داستانهای عامه پسند
تولد "نلسون ریچارد دومیل" نویسنده مطرح آمریکایی در چنین روزی به سال 1943 میلادی رخ داد. اهمیت نلسون دومیل که با نامهای مستعاری چون برد متیوز، جک کنون و کرت لدنر هم آثاری را منتشر کرده به خاطر نوشتن و اشتهار ادبی در دوره ای است که آمریکا به تازگی از جنگ ویتنام فارغ شده و در آن زمان تمامی فضای ادبی در تسخیر نویسندگانی چون سلینجر و همینگوی قرار گرفته و سالها بود که چهره جدیدی در ادبیات این کشور ظهور نکرده بود.
دومیل در جنگ ویتنام هم شرکت کرد و در بازگشت از جبهه برخلاف حرکت نافرجامی که می کوشید از جو پس از جنگ استفاده کرده و جنبشی همانند سالهای طلایی اواخر دهه 40 و اوایل 50 به وجود آورد، با نگارش قصه های جذاب و ماجراهای جنایی عامه پسند در نهایت مهارت از فضای مرده آن سالها استفاده برد و البته با پرهیز از آنچه خودش هالیوودی شدن قصه ها تعبیر کرده ادبیات خاص خود را به وجود آورد. اگرچه دومیل در ادبیات آمریکا مهره وزینی نیست اما اغلب منتقدان از او به عنوان بهترین نویسنده قصه های عامه پسند در دهه های پس از جنگ ویتنام نام می برند.
راوی احوال بزرگان
ادگار لی مسترز شاعر، نویسنده و مورخ آمریکایی متولد چنین روزی به سال 1868 در کانزاس آمریکاست. او در مزرعه اجدادی پدرش دوران تحصیلات ابتدایی را طی کرد و با مهاجرت خانواده به ایلی نویز، اولین آثار ادبی اش را در دوران دبیرستان در "شیکاگو دیلی نیوز" منتشر کرد. "دفتر اسپون ریور" به عنوان مهمترین و بهترین مجموعه اشعار او همگی تحت تاثیر محیط زندگی او در این دوره زندگی نوشته شده و انتشار قطعاتی از این شعرهای او کافی بود تا در همان دوران جوانی نام مسترز شاعر بر سر زیانها بیفتد.
اما در کنار شاعری، مسترز اهتمامی تمام به تحقیق و پژوهش در تاریخ داشت و به گفته بسیاری جامعه آمریکا تصاویر روشن و دقیق و ذهنیت شفاف جامعه خود از چهره هایی چون مارک تواین و آبراهام لینکلن را مدیون مسترز و کتابهایی است که او در پی کنکاش خستگی ناپذیر و دقت بسیار برای بازیابی مدارک مستند درمورد این شخصیتها نگاشته است. مسترز پس از گذراندن سالهای متمادی و عمری پربار با نگارش بیش از 50 کتاب و اثر درخور اعتنا در زمینه هایی چون نمایشنامه، شرح احوال، رمان و دفتر شعر در پنجم مارس 1950 بدرود حیات گفت.
شعر برای نان
ویلیام ارنست هنلی، شاعر، منتقد و روزنامه نگار انگلیسی در این روز به سال 1849 در گلوسستر به دنیا آمد. کودکی او در فقر کامل و دست به گریبان با همه گونه تیره بختی و بیماری سل استخوان گذشت. تمام این روزهای سخت شوق هنلی جوان را به آموزش و تعلیم علم سرد نکرد و او در نهایت با تلاش پیگیر خود وارد آکسفورد شد.
شدت یافتن بیماری، هنلی را در این سالها مقیم بیماستانها کرد و حتی یک بار او را تا مرز مرگ برد اما شجاعت او در تن دادن به یک عمل جراحی که انجام آن در سال 1875 متهورانه محسوب می شد، به هنلی 30 سال دیگر زمان داد تا با بازگشت به دانشگاه و اتمام تحصیلاتش بتواند به کار ادبی بپردازد. او در این سالها کاملا خود را وقف نوشتن کرده بود و به هیچ کار دیگر نمی پرداخت تا به گفته خودش از همه فرصتی که دوباره با بخت خوش نصیبش شده بود نهایت استفاده را ببرد.
عمده کارهای خیره کننده هنلی دراین دوران و در ازای حق التحریر اندکی که از راه نگارش آنها نصیبش می شد، خلق شده اند. او هیچگاه فرصت انتشار کارهای خود را پیدا نکرد و انبوه اشعار و نقدهای ادبی اش همگی پس از مرگ به تاریخ 11 جولای 1903 نوشته شده اند.
61 سال با ویلی راسل
ویلی راسل نمایشنامه نویس نوآور و خلاق آمریکایی در چنین روزی 61 ساله می شود. او در خانواده ای از طبقات فرودست کارگری متولد شده و زندگی پرفراز و نشیبی را تا رسیدن به عنوان یک نمایشنامه نویس موفق گذرانده است. پس از اخراج از مدرسه با نمراتی تاثربرانگیز راسل مدتی را به آرایشگری، نوازندگی، سیم کشی برق، نامه رسانی و انبوهی مشاغل بی ربط گذراند. دوره ای را به نوشتن ترانه برای نوازندگان و هنرمندان کارهای عامیانه پرداخت و بالاخره در بیست سالگی به مدرسه بازگشت و پس از فراغت از تحصیل در تاکستث به تدریس پرداخت.
در همین ایام با ملاقات و ازدواج با آنی راسل، به نمایش و نمایشگری علاقمند شد و اولین متنی که درباره گروه افسانه ای "بیتلز" نوشت به ناگاه زندگی او را دگرگون کرد. او از دهه شصت تا به حال بی وقفه نوشته و در این سالها جز انبوهی نمایشنامه موفق و انتشار چند دفتر شعر، رمان و فیلمنامه یک موزیکال صحنه ای درخشان هم با نام "برادران خونی" تصنیف کرده که از سال 1983 تا به حال در صحنه های برادوی اجرا می شود. ویلی راسل را در ایران به خاطر نمایشنامه "تعلیم ریتا" که در سال 1983 فیلمی هم از روی آن ساخته شده می شناسیم.
نظر شما