لبنان در چهار راه بسیار خطرناک/سایه سنگین تهدیدها بر نشست دوحه

رژیم صهیونیستی پس از شکست مفتضحانه در برابر حزب الله لبنان در تابستان سال 2006 به دنبال جایگزینی برای این جنگ بود،بنابراین برانگیختن اختلافات داخلی و طایفه ای و بازگرداندن اوضاع لبنان به دهه 70 میلادی و استفاده از عناصر جریان حاکم در لبنان موسوم به 14 مارس، بهترین گزینه در این زمینه بود. به این ترتیب 14 مارس با کمک کشورهای عربی به اصطلاح میانه رو قضیه شبکه ارتباطات تلفنی حزب الله را بهانه قرار داده و همچون جنگ 33 روزه هجمه تمام عیار جهانی علیه مقاومت به راه انداختند.

این در حالی است که حزب الله با قاطعیت و تعقل خود، توطئه 14 مارس را به یک پیروزی جدید تبدیل کرد و توانست شبه نظامیان ولید جنبلاط رهبر حزب سوسیالیست ترقی خواه لبنان و دیگر سران 14 مارس را شکست دهد و جهانیان را به میز مذاکره بازگرداند که این یک پیروزی برای حزب الله به شمار می رود.

اما درباره اینکه چرا قطر میزبان گفتگوهای لبنانی ها انتخاب شد؛ باید گفت که قطر تنها کشورعربی است که با آمریکا، اسرائیل، ایران، سوریه و کشورهای مختلف عربی حتی عربستان سعودی که اخیرا با آن به مصالحه رسیده است؛ دارای رابطه است که این مسئله نقطه اتکای مذاکرات به شمار می رود.

از منظر دیگر باید خاطرنشان کرد که برگزاری نشست دوحه عملا کشورهای مصر و عربستان را که ثابت کردند در قضیه لبنان بی طرف نیستند و کینه توزانه برخورد کرده و در جریان درگیریهای اخیر در لبنان علیه حزب الله جنگ رسانه ای تمام عیار بر پا کردند، به حاشیه کشاند.

مولفه دیگری که درباره بحران لبنان مطرح است؛ اعلام حمایت آشکار جرج بوش رئیس جمهوری آمریکا از دولت فؤاد سنیوره است.

آمریکا و نیروهای به اصطلاح محور اعتدال، خشم و ناراحتی خود را از توافقی میان لبنانی ها به عنوان جنگ تمام عیار علیه حزب الله اعلام کردند.

با توجه به منطق انحصار طلبی جریان 14 مارس و کارشکنی های آمریکا و برخی کشورهای عربی برای به شکست کشاندن نشست دوحه، به نظر می رسد آتش بس طولانی و توافق بر سر ادامه گفتگو و منع استفاده از سلاح علیه یکدیگر حداکثر موفقیتی است که گروههای لبنانی حاضر در نشست دوحه به آن دست خواهند یافت.

به طور کلی باید گفت حل بحران سیاسی لبنان نیازمند بازسازی رژیم سیاسی داخلی این کشور است و به عقیده برخی تحلیلگران این بازسازی باید در چارچوب توافقنامه طائف، اما با اصلاحات جدی یا یک توافق جدید کلی صورت گیرد.

تشکیل دولت وحدت ملی دولتی که سران اپوزسیون و عناصر تعقل گرای 14 مارس که نگاهی واقع بینانه به توازن قوی داشته باشند و معادله لبنان را بر این اساس که چون لبنان قوی،زنده است؛ نه اینکه چون کشوری ضعیف است، زنده است؛ در آن حضور داشته باشند؛ تنها راه حل بحران سیاسی لبنان به شمار می رود.
--------------------------------------------
"محمد صادق الحسینی" کارشناس مسائل جهان اسلام