عدم توازن نظامی مسکو - تفلیس و چرایی بحران اوستیا

به گزارش خبرگزاری مهر، گرجستان حمله خود به اوستیا را از پنجشنبه شب آغاز کرده است که تا این لحظه ادامه دارد و این درحالی است که دامنه درگیری ها رو به افزایش است و به آبخازیا، دیگر منطقه خودمختار هم کشیده شده است.

با نگاهی به توان نظامی دو کشور به راحتی می توان پی برد که روسیه درمقایسه با گرجستان از بودجه دفاعی بسیار بالا و توان نظامی قاطع و کوبنده ای برخوردار است و آمارهای نظامی این مسئله را به خوبی نشان می دهد به نحوی که ارتش گرجستان 11 هزار سرباز دارد و بودجه دفاعی سالانه این کشور براساس آمار "سال استراتژیک 2007" بالغ بر 29 میلیون یورو است اما ارتش روسیه بیش از یک میلیون سرباز در اختیار دارد و بودجه دفاعی آن بالغ بر 12 میلیارد و پانصد میلیون یورو است.

براساس این آمارها، نیروی هوایی گرجستان دارای 1500 نظامی بوده و فقط پنج جنگنده دارد و نیروی زمینی گرجستان نیز بالغ بر هشت هزار سرباز است که دارای 85 خودروی زرهی هستند. 1500 سرباز نیز تعداد نیروی دریایی گرجستان را تشکیل می دهد و چهار قایق گشتی دارد.

گرجستان 2 هزار سرباز خود را نیز که از آموزش و تجهیزات بهتری برخوردار هستند، درعراق مستقر کرده است که قرار است به سرعت برای مشارکت در جنگ به گرجستان بازگردند.

این میزان توان نظامی گرجستان در مقابل روسیه است که تعداد نیروهای نظامی روسیه یک میلیون و 37 هزار نفر بوده و علاوه بر آن 20 میلیون سرباز ذخیره در اختیار دارد.

نیروی زمینی روسیه 385 هزار سرباز و 22 هزار خودروی زرهی دارد و تعداد سربازان نیروی هوایی این کشور نیز 170 هزار نفر است و 17 هزار جنگنده در اختیار دارد.

تعداد نیروی دریایی روسیه نیز 172 هزار نفر است و علاوه بر آن 80 هزار سرباز نیز درچارچوب نیروهای بازدارنده هسته ای فعالیت می کنند. روسیه همچنین دارای تشکیلات نظامی شبه نظامی است که تعداد افراد آنها 419 هزار نفر می باشد.

حال با توجه به این واقعیت ها و آمارهای نظامی این پرسش مطرح می شود که چرا گرجستان با آگاهی کامل از میزان توان نظامی خود و قدرت نظامی گسترده روسیه وارد این بازی در اوستیا شده است و خود را درگیر جنگی سهمگین با مسکو کرده است؟

شاید پاسخ به این پرسش نیازمند بررسی وضعیت منطقه و منافع هریک از طرف ها و قدرتهای بین المللی و کشمکش آنها با یکدیگر داشته باشد امری که باعث شده تا گرجستان را وارد مناقشات منطقه ای کند که با توجه به توان روسیه شاید در وهله اول به زیان خود این کشور تمام شود.

شاید یکی از علل بزرگ ورود گرجستان به جنگ با روسیه را باید به حساب فشارهای هم پیمانان غربی گرجستان بویژه آمریکا به این کشور برای کاستن از نقش آفرینی روسیه در این منطقه دانست و شاید آمریکا از این طریق قصد درگیر کردن روسیه در جنگی ناخواسته در کنار مرزهای خود و در نهایت تلاش برای امتیاز گیری از مسکو درسایر مسائل منطقه ای نظیر استقرار سپر موشکی در شرق اروپا یا مسئله کوزو باشد.

این درحالی است که گرجستان قصد دارد در آینده به پیمان ناتو بپیوندند و غرب و آمریکا از این مسئله حمایت می کنند لذا تفلیس شاید با به راه انداختن این جنگ درتلاش برای ایجاد بهانه و توجیهی به منظور مجاب کردن اعضای ناتو جهت تسریع در روند پیوستن این کشور به ناتو باشد.