ایرانشناسی در آلمان از مسیر اصلی اش منحرف شده است

به گزارش خبرنگار مهر، نشست علمی "ایران شناسی در آلمان و روابط فرهنگی ایران و آلمان" عصر دیروز  با حضور رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، رئیس موسسه فرهنگی اکو، پرویز رجبی ایرانشناس و یوخن هیپار استاد علوم سیاسی دانشگاههای آلمان در سازمان فرهنگ و ارتباطلات اسلامی برگزار شد.

در ابتدای این برنامه مهدی مصطفوی رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با تقدیر از تعدادی از ایرانشناسان آلمانی از جمله آنه ماری شیمل در شناساندن فرهنگف تاریخ و هویت ایرانیان به جهان غرب گفت : ایرانیان همواره تصویر مثبتی از آلمان و آلمانیها داشته اند که این به دلیل نبود چشمداشتهای سیاسی بازرگانان، تجار و شخصیتهای فرهنگی این کشور بوده که با کشورمان در تبادل بوده اند. می توان گفت که حتی بعد از جنگ جهانی دوم هم چهره آلمانیها میان ایرانیها مخدوش نشد.

کشورهای غربی ساحت فرهنگ را آلوده به مسائل سیاسی و امنیتی کرده اند

مشاور فرهنگی رئیس جمهور با ابراز علاقه نسبت به گسترش روابط فرهنگی این دو کشور افزود: شواهد بسیاری که از هنر، تمدن، فرهنگ دو کشور ایران و آلمان بر می آید، مراکز شرق شناسی معتبر و با سابقه و نیز عوامل متعدد دیگر موجب شده مناسبات علمی و فرهنگی دو کشور در سطح بسیار مناسبی باشد. علاقه ما به گسترش روابط ما را بر آن می دارد تا عوامل آسیب زا در این باره را شناسایی و رفع کنیم هر چند در سه دهه اخیر اکثر کشورهای غربی ساحت تلاشهای فرهنگی را آلوده به مسائل سیاسی و امنیتی کرده اند.

در ادامه پروفسور یوخن هیپلر استاد علوم سیاسی دانشگاههای دوئیسبورگ و اسن که به نمایندگی از سفارت آلمان به این سمینار آمده بود در سخنانی با تاکید بر اهمیت روابط فرهنگی کشورها با یکدیگر گفت: یکی از مهمترین دغدغه های من این است که ملتها بدون در نظر گرفتن تعلقها و تفاوتهای زبانی و مکانیشان به یکدیگر نزدیک شوند و با احترام ویژه ای نسبت به هم رفتار کنند.

در دهکده جهانی، ایران می تواند همسایه دانمارک و افغانستان همسایه آلمان باشد

وی افزود: راه نخست تحکیم روابط دوگانه ایران و آلمان توجه و تاکید به تاریخچه کهن دو کشور است که با توجه به نزدیک شدن انسانها از طریق احساسات و تفکرشان در دهکده جهانی موقعیت خوبی را برای گسترش روابط میالن این دو ملت به وجود آورده است. در چنین وضعیتی دیگر نیازی نیست که ما از ابعاد جغرافیایی سخن بگوییم. در این دهکده ایران می تواند همسایه دانمارک و آلمان همسایه افغانستان باشد.

این استاد دانشگاههای آلمان با اشاره به اهمیت پدیده جهانی شدن در نزدیکی کشورها به یکدیگر اضافه کرد: وظیفه ما در ایران و خاورمیانه این است که مسائل پیش رویمان را برداریم و جامعه مان را بر اساس زیربنایی که رسیدن به تفاهم میان ملتها هدف آن باشد بنا کنیم.

ایرانشناسی در آلمان به مسائل سیاسی آلوده شده است

در ادامه این سمینار محمد رجبی رایزن فرهنگی سابق ایران در آلمان و رئیس کنونی موسسه فرهنگی اکو نیز با اشاره به وضعیت فعلی ایرانشناسی در آلمان گفت : متاسفانه ایرانشناسی در آلمان به مسائل سیاسی اخیر آلوده شده است. زمانیکه در آلمان بودم یک خانم آلمانی که استاد دانشگاه هم بود و سعدی درس می داد به دانشجویانش می گفت که سعدی یک شاعر هوموسکسوال ایرانی بوده و درباره خیام و مولوی هم می گفت که آنها شاعران الکلی ایرانند! یا وقتی دختر من یکبار می خواست نامه ای پست کند مسئولان آن اداره به او گفته بودند که مگر ایران پست هم دارد!

وی ادامه داد: این چه افتخاری است برای آلمان که به این شیوه با فرهنگ و تمدن ایرانیان برخورد می کند؟ من از روزنامه های این کشور هم صرف نظر می کنم که چقدر در تشکیل این فضای آلوده نقش داشته اند و نظام ما و فرهنگ و تمدن ما را به  سخره می گیرند.

با آمدن پروفسور اشتنباخ، ایرانشناسی در آلمان از مسیر اصلی اش منحرف شد

پرویز رجبی ایرانشناس و مترجم آثار ادبی آلمانی به زبان فارسی نیز در این سمینار با اشاره به وضعیت آلمان بعد از جنگ جهانی دوم گفت : بعد از جنگ و برای مدتها تنها یک کنسولگری در اشتوتگارت باز بود و آنهم کنسولگری ایران بود و تمام ملتهای جهان از طریق این کنسولگری با آلمان ارتباط داشتند اما با آمدن پروفسور اشتنباخ ایرانشناسی آلمان از مسیر اصلیش منحرف شد و به سمت سیاست کشیده شد.

وی در عین حال با بیان اینکه 14 سال در آلمان به تحصیل و تدریس پرداخته و از آلمانها نکات بسیاری آموخته افزود: هنوز یک سنگ نوشته هم در ایران نیست که خود ایرانیها خوانده باشند مگر آنکه قبلاً آلمانی ها آن را خوانده باشند. آلمانیها در شناخت ایران به ما بسیار کمک کرده اند اما ایرانشناسی از زمان پروفسور اشتنباخ و با بازنشسته شدن پروفسور والدرایم منحرف و آلوده شد.

از غرب خاطره خوب نداریم

رجبی در پاسخ به پیشنهاد یوخن هیپلر در خصوص توجه ایرانیها به مقوله جهانی شدن و اهمیت دادن به آن گفت: به عقیده من جهانی شدن دروغی محض است و غرب فقط می خواهد با این پروژه استعمارگری 300 سال پیش خود را دوباره زنده کند اما ما زیر بار جهانی شدن نخواهیم رفت چرا که غرب هنوز نشان نداده است که جهانی سازی منصفانه ای را مد نظر دارد و ما از غرب خاطره خوب نداریم.