دکتر حسین کاظمیان در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه نانوزئولیت ها موادی منحصربفرد هستند که به عنوان جاذب (غربال مولکولی)، کاتالیست و مبادله کننده یونها کاربردهای بی شماری دارند، گفت: یکی از راههای بهینه کردن استفاده از این ماده جادویی، نانوذره کردن زئولیت است که نه تنها باعث افزایش کارایی زئولیتها در فرآیند جداسازی می شود بلکه کاربردهای کاتالیستی منحصربفرد آنها را هم بطور چشمگیری افزایش می دهد.
وی به کاربردهای این ماده در شوینده ها به عنوان سختی گیر اشاره کرد و با انتقاد از عدم جایگزینی کامل زئولیت به جای ترکیبات فسفاته مورد استفاده، نگرانی خود از عدم دقت پژوهشگران به مسائل ایمنی و بهداشتی کار با نانوذرات زئولیتی را این گونه بیان کرد: وقتی اندازه ذرات زئولیت از میکرون به سمت نانو می رود اگرچه باعث ایجاد بهبود چشمگیری در کارایی زئولیتها در همه جنبه های کاربردی آنها می شود ولی در صورت عدم رعایت جوانب کار می تواند مشکلات ایمنی و سلامتی به دنبال داشته باشد.
این پژوهشگر افزود: وقتی این ذرات به ابعاد 10 تا 15 نانومتر یعنی در ابعاد اندازه ویروس ها می رسند علاوه بر خطرات استنشاق آنها می توانند از طریق پوست وارد بدن شده و مشکلات جدی برای سلامت ایجاد کنند. از این رو متخصصین به هیچ وجه استفاده از نانو ذرات زئولیتها را در شوینده ها توصیه نمی کنند.
کاظمیان اضافه کرد: متاسفانه بر اساس شنیده ها و مقالات ارائه شده در همایشهای علمی با وجودی که ما هنوز در استفاده از زئولیتهای بسیار عقب هستیم اما پروژه هایی در راستای استفاده از نانوزئولیتها در شوینده ها تعریف شده است.
وی تصریح کرد: این اقدام بسیار خطرناک است چون شوینده ها با انسان سرو کار دارند و به دلیل نامحلول بودن در آب در بافت لباسها باقی می مانند و امکان جذب آنها از طریق پوست و یا استنشاق وجود دارد.
نظر شما