نام من عشق است آیا می‌شناسیدم؟

به گزارش خبرنگار مهر  در زنجان، حسین منزوی که متولد اول مهرماه 1325 در زنجان بود با مجموعه «حنجره زخمی غزل» به جامعه ادبی معرفی شد و گل کرد.

محمدعلی بهمنی غزلسرای نامی معاصر می گوید: "اگر بخواهیم غزل بعد از نیما را بررسی کنیم باید بگوییم که هوشنگ ابتهاج (ه.ا.سایه) گویی در غزل پلی می زند و منوچهر نیستانی از این پل عبور می کند و ادامه دهنده این راه حسین منزوی است که طیف وسیعی را به دنبال خود می کشد".

منزوی در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. سپس این رشته را رها کرد و به جامعه‌شناسی روی آورد اما این رشته را نیز ناتمام رها کرد.

اولین دفتر شعرش در سال ۱۳۵۰ با همکاری انتشارات بامداد به چاپ رسید و با این مجموعه به عنوان بهترین شاعر جوان دوره شعر فروغ برگزیده شد. سپس وارد رادیو و تلویزیون ملی ایران شد و در گروه ادب امروز شروع به فعالیت کرد.

چندی مسئول صفحه شعر مجله ادبی رودکی بود و در سال‌ نخست انتشار مجله سروش نیز با این مجله همکاری داشت. در سال‌های پایانی عمر به زادگاه خود بازگشت و تا زمان مرگ در این شهر باقی ماند.

از او به عنوان پدر غزل معاصر ایران یاد می‌شود. منوچهر آتشی شاعر برجسته معاصر نیز می گوید: منزوی به نوعی بنیانگذار شیوه دیگری از تغزل بود.

حسین منزوی در طی چندین دهه فعالیت ادبی "حنجره زخمی غزل"، "صفرخان"، "با عشق در حوالی فاجعه"، "ترمه و تغزل"، "به همین سادگی"، "با عشق تاب می آورم" (مجموعه شعرهای نیمایی)، "از شوکران و شکر"، "با سیاوش از آتش"، "از کهربا و کافور"، "از خاموشی و فراموشی"، "این ترک پارسی گوی" (بررسی شعر شهریار) و حیدر بابا (ترجمه منظومه حیدر بابای شهریار) را منتشر کرد.

حسین منزوی که غزلیاتش چه از نظر فرم و چه به لحاظ معنا و زبان تعداد بسیاری از شاعران را تحت سیطره خود داشت دهه 50 را دهه حضور یک نسل تازه تر از شعر معاصر می دانست و در این باره گفته بود: "این دهه در حقیقت، می توان گفت که متعلق به هم نسلان من است، یعنی اگر ما نسل نیما را نسل اول شعر معاصر بدانیم، نسل اخوان و شاملو را نسل دوم، نسل فروغ، آتشی، رویایی و فرخ تمیمی را نسل چهارم، یک نیم نسل هم بین این دو می آید که البته تفاوت زیادی با هم ندارند. یعنی شاعرانی همچون سیروس مشفقی، سیاوش مطهری و اصغر واقدی. بعد می رسیم به نسل ما، یعنی نسل شاعرانی که بعد از جنگ جهانی دوم متولد شدند، آن هم با ویژگی های خاص تاریخی خود ولی این نسل، نسلی است که دوباره زبانش را به طرف نوعی لیبرالیسم با نوعی زبان غنایی می چرخاند و دوباره حتی اگر مرثیه می سراید یا حماسه می آفریند از امید هم می گوید".

منزوی علاوه بر غزل، تعداد زیادی ترانه دارد و همین اواخر دو کاست را با علیرضا افتخاری منتشر کرده بود. یکی از مشهورترین ترانه های او ترانه ای است که با صدای محمد نوری ماندگار شده است. علیرضا افتخاری از غزل‌های وی در آلبوم نسیما (۱۳۷۹) استفاده کرده‌ است.

 با عشق در حوالی فاجعه- مجموعه غزلی سروده‌ شده از سال ۱۳۶۷ تا 1372، به همین سادگی (مجموعه شعرهای سپید حنجرهٔ زخمی تغزل؛ دفتری از شعرهای آزاد و غزل‌های سروده شده از ۱۳۴۵ تا 1349، شوکران و شکر؛ مجموعه غزلی سروده‌شده از سال ۱۳۴۹ تا 1367 با عشق تاب می‌آورم؛ شامل اشعار سپید و آزاد سروده‌ شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۷۲با سیاوش از آتش، ازترمه و تغزل؛ گزیده اشعار، ۱۳۷۶، از کهربا و کافور، از خاموشی‌ها و فراموشی، این ترک پارسی‌گوی (بررسی شعر شهریار، حیدر بابا - ترجمه نیمایی از منظومه «حیدر بابایه سلام» سروده "شهریار " و این کاغذین جامه؛ مجموعه برگزیده اشعار کلاسیک.

متاسفانه استاد حسین منزوی آن گونه که باید در جامعه ایران و به خصوص در شهر و دیار خود شناسانده نشد، شاعری که باید به حق او را استاد مسلم غزل دانست. استادحسین منزوی پس از مدتی تحمل رنج بیماری در عصر روز 17 اردیبهست ماه سال 73 در یکی از بیمارستانهای تهران به رحمت ایزدی پیوست.