به گزارش خبرگزاری مهر، در پی روی کار آمدن دولتهای مخالف نفوذ آمریکا در منطقه آمریکای لاتین در کشورهای این ناحیه مقام ها و مسئولان این کشورها در چند سال اخیر درصدد بر آمدند تا با تاسیس بلوک های منطقه ای و همچنین ائتلاف با کشورهای فرامنطقه ای توان مانور دهی خود را افزایش دهند.
در همین رابطه ایران یکی از کشورهایی است که در چند سال اخیر روابط راهبردی با برخی از کشورهای لاتین پی ریزی کرده و گرچه این روابط بیشتر در حوزه تجاری و اقتصادی است، اما نگرانی های کاخ سفید را دو چندان کرده است.
در همین ارتباط نشریه اینترنتی "واشنگتن پریزم" در گزارشی نظر کارشناسان را در ارتباط با این موضوع جویا شده است:
"دانیل اریکسون" از کارشناسان امور آمریکای لاتین و پژوهشگر "مؤسسه گفتگوی بین کشورهای قاره آمریکا" واقع در واشنگتن در مورد افزایش نفوذ ایران در آمریکای لاتین و نگرانی کاخ سفید، به این نشریه می گوید: "اهمیت حضور ایران در آمریکای لاتین را می توان نماد کاهش نفوذ ایالات متحده در این بخش کره زمین دانست. برقراری روابط تنگاتگ با ایران از سوی بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین نشان می دهد که آنها مستقل از آمریکا عمل می کنند."
درعین حال وی این تصور را که این افزایش نفوذ ایران در آمریکای لاتین می تواند خطری برای امنیت واشنگتن باشد، را رد می کند و می گوید: "چنین سناریویی که ایران در صورت حمله آمریکا به آن کشور منافع آمریکا را تهدید خواهد کرد در عمل بسیار دور از تصور است.
"کریس فاگاندس" خبرنگار برزیلی که از سردبیران بخش آمریکای لاتین تارنمای خبری "فرانس ٢٤" نیز می باشد، در این مورد می گوید: "آمریکا با سر کار آمدن روز افزون دولت های چپ گرا در آمریکای لاتین، خود را در این قاره منزوی می بیند. اما در عین حال حال بعید است که تمامی این دولتها مانند دولت چپ میانه روی برزیل روابطش با ایران را به صورت قابل توجهی گسترش دهد.
این نشریه در ادامه همچنین می نویسد: بسیاری از متخصصین معتقدند که بی توجهی دولت جرج بوش به آمریکای لاتین در سال های گذشته، موجب شده که این کشورها با ایران روابط اقتصادی و سیاسی برقرار کنند.
دانیل اریکسون در این مورد می گوید: "اولا باید در نظر داشت که آمریکای لاتین نگاهی جهانی به روابط خود با کشورهای دیگر دارد و می خواهد در دنیا از جمله خاورمیانه و آسیا، شرکای اقتصادی پیدا کند. ثانیا بر خلاف سال های گذشته، کشورهای صادر کننده نفت مانند ایران منابع و منافعی دارند که به آنها این فرصت را می دهد که در دیپلماسی تاثیر گذارتر باشند که این امر در مورد ونزوئلا نیز صادق است."
اریکسون سومین دلیل خود را اینگونه بیان می کند که "ایالات متحده پس از 11 سپتامبر توجهی به آمریکای لاتین نکرد منطقه ای که در آن کشورها با آغاز جنگ عراق مخالف بودند. بنابراین رئیس جمهوری جدید در آمریکا می تواند پایانی بر بی توجهی در مورد آمریکای لاتین باشد. ولی در مورد نقش روزافزون این قاره در روند جهانی شدن و نفوذ کشورهای صادرکننده نفت مانند ایران، تأثیر چندانی ندارد."
فاگاندس نیز معتقد است: " آمریکای لاتین هیچ وقت از اولویت های جمهوریخواهان در آمریکا نبوده است، به همین دلیل هم برزیل ترجیح می دهد، جمهوریخواهان در کاخ سفید باشند البته در حال حاضر که ایران و آمریکای لاتین چپ گرا به هم نزدیک شده اند و محور چاوز-احمدی نژاد به وجود آمده، شاید روند کمی تغییر کند."
این نشریه در بخش دیگری از گزارش خود می نویسد: ایران تنها کشوری نیست، که در آمریکای لاتین به اصطلاح مشغول یارگیری است. زیرا این کشور در مقابل رقیبان دیگری نیز قرار گرفته، که می خواهند بخشی از این بازار را از آن خود کنند. البته به نظر می رسد در مورد اینکه کدام کشور رقیب اصلی ایران است، در میان کارشناسان اختلاف نظر وجود دارد.
اریکسون و فاگاندس دو کارشناس این گزارش؛ چین، ژاپن، کره جنوبی و تایوان و سوریه را رقیب ایران در آمریکای لاتین می دانند.
کارشناسان در عین حال روابط ایران را با آمریکایی جنوبی نه منحصراً به حوزه های سیاسی- اقتصادی بلکه آن را گسترده و در حوزه های فرهنگی از جمله راه اندازی شبکه تلویزیونی - در بولیوی- هم می دانند.
فاگاندس در این خصوص می گوید: "ایران و بولیوی ابتدا به ساکن هیچ نقطه مشترکی ندارند. ولی اگر این شبکه تلویزیونی از زاویه جدیدی به مسائل ژئوپولتیک نگاه کند و در مورد "سوسیالیسم، سرمایه داری و یا امپریالیسم" برنامه پخش نماید، شاید بتواند موفق شود."
نظر شما