فرزان سجودی - مترجم و پژوهشگر ادبی - در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب گفت: آثار بزرگ ادبی باید طی هر دو، سه دهه ترجمه و مورد بازبینی واقع شود.
وی با اشاره به اینکه ترجمه دوباره آثار کلاسیک به معنای بد و نامطلوب بودن ترجمه های قبلی نیست افزود: اینجا بحث تفاوت مطرح است. به عنوان مثال دوره ای که پرویز داریوش به ترجمه یک کتاب پرداخته با امروز متفاوت است و زبان داستان از آن زمان تا حال دستخوش تغییرات زیادی شده است. بنابراین اشکالی ندارد اگر یک مترجم با رجعت به آثار گذشته، آنها را مطابق با زبان امروز برگرداند.
مترجم "نقد و قدرت" خاطرنشان کرد: یکی از معضلات موجود در حوزه ترجمه که متاسفانه گریبان آثار پژوهشی را گرفته است، ترجمه های همزمان از یک کتاب است. باید گفت میان ترجمه همزمان از آثار ادبی و آثار پژوهشی تفاوتهای زیادی وجود دارد.
وی در این باره توضیح داد: به عنوان نمونه در ترجمه های داستانی مترجم ملزم است تا علاوه بر آشنایی به فنون داستان نویسی و فضای اثر، ذوق و قریحه ای هم داشته باشد. به بیان ساده تر بهتر است مترجم خود داستان نویس باشد تا بتواند ترجمه خوبی از کار ارائه دهد. اما درباره آثار پژوهشی مترجم باید به جای ذوق، دانش و اشراف کافی هم نسبت به آن حیطه داشته باشد.
این زبان شناس ادامه داد: با این وصف وجود ترجمه های متعدد از یک کتاب مشکل زا نیست بلکه مشکل از آنجا شروع می شود که مترجمانی در حوزه پژوهش دست به این کار می زنند که عملا اشراف به این کار ندارند. مسلما این امر با کج فهمی مترجم از متن همراه است و به همین ترتیب این کج فهمی و ناآشنایی به مخاطب نیز منتقل می شود.
نظر شما