به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از PNA، این مراسم یکی از باشکوه ترین برنامه های بزرگداشت یک شخصیت فرهنگی در سال های اخیر بوده است که از سوی دوستان و نزدیکان ویسوتسکی در خانه موزیک مسکو برگزار شد.
در این مراسم، آهنگ های متعددی از ویسوتسکی توسط گروه های مشهور موزیک روسیه دوباره به اجرا درآمد و تئاتر "دیالوگی با هملت" - یکی از نمایشنامه هایی که این نویسنده در آن به ایفای نقش پرداخت - در تالار تاگانکا مجدداً به روی صحنه رفت.
ولادیمیر ویسوتسکی در سال 1938 در مسکو به دنیا آمد و در سال 1980 در همین شهر از دنیا رفت. وی بیش از این که هنرپیشه فیلم و سینما و حتی خواننده باشد، یک شاعر معترض سیاست های شوروی بود و مردم او را شاعر ملی خود می دانستند. ویسوتسکی در یکی از ترانه های سیاسی اش قصه مرد ترسویی را بازگو می کند که همیشه آرزوی آواز خواندن داشت اما هیچ گاه جرات این کار را پیدا نکرد. اشعار وی مملو از اشاره های متعدد به اعتیاد، دیوانگی و شیدایی است.
ویسوتسکی با وجود پیش گیری های دولت شوروی و جلوگیری از نشر ترانه هایش، در همان زمان حیاتش به شهرت زیادی رسید و در زمان مرگ - که با جشن های المپیک 1980 مسکو نیز همزمان بود - دوستدارانش از برگزاری جشن های المپیک اجتناب کردند و در سوگ این هنرمند راهپیمایی کردند. با وجود اینکه دولت شوروی مرگ او را تا به پایان رسیدن جشن های المپیک تایید نکرد، حدود یک میلیون نفر در مراسم تدفین ویسوتسکی شرکت کردند.
شایعه هایی هم وجود دارد مبنی بر اینکه ویسوتسکی دوست فارسی زبانی از تاجران ایران داشته است که سروده های او را با دست خط خود او به ایران آورده است.
حکومت شوروی او را به خاطر همسر دومش "مارینا ولادی" تحمل می‌کرد که هنرپیشه ای فرانسوی اما روسی‌الاصل بود که عضو حزب کمونیست فرانسه شده بود و در پروژه ای که محصول مشترک فرانسه و شوروی بود، بازی می‌کرد. با این حال گفته می شد که "برژنف" - یکی از رهبران اتحاد جماهیر شوروی سابق - نیز به صورت پنهانی آهنگ های ویسوتسکی را گوش می داده و در نهایت هم اجازه داد تا موسیقی او از تلویزیون شوروی پخش شود هر چند که تقریباً تمام اشعارش تا پس از مرگ وی اجازه چاپ نیافتند. ویسوتسکی در 42 سالگی درگذشت و در پیکرش در گورستان "واگانکوسکوی" مسکو به خاک سپرده شد. پزشکان مصرف بیش از حد الکل را یکی از عوامل موثر در مرگ او اعلام کردند.
نظر شما