دوربین سیمایا آهن ربای مسئولان / خوابهای روباتیک برای آینده‌ای رومانتیک

رونمایی از روبات های جدید و آزمایش آنها در سالن مسابقات نوعی رجزخوانی پیش از رزم تیم های مختلف می نمود. روبات هایی که به گفته شرکت کنندگان علیرغم عبور از مراحل آزمایشی سخت گاه و بی گاه دچار نقصان های فنی غیرقابل پیش بینی شده و دلهره و اضطراب را جایگزین شور و اشتیاق می کردند.

نظم و انضباط، برگزاری به وقت مسابقات، هماهنگی های بی سابقه مسابقات روبوکاپ دانشگاه آزاد قزوین نسبت به دو دوره گذشته حتی قائم مقام فدراسیون جهانی را نیز به وجد آورده و موجب شده بود دکتر بوخارد پا به پای شرکت کنندگان بر روند مسابقات نظارت دقیق داشته باشد.

حضور نیروهای انتظامی و خدماتی در نقطه نقطه محل برگزاری مسابقات برای راهنمایی شرکت کنندگان، شبکه های تلویزیونی مختلف، هلال احمر و حتی اورژانس نشان از اهمیت مسابقاتی داشت که به نظر می رسید تنها این مسئولان استان قزوین بودند که از آن غافل بوده و تنها به نسب چند پوستر و حضور کم رنگ در مسابقات بسنده کرده بودند.

سوء استفاده رانندگان تاکسی از دنیای روباتها

حتی تاکسی ها و مسافربرهای شخصی مستقر در بیرون از درب دانشگاه قزوین نیز اهمیت مسابقات را برای شرکت کنندگان و مسئولان دانشگاه درک کرده بودند. درخواست چندین برابر کرایه از مهمانان غریبه ای که برای تامین تجهیزات روبات های خراب خود مجبور بودند در حداقل زمان رفت و آمدی به شهر داشته باشند، گواه این موضوع بود.

بازار داغ اسپانسرها

به نظر می رسد برگزاری همایش ها و مسابقات بین المللی در دنیای امروز بدون حضور شرکت های تبلیغاتی و اسپانسرها امکان پذیر نباشد. فعالیت گسترده شرکت های تبلیغاتی در جای جای دانشگاه قزوین که شاید تنها برندگان اصلی مسابقات روبوکاپ بودند منظره ای را ایجاد کرده بود که به نظر می رسید که برگزاری مسابقات روبوکاپ در حاشیه یک نمایشگاه بین المللی قرار گرفته است.

شرکت های تلفن همراه، دستگاه های مسیریابی، موتورسازی، الکترونیکی و حتی نوشابه سازی و موادغذائی که چندان با تکنولوژی در ارتباط نبودند نیز حضوری گسترده در حاشیه مسابقات روبوکاپ داشته باشند.

تمایل آقای رئیس به دوربین؛ دوربینها دوست داشتنی تر از رسانه های نوشتاری

استقرار چندین شبکه تلویزیونی استانی و سراسری نیز در دانشگاه آزاد قزوین هر فردی را متحیر کرده و به وجد می آورد به طوری که برخی از مسئولان و حتی رئیس دانشگاه آزاد هم از پاسخ به خبرنگاران نوشتاری خودداری کرده و بیشتر به دوربین رسانه های تصویری روی خوش نشان می داد. (عبدالله جاسبی در پاسخ به خبرنگاری که از او در مورد برنامه های آتی دانشگاه آزاد سوال پرسید، تنها به این جمله بسنده کرد که برنامه های زیادی داریم. لطفا دوربین ها زودتر بیایند زیرا باید زودتر بروم.)

خوشحالی و شادی اگرچه برای برخی از دانشجویان که کلاس های درسشان به خاطر برگزاری مسابقات روبوکاپ تعطیل شده روندی نزولی یافته بود اما ارتباط هرچه بیشتر شرکت کنندگان با یکدیگر، تعامل و گفتگو در مورد تجربیات و آشنا شدن گروه های مختلف جوی صمیمانه ای را نشان می داد. اگرچه در این میان افرادی نیز از داوری ها، نحوه برگزاری مسابقات، تبعیض میان دانشگاه آزاد قزوین و دیگر دانشگاه ها و واقعی نبودن تیم های شرکت کننده از سوی دانشگاههای مطرح کشور گلایه مند بودند.

اگرچه مسابقات روبوکاپ دانشگاه آزاد اسلامی هر سال از رشد کمی و کیفی قابل توجهی برخوردار بوده اما بخش اطلاع رسانی در نقطه مقابل این روند حرکت کرده و هرسال در مسابقات روبوکاپ مشکلات بیشتری برای رسانه های مختلف ایجاد می شود.

واگذاری مسئولیت ستادخبری به افرادی غیرمجرب، امر اطلاع رسانی را برای رسانه های جمعی مختلف دشوار ساخت. دعوت از دهها رسانه غیرتخصصی و کمبود امکانات حتی اختلاف هایی را نیز میان همکاران خبرنگاری که در همه جا تنها بر امر اطلاع رسانی تاکید داشتند ایجاد کرده بود.

کنایه قائم مقام فدراسیون جهانی روبوکاپ به خبرنگاران ایرانی!

سوال های کلیشه ای و بعضا تکراری تعدادی از خبرنگاران موجب تمسخر برخی ازمسئولان و شرکت کنندگان خارجی مسابقات روبوکاپ شد به طوری که قائم مقام فدراسیون جهانی روبوکاپ در سخنرانی اختتامیه خود خطاب به حاضران تاکید کرد که از او درایران تنها سه سوال تکراری شده است. حتی بعضی از شرکت کنندگان خارجی نیز حاضر به پاسخ سوال های تکراری برخی از خبرنگاران نبودند و به خاطر تکراری بودن سوال ها و کارهای این افراد آن ها را روبات های خبرنگار می خواندند.

حضور نامنظم خبرنگاران و عدم اختصاص جایگاه ویژه به این افراد در سالن برگزاری مسابقات نیز مشکلاتی را برای این افراد ایجاد کرده بود که گاه به بحث با مسئولان تیم های مختلف منتهی می شد. مسئول برگزاری یکی از لیگ های مسابقات نیز از حضور بیش ازاندازه خبرنگاران گلایه مند بود و عنوان می کرد که به نظر می رسد تعداد خبرنگاران بیش از تعداد شرکت کنندگان در مسابقات است. 

البته نبود وسایل ایاب و ذهاب درنیمه های شب، امکانات خبری، محل استقرار نامناسب و ... نیز ازمشکلاتی است که دیگر امری عادی برای خبرنگاران شده است.

چندین عکس یادگاری با دوستان جدید و پوسترهای تبلیغاتی، صرف شام مفصل و آرام پس از چندین روز استرس، خنده، شوخی بسته بندی روبات ها، خداحافظی. تمامی کارها تمام شد. پایان مسابقات روبوکاپ معنای آغاز سال دیگری برای کسانی داشت که بیش از خواب های رومانتیک، خواب و خیال های روباتیک برای کشور و دنیا آینده دارند.

کسانی که وعده گاه آن ها سال 2050 است. کسانی که کمتر از نشدن ها می گویند. کسانی که بیش از هر کس دیگری به دنبال نوآوری و شکوفائی نه فقط برای کشور خود بلکه برای دنیای خود هستند.