" سونیل نارولا" رئیس مرکز اطلاعات سازمان ملل در ایران و "نوت استبای"هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل
در این مراسم جمعی از اساتید دانشگاههای ایران و همچنین بعضی مقامات سازمان ملل متحد در ایران به سخنرانی پرداختند که سخنرانی نوت استبای، هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران در زیر آمده است.
هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران، شصتمین سالگرد عملیات پاسداری از صلح را روز 9 خرداد جاری یعنی در روز بین المللی صلحبانان ملل متحد و به منظور تکریم از تمامی صلحبانان که از 1948 خدمت کرده اند، اعلام کرد.
وی درباره تغییر مفاهیم استراتژیک در این حوزه گفت : با پایان جنگ سرد، مفهوم استراتژیک صلحبانی ملل متحد به گونه ای چشمگیر تغییر کرد، به طوری که سازمان ملل متحد مجبور به تغییر و گسترش سریع عملیات میدانی خود از عملیات سنتی شامل وظایف نظامی صرف به عملیات پیچیده «چند بعدی» گردید تا از اجرای توافقنامه های فراگیر اطمینان حاصل کند و در بنا نهادن بنیادی برای صلح پایدار قدم بردارد و امروز، صلحبانان طیف گسترده ای از وظایف پیچیده را، از یاری در ساخت نهادهای پایدار دولتی تا نظارت بر حقوق بشر و اصلاح بخش های امنیتی، خلع سلاح و انحلال و استقرار مجدد مبارزان سابق برعهده گرفته است.
این مقام سازمان ملل درباره تغییر ماهیت منازعات خاطرنشان کرد : در سالهای گذشته، ماهیت منازعات نیز تغییر کرده است و صلحبانان سازمان ملل متحد که در ابتدای امر بعنوان وسیله تعامل برای جنگ های بین کشورها به کار گرفته می شدند، اکنون به منازعات درون کشوری و جنگ های داخلی نیز تسری پیدا کرده است.
صلحبانان سازمان ملل متحد در حال انجام عملیات
استبای درباره موفقیت ها و ناکامی های این نیروها گفت: از 1948، 63 عملیات پاسداری از صلح به وسیله سازمان ملل به اجرا در آمده که 17 عملیات طی دهه گذشته اجرا شده است. این 63 ماموریت در اجرای 170 مورد برقراری صلح شرکت داشته اند که به منازعات منطقه ای خاتمه داده اند و به انجام 45 انتخابات آزاد و بی طرفانه در سراسر جهان کمک کرده اند، اما ناکامی هایی نیز وجود داشته است، مانند هنگامی که پیمان های صلح با همکاری ملل متحد همچون مورد آنگولا در 1993 و رواندا در 1994 شکست خوردند و همین شکست های فاحش موجب اجرای اصلاحات ضروری در صلح بانی گردید.
وی درباره سالهای نخست شروع به کار نیروهای صلحبان اظهار داشت : سازمان نظارت بر آتش بس موقت سازمان ملل متحد (UNTSO) و ناظران نظامی ملل متحد در هند و پاکستان (UNMOGIP) دو مورد نخست ماموریت های استقرار یافته سازمان ملل بوده اند و پیشگام ترین عملیات مسلحانه صلحبانی، نخستین نیروی اضطراری سازمان ملل (UNEF 1) بود که در 1956 برای رویارویی با بحران سوئز استقرار یافت و همچنین عملیات ملل متحد در کنگو (ONUC) که در 1960 اتفاق افتاد و نخستین ماموریت گسترده با حدود 20 هزار سرباز بود.
هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران درباره ملیت نیروها گفت : در دهه 50 میلادی، صلحبانان بیشتر از اروپا برآمده بودند. اما در دهه 90، این رویه تغییر کرده و چون کشورهای توسعه یافته از تعداد ارتشیان خود در پایان جنگ سرد کاستند، اکنون بزرگترین کشورهایی که نیروهای صلحبانی را تشکیل می دهند در جنوب آسیا (پاکستان، بنگلادش، هند، سریلانکا و نپال)، آفریقا (غنا و نیجریه) واقع شده اند و کشورهای عرب و آمریکای لاتین نیز تعداد نیروی قابل ملاحظه ای را تدارک دیده اند.
وی ادامه داد: بسیاری از کشورهایی که روزی میزبان عملیات سازمان ملل متحد بودند، اکنون صلحبان اعزام می دارند؛ مانند بوسنی و هرزگوین، کامبوج، کرواسی، السالوادور، جمهوری مقدونیه، گواتمالا، نامیبیا، رواندا و سیرالئون و از فوریه 2007 تا ژانویه 2008، افزایش 40 درصدی در تعداد زنان حاضر در این عملیات رخ داده است
استبای در تبیین آمار صلحبانان گفت: امروز بیش از 110 هزار پرسنل نظامی و غیرنظامی در 20 عملیات صلحبانی که از سوی دپارتمان عملیات پاسداری از صلح (DPKO) و حامیان منطقه ای (DFS) مدیریت می شوند، در سراسر جهان به خدمت مشغولند.
این مقام سازمان ملل درباره تلفات نیروها اظهار داشت : بیش از دو هزار و چهارصد صلحبان از حدود 118 کشور در 60 سال اخیر طی ماموریت های مختلف جان خود را از دست دادند.
نظر شما