمان می توان بتن سبک با مقاومت بالا تولید کرد که کاربری سازه ای داشته باشد یعنی بتوان به عنوان سازه باربر از آن استفاده کرد و اجزا سازه ای مختلف به کار برد.
بتن ریز ساختاری است که از هیدراتاسیون سیمان و افزودنیها ایجاد می شود. کارایی و خواص بتن تا حد زیادی به مقدار و ابعاد ریز ساختارهای به کار رفته در آن مثل ذرات C-S-H ، ژل سیمان و کپیلاری ها بستگی دارد. در این بتن با اضافه کردن ذرات نانو در خلال هیدراتاسیون با تشکیل کریستالی از مواد نانو به دور مصالح بتن، ذرات نانو قرار گرفته در خمیر سیمان به صورت توده ای متمرکز گسترش یافته و سرعت هیدراتاسیون سیمان را افزایش می دهند. این فرایند باعث افزایش مقاومت و سرعت گیرش بتن می شود. بتنی که با این روش تولید می شود در برابر نیروی کششی، فشاری، نفوذ پذیری و سایش بسیار مقاوم خواهد بود.
ضمنا "علاوه بر استفاده از نانوتکنولوژی و جذب کریستال های هیدروکلسیم و کاهش مقدار آن در بتن، باعث متراکم کردن ناحیه انتقالی و منافذ می شود و خلل و فرج موجود در ژل C-S-H را نیز پر می کند و باعث متراکم تر شدن و مقاوم تر شدن بتن و کاهش نفوذ پذیری آن کمک شایانی می کند. همچنین خواصی چون مقاومت، شکنندگی، خزش، افت، دوام، نفوذ پذیری و تخلخل همه متاثر از مصرف نانو مواد در بتن هستند.
نظر شما